Siriá is de naam van een muzikale hutspot die gemaakt wordt in Zuid-Amerika, in Brazilië om precies te zijn. Als exacte geboorteplaats wordt Cametá genoemd, een Amazonestadje in Pará, in het noorden van Brazilië. Deze plek was waar de oorspronkelijke bewoners van het Zuid Amerikaanse regenwoud in contact kwamen met …
Er zijn van die albums die na één draaibeurt een mening opdringen: niet om aan te horen, mwah, of: briljant. Naar andere platen moet je vele malen vaker luisteren, wil je er wat van vinden. Becks nieuwe plaat valt in de tweede categorie. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen …
Bruce Springsteen deed disco. Het ging de hele wereld over, de live-opname van een concert in Australië waar hij “Stayin’ Alive” van The Bee Gees speelt. Maar de uitvoering is meer dan een geintje; in de handen van een vakman wordt zelfs een discokraker rock ‘n’ roll. De aangekondigde nieuwe …
De gelijknamige bikermovie uit 1970 heb ik nooit gezien. Toch geloof ik niet dat de bandnaam Angels Die Hard rechtstreeks naar deze film verwijst. Want hoe filmisch de instrumentale nummers van het Antwerpse trio ook zijn, de hippiejaren van Easy Rider en consorten hoor ik op hun gelijknamige debuutplaat niet …
Bij het horen van de naam Bologna heb ik nooit associaties gehad met grote steden. En die gedachte kwam al helemaal niet op bij de naam Ottawa. Toch is die laatste stad de geboorteplaats van Jonathan Clancy en de eerstgenoemde stad zijn huidige woonplaats. Hun namen klinken weinig rock ‘n’ …
Ongrijpbaar. Dat is de kortste en misschien wel beste omschrijving van Grassed Inn van Blank Realm. Ze lijken overal en nergens op, de blijmoedige indie-liedjes van deze Australiërs. Zelfs bij een treurig getoonzet liedje als “Reach You On The Phone” kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het …
In nota bene één van de lichtvoetiger songs op Burn Your Fire For No Witness horen we Angel Olsen plotselinge Hank Williams aanhalen: ‘I feel so lonesome I could cry’ (“Hi-Fi”). Haar tweede plaat is dan ook geen vrolijke affaire. Ik weet ook niet of je dat mag verwachten van …
Exploito is de term – een genre kun je het nauwelijks noemen. Ik stel me er een dikke platenbaas bij voor, ergens in de tweede helft van de jaren zestig: driedelig pak, stropdas, sigaar in z’n gezicht, zonder smaak, maar met geld en een vaag idee wat de jeugd wil …
Hoewel hij te boek staat als een neo-traditionalist, heeft Eric Bibb de grenzen van de akoestische blues allang overschreden. Meer nog dan een collega als Keb’ Mo laat Bibb horen dat hij een heel palet aan stijlen beheerst. Zeker op Jericho Road, het negentiende studioalbum van zijn ongeveer dertig platen …
Poëzie is poëzie en liedteksten zijn liedteksten. And never the twain shall meet. Mocht er wel eens geroepen worden dat een songtekst poëzie is, dan wordt daar vooral een subjectief waardeoordeel mee uitgesproken. Wat het des te leuker maakt dat Utrechter Tom Gerritsen zijn alter ego vernoemd heeft naar de …
‘Eindhoven de gekste?’ Alleen op de foto’s waar ze opgeplakte snorren en nepbrillen dragen. Verder klinkt The Galactic Lo-Fi Orchestra redelijk normaal. Wel verdienen ze extra punten door daar waar de songs op Giving Popmusic Back tot the People te netjes en te braaf worden, de gitaren overstuurd te laten …
Op de hoes van zijn debuutplaat kijkt Flip Noorman niet doelbewust raar, het is de aangezichtsverlamming van Bell die er voor zorgt dat de ene helft van zijn gezicht verzakt lijkt. Een beschadiging van de nervux facialis, de aangezichtszenuw, is de oorzaak. Van je zwakte je kracht maken, dat is …
De verpakking is om van te watertanden. Naast een digipack en – uiteraard – een downloadmogelijkheid, wordt deze verzamelaar uitgebracht als een dubbel-LP en als een doos met maar liefst negen 7″-singles. Er schijnt maar liefst tien jaar aan deze tribute gewerkt te zijn. En dat snap ik wel, want …
KCRW Radio in San Diego, California zendt al ruim vijfendertig jaar een programma uit met livemuziek, The Morning Becomes Eclectic. De lijst met optredende bands en artiesten is een prachtig overzicht van opvallende namen uit de – vooral – Amerikaanse popmuziek van de afgelopen decennia. In oktober 2012 was Spain …
Het woordje ‘versus’ staat hierboven niet voor niets. De ondertitel van deze split-EP luidt A 50’s Rhythm Blues Battle of Epic Proportions. Nu valt dat ‘epic’ wel mee, want we krijgen maar acht tracks te horen. Vier nummers gezongen door jongeling Cat Lee King – een jaar of twintig – …
Het is te laat om dit boek op je verlanglijstje voor kerst te zetten, maar als je de doelgroep bent, vind je sowieso waarschijnlijk liever een plaat onder de kerstboom. Daarom is als extra’tje bij dit – Engelstalige – interviewboek een split-7″ van Digital Mystikz (“I Wait (part II)”) en …
1. Bill Callahan – Dream River 2. Nick Cave & The Bad Seeds – Push The Sky Away 3. Califone – Stitches 4. Daniel Romano – Come Cry With Me 5. Oblivians – Desperation 6. Meindert Talma – Kelderkoorts 7. Scott & Charlene’s Wedding – Any Port in a Storm …
‘Man met gitaar / wat ging je mooi tekeer / je begroef heel even / het kerkhof in mijn hoofd’. Jaap Boots schreef en zong ‘Man met gitaar’ en als er iets is waar ik aan moest denken bij het beluisteren van Trust, de eerste full-lenght van Gambles, was dat …
Gaat Bill Callahan een nieuwe fase van zijn carrière in? Na de tape-experimenten op de cassettes die hij eind jaren tachtig uitbracht en de lofi knip-en-plak-liedjes van zijn eerste platen (Julius Caesar) maakte hij een breed gearrangeerde en georkestreerde plaat als Red Apple Falls. Na nog een paar platen op …
Maak niet de fout om de titel en de naam van de uitvoerenden om te draaien. Men mocht eens denken dat het hier om de black metal band Pagan Rites gaat. En hoewel ook Ìxtahuele uit Zweden komt, staan ze muzikaal gezien ongeveer diametraal tegenover elkaar. Vergeet ook dat accent …
Beat Zeller is een man met veel geesteskinderen. Reverend Beat-Man, The Lightning Beat-Man, Die Zorros en zijn platenlabel Voodoo Rhythm zijn de bekendste. Maar de hogepriester van de trashblues begon ooit in een bandje dat zich The Monsters noemde. Het was 1986 en een kwartet Zwitsers dompelde zich onder in …
Verwacht geen ranzige verhalen over vernielde hotelkamers, horden groupies, sloten drank, en bergen coke in Rock and Roll Stories. Dit koffietafelboek is de nog zwaarder geïllustreerde bewerking van het eerder in 1995 verschenen PhotoDiary, het levensverhaal van fotografe Lynn Goldsmith. Ze was een meisje dat opgroeide in jaren zestig in …
Mocht je de LP-versie van All This Time tegenkomen, koop dan die in plaats van de CD. Naar verluid zijn er van de vinyl-variant slechts vijfhonderd gemaakt, allemaal met een hand-gezeefdrukte cover. Driehonderd daarvan zijn met zwarte inkt, honderd met blauwe en nog eens honderd met groene inkt gedrukt. Voor …
Ondanks de heldhaftige titel van Tim Knols derde plaat heb ik nooit het idee gehad dat hij er voor moest knokken. Natuurlijk, zijn eerste optredens lieten een ietwat onhandige en verlegen zanger zien, maar nu, na het titelloze debuut Tim Knol en opvolger Days, lijkt hij uitgegroeid tot een zelfverzekerde …
Drie albums onderweg en er lijkt niets veranderd bij Forest Fire: nog steeds rammelt het aan alle kanten in hun liedjes. Lo-fi, vuige indie en vooral heel veel Velvet Underground. Op Screens heeft deze band uit Brooklyn zelfs z’n eigen “Sister Ray” geschreven. Op een vet doordenderende Moe Tucker-beat gaat …
