Begin jaren negentig, toen Ruthie Morris en Linda Hopper en hun band voor het eerst door Nederland toerden, kocht ik een shirtje: groen, met een rood logo. Een paar jaar later, het zal de tour voor hun derde plaat Rubbing Doesn’t Help zijn geweest, was mijn t-shirt te vaak gewassen …
Geen idee of Eus van den Nieuwendijk en Frank Haanenbrink – die andere twee van De Pin Up Club – ook zoveel tatoeages hebben, maar voorman Johannes de Boom heeft genoeg optredens met The Shavers gedaan om iedereen te laten zien dat hij een wandelende pin up-verzameling is. De volslanke …
Het Darwin-jaar 2009 mag dan afgelopen zijn, er worden nog steeds uitgestorven diersoorten ontdekt. Of beter: herontdekt. Reissuelabels als Gear Fab gaan stug door met het opgraven en opnieuw onder de aandacht brengen van allerlei sinds lang van deze aardbodem verdwenen rockmonsters. Uit Philadelphia bijvoorbeeld, komt Rock Island. De versteende …
Het is al haar derde album en het persbericht verzekert me dat de voorganger niet van blogs was af te slaan. Toch is Better Than Wages de eerste plaat van Astrid Swan (echte naam: Astrid Joutseno) die mijn cd-speler bereikt. Hoewel haar carrière volgens datzelfde persbericht van start ging met …
Het lijkt soms wel of Will Oldham zich lekkerder voelt als hij met anderen kan samenwerken, dan wanneer hij in zijn eentje een plaat opneemt. Nog maar net heeft hij een remix van “I Feel Better” van electropoppers Hot Chip gemaakt voor Record Shop Day (dat dan ook de omineuze …
Een fikse portie lef kan Floris Schrama niet ontzegd worden. Ik durf er een lief ding onder te verwedden dat er geen recensie gaat verschijnen waar de naam Spinvis niet zal vallen. Maar hij lokt dat dan ook zelf uit. Niet eens zozeer doordat zijn stem hem duidelijk in het …
Het verhaal van de verhuizer die op zijn vijftigste besloot om de liedjes die hij stiekem maakte in zijn kantoor toch maar eens op plaat te zetten, kunnen we gevoeglijk vergeten. De carrière die Johnny Dowd sinds die tijd – twaalf jaar geleden alweer – opgebouwd heeft, is op zichzelf …
In de eerste helft van de jaren zestig was Greenwich Village in New York eventjes het centrum van de muzikale wereld. Folk was er groot, heel erg groot. Het aardige is dat deze wijk tegenwoordig nauwelijks verworden is tot een tourist trap, maar dat het er tussen de platenzaken en …
Een bandje dat een cover opneemt van Moving Sidewalks moet wel iets hebben. In elk geval een goed gevoel voor onbekende briljantjes. Want “Every Night A New Surprise” zul je hoogstens tegenkomen op een curieuze sixtiesverzamelaar of een album dat de bronnen van ZZ Top probeert te exploreren. Moving Sidewalks’ …
Al gezien, al gehoord, al gespeeld: been there, done that. De heren die zich achter de naam Hipbone Slim & The Knee Tremblers verschuilen zouden het makkelijk en naar waarheid kunnen zeggen. Om vervolgens chagrijnige zeurpieten te worden die alle zogenaamd nieuwe muziek wegrelativeren. Maar daar hebben ze niet voor …
Op het eerste gehoor heeft Krista Detor het zichzelf en haar luisteraars niet makkelijk gemaakt. En ook commercieel en marketing-technisch is het misschien niet het handigst om je nieuwe album te presenteren als een verzameling suites. De zangeres uit Indiana presenteert de vijftien liedjes op Chocolate Paper Suites in vijf …
Te zeggen dat gonks de wuppies van de jaren zestig waren, is misschien te kort door de bocht, maar een rage waren de kleine harige mannetjes zeker. Er werd zelfs een film geproduceerd met de lekker bekkende titel Gonks Go Beat en een voor die tijd bijzonder hippe soundtrack (“featuring …
Het thema van de Boekenweek dit jaar was Titaantjes: ‘jongens waren we, maar aardige jongens’. Jongens als Sam Valkenborgh. De onwaarschijnlijke hit “Kvraagetaan” die hij in 2007 scoorde met zijn band Fixkes liet het zien: ‘Er waren geen cd’s geen mp3’s / Alleen mor wa cassetjes / En buurman wa …
Het mooie van reisverhalen is dat je – mits de auteur goed genoeg is – wel kunt genieten van andere, onbekende culturen en weidse vergezichten, maar niet je luie stoel uit hoeft. Dus geen ontberingen als ongedierte, vreemde valuta, tourist traps en andere irritaties hoeft te ondergaan. En dat is …
Wat ik aan Brant Bjork bewonder is misschien niet eens zozeer de jaloersmakende muzikaliteit van de multi-instrumentalist of zijn werk-ethiek (ik geloof dat hij sinds 1993 elk jaar minimaal één plaat gemaakt heeft; hetzij solo, hetzij met anderen). Het is meer dat zijn werk, hoewel altijd in of meer in …
Wat moet je met een cd van een al lang vergeten bandje, dat ook nog eens gepresenteerd wordt ‘featuring Wally Waller and Jon Povey of the Pretty Things’. Hoewel ze deel uitmaakten van de formatie die het meesterwerk S.F. Sorrow uitbracht, waren ze geen bandleden van het eerste uur. Dat …
Dutch Rare Folk heette de cd waarop ik voor het eerst van Anneke Konings hoorde. Tussen andere, meer en minder terecht vergeten Nederlandse muzikanten die in de jaren zeventig en tachtig folk speelden. Het merendeel van die bands en acts waren ongetwijfeld in de folkscene bekend, maar bleven daarbuiten volkomen …
Eind jaren negentig was ik enorm onder de indruk van de eerste plaat van Solex, Solex vs. The Hitmeister. Liesbeth Esselink maakte slimme knip- en plakmuziek, samplepop zo je wilt. Een paar jaar eerder was het doorbraakalbum van The Jon Spencer Blues Explosion verschenen, het even prachtige Orange. Rond dezelfde …
In de periode tussen de release van Electric Ladyland in 1968 en zijn fameuze optreden op Woodstock het jaar daarop nam Jimi Hendrix een aantal nieuwe nummers op. De beroemdste van al die tracks zal nooit officieel uitgebracht worden. Niet tot 2010 in elk geval, wanneer het omgedoopt wordt tot …
Er zijn maar een paar cd’s die ik meerdere malen gekocht heb. Meestal ging het dan om vervanging van kapotte cd’s. Uitgebreidere versies, met bonustracks en dergelijke, zijn vaak onzin: niet voor niets zijn die extra liedjes weggelaten van de originele plaat. Alleen de Grote Klassiekers uit mijn platenverzameling, de …
Vlak voor hun erkenning als één van de meest originele geluiden van de Australische punk neemt de voorman van Grong Grong een overdosis. Het is kerstavond 1984 en twee dagen daarvoor deden ze het voorprogramma voor PiL. Michael Parkas zal in een diepe coma raken waar hij – een medisch …
There ain’t no gravethat can hold my body downwhen I hear the trumpet soundI’m gonna rise right out of the ground. Natuurlijk, dit zijn de woorden van een getormenteerde ziel die, ondanks dat zijn dood nabij is en zijn lichaam zo breekbaar als maar zijn kan, trots en standvastig zijn …
Phil Spector is niet dood, hij zit alleen maar gevangen. Maar Gigi loopt vrij rond. Nick Krgovich (No Kids) en producer Colin Stewart maakten gebruik van de antieke studio-apparatuur die de laatste op de kop wist te tikken om een album te maken in vintage wall of sound-stijl. Ze namen …
De Canadese Basia Bulat heeft een boel bijgeleerd van het vele optreden. Klonk haar debuutplaat Oh, My Darling soms wel heel erg netjes en voorzichtig, deze drie jaar later uitgebrachte opvolger laat een heel wat zelfverzekerder zangeres horen. Haar stem is volwassener en hoewel nog steeds een beetje hees, durft …
Het zou verrassend zijn om te horen dat er werkelijk iemand in dit bandje Len Price heette, niet waar? Maar op die leugen na doet The Len Price 3 er alles aan om zo echt mogelijk te zijn. En in hun geval betekent echt: lijken op The Kinks (met als …
