Drie albums onderweg en er lijkt niets veranderd bij Forest Fire: nog steeds rammelt het aan alle kanten in hun liedjes. Lo-fi, vuige indie en vooral heel veel Velvet Underground. Op Screens heeft deze band uit Brooklyn zelfs z’n eigen “Sister Ray” geschreven. Op een vet doordenderende Moe Tucker-beat gaat …
Het is dit jaar twintig jaar geleden dat Crossing Border neerstreek in Den Haag. Sinds vorig jaar is het festival in Enschede present, nadat het al een filiaal in Antwerpen opende. Hoewel het er even op leek dat er een kink in de kabel kwam – cultuur is ook in …
Vampire Weekend moeten we vooral niet de schuld geven. Er waren altijd al bands die verder keken dan het traditionele, westerse rock ‘n’ roll-idioom. Maar toen The Clash de kasbah wilde gaan rocken, Talking Heads naar Afrika keek, The Ex zich focuste op Ethiopië en Paul Simon zich achter de …
Red Red Meat is een band waar ik eigenlijk alleen maar aan word herinnerd als ik lees over of hoor van Califone. Want Tim Rutili was ooit voorman van de bluesy altrockers uit Chicago. Toen die na een album of zes er de brui aan gaven, ging Rutili zich bezighouden …
Van huis uit is Daniel Romano grafisch ontwerper. En niet onverdienstelijk, getuige zijn portfolio. Dat zal ongetwijfeld verklaren waarom de hoes van Come Cry With Me, zijn derde soloplaat, er zo stijlvol en ook stijlvast uitziet. De archetypische rhinestone cowboy, inclusief hoed, prachtige druipsnor en geborduurd bruin pak. Zo weggelopen …
#dtv: welke muzikant is nu werkelijk ‘the hardest working man in showbizz’? Ik zet mijn geld maar weer in op Robert Pollard. Twintig soloplaten sinds 1996. Precies, ik tikte ‘soloplaten’. Want al zijn samenwerkingsverbanden, inclusief zijn belangrijkste, Guided by Voices, leveren een veelvoud aan releases op. Vrijwel tegelijkertijd met het …
Mijn eerste LP was Rewind van The Rolling Stones. Een familielid hoorde dat ik hun muziek geweldig vond en dacht dat mij een plezier te doen met een oude stoffige plaat van diezelfde Stones. Gek genoeg stond deze LP niet in Oor’s Popencylopedie, mijn referentie aan het begin van mijn …
Een sleutelplaat in ‘s mans oeuvre, dat is All Hail West Texas. Voor dit album had John Darnielle a.k.a. The Mountain Goats een cassettes en een paar heuse lp’s met krakkemikkig opgenomen, maar vaak hemeltergend mooie liedjes uitgebracht, waardoor Sweden en Full Force Galesburg zowaar ook buiten de fanatieke kern …
De ondertitel van het nieuwste project van Meindert Talma is ‘Nederlands Onbekendste Popster I’. En die I staat er niet voor niets: dit is het eerste deel van een heuse roman- en cd-cyclus. De Daniël Johnston van de Friese Wouden debuteerde ooit dankzij een verjaardagscadeau: zijn vrienden van culturele bende …
In Nederland hebben we The Golden Earring, in Tsjechië kennen ze Olympic. Beide bands begonnen begin jaren zestig in de hoogtijdagen van de beat, incorporeerden even makkelijk psychedelische invloeden als later FM-rock en vooral: beide bands bestaan nog steeds. De naam Olympic namen ze eenvoudigweg over van de club waar …
Toen Dylan‘s laatste plaat uitkwam, was er eigenlijk maar één echt punt van kritiek op dit verder bejubelde album: de spuuglelijke hoes van The Tempest zou de beroerdste uit Bob Dylan’s platengeschiedenis zijn. Niet waar, wat mij betreft. Het zelf geschilderde Self Portrait is nog lelijker. Dat is makkelijk scoren, …
Acht jaar na de vorige collectie singles en rarities, Push Barman To Open Old Wounds, verschijnt The Third Eye Centre. Waar de vorige compilatie bedoeld was om de releases op Belle and Sebastian‘s zojuist verlaten label Jeepster Records beschikbaar te houden, is The Third Eye Centre een verzameling singles, b-kantjes, …
Toen Sebadoh in 1999 na het uitbrengen van The Sebadoh stopte, leek dat een prima idee. Het laatste album blonk uit door een gebrek aan ideeën en goede liedjes. En dat was nu net waar het trio Barlow, Loewenstein en de drummer-van-dienst (in volgorde: Eric Gaffney, Bob Faye, Russ Pollard …
Is het een geintje of juist ontzettend ironisch en hipster om je band te vernoemen naar een aflevering van een soapserie? Eerder al bracht de New Yorkse muzikant Criag Mermody een plaat uit met de titel Para Vista Social Club – humor waar je tegen moet kunnen. De naam van …
Toen ruim twee jaar geleden De Koek verscheen, het debuutalbum van Eefje de Visser, was dat misschien niet eens zo’n grote verrassing. Er was, na Spinvis, ruimte voor een vrouwelijke singer/songwriter die niet alleen bijzonder taalbegaafd was, maar ook net zulke stronteigenwijze liedjes kon schrijven. Schijnbaar naïef, wispelturig, hier en …
Een tijdreiziger, dat is Pokey LaFarge. De uit St. Louis, Mississippi afkomstige muzikant – alleen die naam al! – ziet eruit als de muziek die hij maakt. Niet van deze tijd. En dat ligt niet alleen aan het klassieke instrumentarium van oude gitaren, banjo’s, klarinet en trompet en een basale …
Uit de lengte van de nummers kun je al afleiden dat Slim Cessna’s Autoclub vooral een live-band is. Waar de meeste bands hun songs na een minuut of vier zouden afronden, weet het septet uit Denver, Colorado er altijd nog wel een minuut – of meer – aan vast te …
Alsof hij nog steeds iets in te halen heeft. Gedebuteerd rond z’n vijftigste met Wrong Side of Memhis, een plaat vol rauwe en rudimentaire rock- en bluessongs. Johnny Dowd, inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd, zit nog steeds op een ritme van ongeveer een album per jaar. Van sober ingespeelde platen …
Geautoriseerde biografieën moet je altijd wantrouwen, als je ze al niet moet mijden. Voor smeuïge verhalen van Keith Richards (in zijn autobiografie Life) of stomweg briljant geschreven schetsen (Bob Dylan’s Chronicles) maak ik uiteraard een uitzondering. Maar als een journalist de vrijheid krijgt van zijn onderwerp, betekent dat ook meestal …
De originele LP waar deze reissue op is gebaseerd leverde Gear Fab Records bij verkoop 4000 dollar op. Dit soort bedragen zijn niet ongewoon in de wondere wereld van verzamelaars van garagerock. En toch. the Ones! is een coverband. Een band die geen enkele liedjesschrijver in de gelederen had, zelfs …
De originele LP waar deze reissue op is gebaseerd leverde Gear Fab Records bij verkoop 4000 dollar op. Dit soort bedragen zijn niet ongewoon in de wondere wereld van verzamelaars van garagerock. En toch. the Ones! is een coverband. Een band die geen enkele liedjesschrijver in de gelederen had, zelfs …
Het verhaal gaat dat The Cosmic Travelers zo’n goede reputatie had, dat de organisatoren van het vierde Spring Crater Celebration popfestival in Oahu, Hawaii in 1972 geen noot hoefden te horen van de band om ze boeken. Gitarist Drake Levin speelde bij Paul Revere and The Raiders, zanger/bassist Joel Christie …
In eerste instantie had ik het verkeerd begrepen: ik dacht dat Orgasmo Sonore‘s Revisiting Obscure Film Music Vol 2 (deel 1 heb ik nooit gehoord) en Sospetto‘s Segni Misteriosi, Con Il Sangue Dipinto Sul Muro (mijn Italiaans is een beetje roestig) compilaties waren van filmmuziek uit de jaren zestig en …
Als we de stevige handvol aan EP’s en remix- en verzamelalbums buiten beschouwing laten, is Deux mille treize een jubileumplaat: de tiende full-length sinds het duo Danny Mommens en Els Pynoo in 2000 debuteerden. Danny Mommens had nog de bijnaam ‘Cool Rocket’ en was bassist in dEUS, Els Pynoo viel …
‘En Salomo begon het huis des HEEREN te bouwen te Jeruzalem, op den berg Moria.’ Zo staat het in het Oude Testament. De berg Moria kennen we tegenwoordig als de Tempelberg in Jeruzalem. Nog voor de kroniekschrijver vertelde de profeet Samuel al dat Abraham er bijna zijn zoon Izaak offerde …
