Le Noise: Canada is tweetalig, de muren van feedback worden soms weer breed opgetrokken en, de derde verklaring voor de titel, de producer is Daniel Lanois. Het grapje is te flauw voor woorden, maar op de een of andere manier wel passend bij Neil Young. Laat je niet op het …
Le Noise: Canada is tweetalig, de muren van feedback worden soms weer breed opgetrokken en, de derde verklaring voor de titel, de producer is Daniel Lanois. Het grapje is te flauw voor woorden, maar op de een of andere manier wel passend bij Neil Young. Laat je niet op het …
Rock ‘n’ roll is puberaal, lomp, wild en vooral heel erg van de onderbuik. En niet van het hoofd. Natuurlijk is dat veel te kort door de bocht, maar het Chief’s eigen schuld dat ik met deze oprisping moet beginnen. Want zelf noemen ze weliswaar klassieke Westcoastpop uit begin jaren …
Een Nederlandse band op het onvolprezen Voodoo Rhythm, dat hadden we nog niet. En aangezien dat Zwitserse label gespecialiseerd is in de ranzigste vormen van rock ‘n’ roll, is onze interesse meteen gewekt. Qua ranzigheid worden we niet teleurgesteld. De Sixtyniners spelen een vorm van hilbilly country en rock ‘n’ …
Een Nederlandse band op het onvolprezen Voodoo Rhythm, dat hadden we nog niet. En aangezien dat Zwitserse label gespecialiseerd is in de ranzigste vormen van rock ‘n’ roll, is onze interesse meteen gewekt. Qua ranzigheid worden we niet teleurgesteld. De Sixtyniners spelen een vorm van hilbilly country en rock ‘n’ …
Een band als Ginger heeft genoeg aan MySpace als homepage. Want oei, wat klinkt het soms spacey, dit studiodebuut van Ginger. Met veel zelfkennis en een ondertoon van trots noemen ze zichzelf een jamband en dat lijkt behoorlijk accuraat. Openingstrack ‘T-10’ kent een mooi, filmisch intro met een zwaar aangezette …
Laten we beginnen met een minpunt, dan hebben we dat vast gehad: het Nederengels van zanger Tonnis van der Luit is soms tenenkrommend. De teksten lopen al niet altijd even soepeltjes, maar het accent waarmee ze gezongen worden maakt het nog net even erger. Zo, dan kunnen we het nu …
Laten we beginnen met een minpunt, dan hebben we dat vast gehad: het Nederengels van zanger Tonnis van der Luit is soms tenenkrommend. De teksten lopen al niet altijd even soepeltjes, maar het accent waarmee ze gezongen worden maakt het nog net even erger. Zo, dan kunnen we het nu …
Oeps. Officiele homepage van de schrijver/musicant (sic). Het staat er echt als je de naam Ernst Jansz googelt. Dat belooft niet veel goeds voor iemand die het op zich genomen heeft om een album te maken met vertalingen van Bob Dylans liedjes. Eerder was dat al gedaan door het illustere …
Het excuus is dat “I Want You Back” van The Jackson Five het eerste singletje was dat Sheryl Crow kocht. De onderliggende boodschap is duidelijk: met 100 Miles From Memphis vult mevrouw Crow geen writer’s block op en ook probeert ze niet gemakzuchtig aan de verplichtingen van haar platencontract te …
Een Belgisch muzikaal duo van man en vrouw: Vive la Fête is ongetwijfeld de naam die het eerst boven komt drijven. Waar Els Pynoo en Danny Mommens beter op hun plek lijken op de catwalk dan op poppodia, zou het zomaar eens kunnen zijn dat Elke Andreas Boon en Pieter-Jan …
Hij mag dan klinken als Conor Oberst, tot diens vriendenkring behoren en ook op zijn platenlabel getekend hebben, David Dondero houdt er een eigen geluid op na. Hij houdt evenveel van blues, country en folk als zijn beschermheer, maar is bovenal een liedjesmaker. Een klassieke liedjesmaker. Luister er zijn zevende …
Natuurlijk zijn ze nooit weggeweest, de vroege jaren zeventig. Toen de gitaren breder uitwaaierden dan ooit, de gitaarsolo’s langer werden dan ze waren en gezichtsbeharing uiterst hip was. Het mooiste bewijs daarvan is uiteraard het succes van Exile On Main St., het magnum opus van The Rolling Stones. En dan …
De homepage van Reverend Deadeye is verdwenen, al wordt de naam nog steeds geclaimd door een provider. Je kent dat wel, zo’n pagina waar dan een handvol links op staan die meer of minder te maken hebben met de oorspronkelijke eigenaar. En jawel: de eerste link is hier die van …
Het vorige album van de inmiddels 71-jarige folkdiva Judy Collins was een matige exercitie waarop ze klassieke Beatles-tracks coverde. Op Paradise opent ze met een zo mogelijk nog klassieker nummer, namelijk “Over The Rainbow”. Dat is wel even slikken. Aan de andere kant getuigt het van lef en gezien haar …
Vieze hippies? Moet je de foto achterop het boekje bij de cd-uitgave van From The Nest eens bekijken. De leden van het volkomen – behalve bij fanatieke verzamelaars van zeldzame proto-hardrockplaten – vergeten Julius Victor lieten zich fotograferen met ontbloot bovenlijf, bloemetjes in hun haar en overgoten met iets dat …
Het verbaasde me niks dat Pete Molinari een uitnodiging kreeg om op te treden in Later With… Jools Holland. Molinari heeft exact de juiste uitstraling en muziek. Hij ziet er uit als een typisch Engelse, maar zeer beschaafde popster van voor de rock ‘n’ roll-revolutie, inclusief de juiste tv-genieke looks. …
Het schijnt dat op de burelen van het roemruchte Schotse platenlabel Chemikal Underground jarenlang het originele schilderij dat Aidan Moffat maakte voor de hoes van Arab Strap ‘sPhilophobia aan de muur hing. Naar mijn smaak vormt dit zelfportret (en de vrouwelijke tegenhanger op de achterkant) een van de lelijkste platenhoezen …
Dominee Peyton heeft zijn vijfde album afgeleverd en Gode Zij Dank, er is wederom niet al te veel veranderd in zijn kerkdiensten en preken. De Reverend vloekt, tiert en gaat tekeer met een vrolijkheid zoals we die niet van elke kansel af horen komen. Het enige verschil met het vorige …
Folk, rock ‘n’ roll, rockabilly, blues en country: meestergitarist Bill Kirchen beweegt zich al ruim veertig jaar in deze genres. Zijn Telecaster is zijn handelsmerk en hij is dan ook niet voor niets gekroond tot Titan of the Telecaster. Nu betekent zo’n titel natuurlijk helemaal niets als de eigenaar zich …
Wij in Nederland mogen Tim Knol hebben, een youngster die zich op verbluffende manier met de muziek van veel oudere voorgangers bezighoudt, in de Verenigde Staten hebben ze Dylan LeBlanc. Twintig jaar, gezegend met een diepkoperen stemgeluid en de geesten van Townes Van Zandt en Hank Williams die goedkeurend over …
De eerste tonen van opener “When We Were Hookers” wierp me in ene ruim twintig jaar terug. De jaren dat Soundgarden nog niet in de eredivisie van de grunge stond, maar logge en vettige gitaarherrie maakte. De jaren dat Nirvana Bleach net uitbracht en The Jesus Lizard furore maakte. Na …
Sing High, Sing Low, het tweede album van The Pedro Delgados, is al een paar maanden uit – ergens in april belandde de cd op mijn bureau -, maar het duurde tot deze week voor ik er serieus aandacht aan ging besteden. Zo had ik de punky bluegrass van Reverend …
De klacht dat de karige instrumentatie en het steeds terugkerende lome tempo (tja, je heet Beach House of je heet het niet) op de eerste twee platen van Beach House soms tot verveling leidde, begrijp ik wel. En ik heb zo’n idee dat het Amerikaans-Franse duo Alex Scally en Victoria …
Eerlijk is eerlijk: de grootste verrassing op Hawk is het feit dat Isobel Campbell en Mark Lanegan een derde in hun sublieme samenwerking hebben opgenomen. Willy Mason is de gelukkige, een singer/songwriter uit de club rond Conor Oberst. Zijn achtergrondvocalen zijn prima in orde, maar vormen niet de hoofdmoot van …
