Bandnaam, hoesje, de foto’s van de bandleden: alles op The Sounds Can Be So Cruel ademt de late jaren zestig en de vroege jaren zeventig. Ook de formatie laat er geen twijfel over bestaan: Allen Dean Foyd is een klassiek powertrio, gekleed in kekke jasjes en net iets te langharig …
Al sinds debuut Spoke klinkt Calexico hetzelfde: Joey Burns en John Convertino mengen Americana met muziek uit Mexico en altijd klinkt het atmosferisch, meestal wordt er een mooie hook gevonden en alles wordt vakkundig gearrangeerd en ingespeeld. Hun tweede en derde album, The Black Light en Hot Rail, laten dit …
De timing lijkt me niet goed: I Know What Love Isn’t is geen plaat voor het najaar. Hoogstens voor een warme, zonnige nazomer, maar nog beter zijn zwoele zomeravonden na een verstikkend warme dag, wanneer je alleen nog maar op een terrasje wilt hangen met een glas wijn. En niet …
Elke Andreas Boon – op het hoesje wordt haar naam consequent met kleine letters geschreven – en Pieter-Jan De Waele vormen samen het duo Mary & Me. Met We Go Round leveren de twee Belgische multi-instrumentalisten hun tweede album af, die als bonus een EP mee heeft gekregen met vijf …
De originaliteitsprijs is meestal niet waar singer/songwriters naar streven. Daarvoor is het genre te beperkt – te uitgemolken, zo je wilt – en ligt de nadruk te zeer op teksten en niet op muzikale vondsten die nieuwe inzichten bieden. Dat lijkt ook het adagium van Cory Branan te zijn die …
Het is een mooi idee dat er nog steeds muzikanten zijn die blues willen spelen alsof ze het zelf hebben uitgevonden. En het is nog mooier dat een op het oog zo eenvoudig muzikaal genre op zoveel verschillende manieren geëxploreerd kan worden. Het is als met het eten van, laten …
Sonic Youth en dan jonger en stiekem ook wat frisser. Maar helaas zonder het songmateriaal en de coolness. Blonde Redhead, maar dan niet uit New York en ook zonder die charmante Japanse en het druggy grotestadsgevoel. Het is eigenlijk niet helemaal eerlijk, een jonge band, in dit geval afkomstig uit …
Verwacht op deze plaat vooral niet dezelfde licht psychedelische, stevig in de jaren zestig gewortelde popdeuntjes die Robert Schneider met zijn andere bandje maakt. Want als je The Apples In Stereo vergelijkt met The Monkees, dan is Thee American Revolution het clubje Amerikaanse GI’s dat zich The Monks noemde. We …
Een klein stukje verder en je valt van de wereld af, zo moet het voelen als je op de Orkney Eilanden woont. Het is dat je ergens in het zuiden het vaste land van Schotland weet en ergens ten noordoosten zich de Faroër Eilanden moeten bevinden, maar als er ergens …
Grote bek, klein hartje, is de kortst mogelijke recensie van Corazón, de derde plaat die Dennis Grotenhuis aka Denvis met The Real Deal maakte. Na twee rechttoe rechtaan rockplaten met The Spades zoekt Denvis het al een tijdje in verbreding van zijn horizon. In de bio wordt trots melding gemaakt …
'Baby I’m your miracle man / Tonight I’m gonna make you feel so good […] Baby I’m your angel of love / Tonight I’m coming down from above.' Ik kan me zo een rijtje hairmetal-bands uit de jaren tachtig voor de geest halen die met trots en strakke spandex een …
Het is een spannend verhaal: hoe soul , funk en psychedelica ergens eind jaren zestig, begin jaren zeventig West-Afrika binnen kwam. Het Duitse (zaten die niet vooral in Oost-Afrika?) label Analog Africa is gespecialiseerd in reissues en verzamelalbums van muziek uit die periode en van dat continent. De site van …
De titel doet vermoeden dat we hier te maken hebben met opnames uit de tijd dat deze band nog niet bekend was, nog bezig was zich te ontwikkelen. Niets is minder waar, hun eerste jaren waren hun hoogtijdagen, in elk geval kwalitatief. (We hebben het overigens over de Amerikaanse band …
Welkom in het universum van The Tallest Man On Earth: 'I always want to bring you something / but sometimes it’s just roses dying too young'. Voor Kristian Matsson het equivalent van het al bijna verlepte en naar diesel ruikende bosje bloemen bij de benzinepomp. Deze regels komen uit “Revelation …
Vorig jaar kwam The Valley Path van stonerrockers US Christmas (of USX) uit, een harde, gelaagde plaat vol psychedelische spacerock. Als je, zoals voorman Nate Hall (nee, dat is niet deze en ook niet deze), jezelf een tijdje ondergedompeld hebt in deze zware klanken, is het begrijpelijk dat je het …
Toen My Morning Jacket in 1999 hun debuutalbum The Tennessee Fire uitbracht, wisten we: voorman Jim James was een jonge vent met een oude ziel. Zijn songs kwamen uit een ver verleden, toen de immigranten uit het oude Europa zich vestigden in de oostelijke bergketens van wat zich tot de …
Zou het tekenend zijn voor onze geseculariseerde tijd dat niemand viel over het feit dat Wovenhand in een katholieke kerk optrad? Dat iedereen vol bewondering sprak over de pracht van de rijen flakkerende kaarsen, het licht dat door de glas-in-loodramen naar binnen viel en de gewijde sfeer in Roepaen? Het …
Hoeveel albums Malcolm Middleton ook nog zal maken, altijd zal hij herinnerd worden aan Arab Strap. Sinds Aidan Moffat en Middleton elk hun eigen weg opgingen, hebben ze alle vrijheid genomen om andere wegen te exploreren. Voor Moffat bleven zijn verhalen de kern en dus bleef de nadruk liggen op …
Dacht ik bij zijn vorige plaat nog dat het een marketinggeintje was om Seth 'Hunx' Bogart neer te zetten als de clichématige homoseksuele kapper, nu weet ik wel beter. Hunx is werkelijk kapper in Oakland, Californië. En hij houdt van roze. Maar dat wisten we al na het zien van …
Grand Prix, Jour de Chance, Disque d’Or: zou iemand – uitgezonderd misschien Karl Lagerfeld – de laatste drie platen van Vive La Fête tegenwoordig nog aandacht gegeven? In België haalden ze vrij eenvoudig de albumlijsten, maar ik vrees dat op het moment dat Danny Mommens en Els Pynoo hun band …
Opvallend hoe Rob Klerkx en zijn band The Secret evolueren. Van americana naar een soort groot opgezette rock, een stilistische stap die niet helemaal voor de hand ligt. Maar als je de stap van britpop naar americana kunt maken, dus van Rob Klerkx’ belangrijkste werkgever, Moke, naar zijn eigen band …
Tot voor kort was Bombay Show Pig een driemanschap, maar vlak voor dit album bleek de kern uit nog maar twee leden te bestaan: drummer /zangeres Linda van Leeuwen en gitarist / zanger Mathias Janmaat die overigens ruimschoots hulp van anderen kregen. Linda van Leeuwen zal nooit The Voice of …
Een paar jaar geleden in San Francisco’s beroemde hippiewijk Haight Ashbury vond ik het wel vermakelijk, al die oude hippies die daar rondhingen. Na een week vond ik ze vooral vervelend. Geen busrit zonder bedelende zotten en geflipte langharigen die warrige verhalen ophingen. Nu ik het verhaal van Cosmic Michael …
Uitgeverij Lebowski is bezig met het opnieuw onder de aandacht brengen van de vroege jaren tachtig, zich concentrerend op de toenmalige underground. Geen wonder, want uitgever Oscar van Gelderen speelde zelf een rol in die underground als lid van het allang vergeten Nietzsche Embracing A Horse. Harold Schellinx, insider, want …
Zelden is de recenserende goegemeente het zo eens over een band. Werden de eerste twee platen van Beach House ontvangen als sympathieke, melancholische zomeralbums die wel wat minder lo-fi en minder in hetzelfde tempo gespeeld mochten zijn, hun derde, Teen Dream, werd door vrijwel iedereen enthousiast ontvangen. De nummers waren …
