Droefsnoet Bill Callahan heeft voor zijn nieuwe plaat de rare haakjes om zijn alter ego laten vallen, zodat we weer gewoon Smog kunnen schrijven, in plaats van (Smog). Verder is A River Ain’t Too Much To Love een logisch vervolg op zijn voorganger. Na een eerste beluistering kunnen we vaststellen …
De openingsklanken van de nieuwe CD van The White Stripes doen alles om te verrassen: een eenzame piano en de stem van Jack White in “I’m Lonely (But I Ain’t That Lonely Yet)”. Het is bijna alsof Rod Stewart je kamer binnenkraakt met een pianoballade. Het opgefokte bluesduo dat met …
“Dinosaur Jr’s songs vind ik superieur aan die van de Pixies” Voor het eerst in zijn ruim twintig cd’s omvattende carrière heeft Lou Barlow een echte soloplaat gemaakt, Emoh. De bijbehorende tour en daarna een aantal reünie-optredens met Dinosaur Jr brengen hem naar Nederland. Aan het eind van de zomer …
The Fitzgerald uit de titel van de nieuwe plaat van Richmond Fontaine schijnt een hotel annex casino in Reno te zijn, de tweede gokhoofdstad van de Verenigde Staten en tevens de geboorteplaats van frontman Willy Vlautin. Maar met glitter, glamour en andere kitsch heeft deze plaat niets van doen. Zanger/gitarist …
Goeie garagebands hebben weinig origineels in zich en doen daar als het goed is ook erg hun best voor. Mooier dan dezelfde outfits, dezelfde (Brian Jones!-) kapsels, koortjes, een fijn jengelende Rickenbacker en een minimaal drumstel is er niet. De hoesjes van je platen en de flyers van je shows …
Op sommige bands kun je bouwen. De ene omdat ze keer op keer fantastische albums afleveren, de andere omdat plaat na plaat linea recta richting vuilstort kan. Maar er zijn ook bands waarvan elke CD weer prima is, soms zelfs goed, maar die het maar niet lukken wil om boven …
Op de zesde CD van Meindert Talma zijn The Negroes weer terug. Werd de vorige plaat, Kriebelvisje, nog ingespeeld met muzikanten uit andere bands van het Excelsior-label, op zijn nieuwe CD zijn de vertrouwde Negroes – Nyk de Vries en Janke en Jan Pier Brands – weer terug. Wellicht dat …
Velvet Underground, Velvet Underground, Velvet Underground: op de dreun waarmee je die naam steeds maar weer kunt herhalen zijn de liedjes van Black Lipstick gebouwd. Monotoon voortdenderende Moe Tucker-drums ondersteunen de droge voordracht van zanger Philip Neimeyer. Behalve het complete werk van de Velvet Underground (en wellicht de soloplaten van …
Als ik het goed begrepen heb, is een ‘glitch’ zoiets als een digitaal ongelukje. Een electronisch signaal dat optreedt als een storing. Door signalen zo te manipuleren dat er in meer of mindere mate constante ‘glitches’ optreden, kun je muziek maken – misschien moet je zeggen: veroorzaken – die je …
Their train ran into a cow; if that ain’t goddamn country I don’t know what is. Tom Russell wist het wel, toen hij het had over de reden voor de vertraging van Kate en Anna McGarrigle. Of je nu bluegrass speelt (de Tom Russell Band), onvervalste sing/song (de Tom Russell …
In al z’n lulligheid is het wel een adequate titel: de associaties van rebellie en het buiten de grenzen stappen van rock ‘n’ roll verbonden met de kneuterigheid van een minipaardje. Met haar ene been staat Gina Villalobos in de traditie van stoere dames uit de countryrock (denk aan Kathleen …
Toen Beck gepresenteerd werd als het nieuwste wonderkind, werd er bij vermeld dat hij honderden liedjes op de plank had liggen, in alle mogelijke genres. Zijn platen zou hij afwisselend bij major Geffen uitbrengen en bij kleine maatschappijtjes naar zijn keuze. Dat gebeurde dan ook keurig. Tussen zijn grote releases …
Afgaande op de afbeelding bij Yep Roc Records heeft de promo niet het definitieve hoesje meegekregen en dat is jammer. Want de promo straalt alles uit, wat ook de muziek wil zijn: klassiek. De cover lijkt op voor- en achterkant op oude platenhoezen uit de jaren ’50. In een mooi …
Voor wie dacht dat Robert Pollard Guided by Voices was en de soloplaten van Tobin Sprout gelijkstonden aan de Fading Captain Series of Airport 5-releases – zij- en bijprojecten van moederschip GbV -, is hier hun ongelijk. Live at the Horseshoe Tavern is een complete opname (een echte ouderwetse dubbelaar) …
Het is een mooi verhaal, dat van Erny Green, spil van de Utrechtse rootsband Polgate: na de brui te hebben gegeven aan een studie trok hij met zijn gitaar de wijde wereld in. Die wijde wereld was Europa, de VS en Midden-Amerika, waarbij de Verenigde Staten de meeste invloed op …
Een plaat moet wel heel goed zijn om een jaar na de release nog een bespreking te krijgen, zou je zeggen. Naast een vriendelijk briefje met de vraag om een recensie op File Under is het inderdaad de muziek die het ‘m doet. De opnames van Folding Fangs, de debuutplaat …
Never Say Never The Best of 1995 – 2005 and more is de vijfde verzamelaar van de al sinds 1973 platen uitbrengende Elliott Murphy. Bij deze collectie van veertien songs zit als ‘more’ een DVD verpakt. Waaraan we dit presentje te danken hebben? Aan het vakmanschap en de ausdauer van …
Een echte cowboy schaamt zich nergens voor: niet voor die lullige hoesfoto en al helemaal niet voor een gebrek aan richting. Of beter: op de gladde evenwichtsbalk tussen richtingloosheid en eclecticisme is het makkelijk balanceren als je de hand van liedjesschrijven bezit van Kelly Pardekooper. (Zou die naam voor de …
Neil Michael Hagerty kennen we vooral als voorman van het ter ziele gegane Royal Trux. U weet wel, dat vileine en vunzige broertje van de Jon Spencer Blues Explosion, dat nog meer grotestadsvuil in zijn muziek stopte en zich nog minder gelegen liet liggen aan de structuren en stilzwijgende regels …
Voordat je het verschijnsel van opgepunkte bluesduo’s als veel te 2003 ter zijde gaat schuiven, moet je eerst Dark Snack van The Moaners eens beluisteren. Ze inderdaad niet de eersten die deze bandvorm bedacht hebben en na The White Stripes met Meg White en De Straaljagers met Barbara Stok op …
Toen ze een jaar of twee geleden plotseling terug bleken te zijn en een tourtje deden als voorprogramma van Caesar, leken meer mensen afgekomen op Ruthie Morris en Linda Hopper (iemand geïnteresseerd in hoe die twee heren heetten? Nou dan!) dan op de hoofdact. En nu, twee jaar later (Linda …
Jennifer Gentle is niet de naam van een dame, maar de nom de plume van een Italiaans duo dat zich toelegt op jaren 60-psychedelica van het soort waar Syd Barrett patent op had. Opener “Universal Daughter” had wat mij betreft een teruggevonden liedje van het geflipte Pink Floyd-genie kunnen zijn, …
Samenwerking in duo’s levert Will Oldham niet zijn beste CD’s op. De plaat die hij nu met Matt Sweeney (ex-Chavez, ex-Zwan) aflevert is daar geen uitzondering op. Het minst gelukt was wat hij onder de naam Continental OP samen met David Payo deed: sample-achtige experimenten die op hun best aardig …
Lonely Runs Both Ways, de nieuwe en alweer elfde plaat van Alison Krauss (met of zonder Union Station) is niet voor ieders oor bedoeld, juist omdat het voor zoveel mogelijk oren bedoeld is. De plaat is erg glad geproduceerd en dat zal voor velen een sta-in-de-weg zijn. Typisch Amerikaans zou …
Jaren geleden, vlak nadat ene Elvis Presley zijn opwachting had gemaakt in de Sun-studio’s van Sam Phillips, kwam een andere arme southerner opnames maken. Niet veel later werd deze Johnny Cash de grootste countrymuzikant sinds Hank Williams. Maar The Man In Black maakte, vooral in die tijd, niet alleen country, …
