Soms heb ik van die periodes; een hele iPod vol met muziek maar geen zin om een van die platen te luisteren. Dan schakel ik over op de shuffle-mode. Je hoort nog eens muziek die je minder snel opzet en nummers kunnen hele andere invalshoek krijgen. Zo ontdek je dat …
Ik was blij toen collega Prikkie de burelen van File Under kwam versterken. Hij ging namelijk de Frontierreleases doen, die veelal op mijn bordje kwamen te liggen, en daar was ik wel blij mee. Want zoals u eerder heeft kunnen lezen, er is veel kaf en weinig koren. Puntje alleen …
Het was een prachtig ambitieus plan. Mijn telefoon wordt slecht en ik wilde wel een nieuwe. Ik had mijn oog laten vallen op een iPhone 4, maar ik wilde niet overstappen naar T-Mobile. Een simlock-vrije iPhone dus en die zijn te koop in het Verenigd Koninkrijk. Geen probleem, want daar …
Geinig. Als je zoekt op Malle Pietje in uw favoriete zoekmachine, dan blijken er daadwerkelijk een aantal antiquairs te zijn die Malle Pietje heten. Ongetwijfeld een referentie naar de allereerste Malle Pietje, een van de hoofdpersonen in Swiebertje. En als u niet weet wie Swiebertje is, u heeft uw zoekmachine …
Eigenlijk kom ik er maar eens per jaar, in het verre Groningen. Alleen maar voor Eurosonic / Noorderslag. Maar er is natuurlijk meer te doen aldaar. Zoals TakeRoot, het jaarlijkse festival voor rootsmuziek en americana. Maar ik weet de weg naar Groningen en een ijzersterke line-up lokte me naar het …
Ik keek er even van op: Black Mountain staat op Incubate én op Take Root. Twee festivals die toch een totaal verschillend publiek trekken. Overigens keek ik nòg meer op van het feit dat Black Mountain op Take Root staat. De hippieversie van Black Sabbath leek een vreemde eend in …
In het genre van bandjes van het soort “vier akkoorden? Stadse fratsen!” is het vandaag weer eens de beurt aan het Drentse Mooi Wark. Alweer zult u zich afvragen? Alweer inderdaad. Want Mooi Wark heeft het momentum en besluit daar gebruik van te maken. Sinds de echte doorbraak in 2007 …
Zomertijd, festivaltijd! En de ware festivalliefhebber komt niets te kort! Iedere verzameling van minimaal drie huizen, een kroeg en een kerk organiseert tegenwoordig zijn eigen festival en dat is goed voor de Nederlandse muziekscene. Want iedere Tim Knol, Blaudzun of Go Back to the Zoo van Nederland toert zich helemaal …
Het is rap gegaan. Eind 2008 hoorde ik een fijn plaatje, The 59′ Sound en moest ik toevallig naar De Melkweg. Ik kocht vast twee kaartjes en toen er een maand of later meer mensen mee wilden was de kleine zaal van De Melkweg uitverkocht. En de grote zaal kon …
Je laatste reguliere cd is van 2008, al was er na die tijd nog de b-kantjes compilatie. Zelfs voor een band die een geduchte livereputatie heeft, wordt het dan toch tijd dat je de studio in gaat. Echter, met die studio heb je nogal ruzie. Na de briljante eerste, Natural …
Het was Pitchfork dat me even weer op de rit zette. De releasedatum van Body Talk pt. 2 is bekend en het schoot me te binnen dat niemand Body Talk pt. 1 gedaan had. Mijn schuld, want ik was er er als eerste bij om die plaat te claimen, wat …
Wanneer houdt een band op een band te zijn en wordt het een coverband? Als je het Goud van Oud-circuit zo eens door kijkt spelen daar voldoende bands waarvan de bassist nog het enige originele lid is en die al decennia geen nieuwe nummers meer geschreven hebben. Van mij mogen …
Soms heb je van die recensies die je zo uit de pen schudt. Ik hoor een plaat en tijdens het luisteren schieten de zinnen me al te binnen. In gedachten is de recensie altijd spitser, leuker en beter dan datgene dat ik op papier krijg, maar dat mag de pret …
Soms zijn er van die albums waar je naar uitkijkt. Het moment dat je een klein berichtje ergens leest, dat de betreffende band de studio ingedoken is en dat je denkt: “Yes!” Ik had het toen ik hoorde dat Anathema, eindelijk!, de studio weer eens inging. Tussendoortje Hindsight was namelijk …
Niet dat ik onder een steen leef, maar ik moest toch even IMDB erbij halen om te kijken wat voor ’n film Iron Man 2 was. Niet echt mijn kopje thee. Ik zie sowieso al niet veel films, maar dergelijke superheldfilms mijd ik helemaal. Tenzij ze over Lemmy gaan natuurlijk. …
Ik ben een kind van de jaren tachtig en heb dus een behoorlijke tik van de jaren tachtig-muziekmolen gehad. Doe je niets aan en leer je best mee leven. Vooral nu de jaren tachtig weer overal opduiken. Die jaren tachtig waren naast het muzikale hoogtepunt van het vorige millennium, ook …
Ik heb geen dure stereo. Een tweedehands Technics-setje, met een paar oude luidsprekers. Er komt fatsoenlijk geluid uit. Ik draai mijn muziek toch niet hard en ik ga er niet speciaal voor zitten, dus ik hoef geen fancy spul. Ik heb meer geïnvesteerd in de software, dan in de hardware. …
“Somethings never change”, zingt hij zelf in het openingsnummer. Inderdaad, sommige dingen veranderen niet, dus als je een plaat van John Waite langs hoort komen, dan weet je wat je krijgt. Degelijke AOR. Dat was zo in zijn Babys-tijd, in zijn Bad English-tijd en in zijn (vroege) solodagen. Dat waren …
Wekelijks lever ik mijn stukje is. Althans, dat probeer ik. Soms mis ik een week, soms viert de creativiteit grote hoogten en lever ik hoogtij zelfs een tweede stukje in, maar gemiddeld zit ik op een recensie per week. En ik schrijf nog wel eens wat over festivals, zo tussendoor. …
Mooi spul is dat, dat Spotify. Vooral als je je in wilt luisteren in de bands die op een komend festival spelen. Bij iedere artiest staan de meest beluisterde nummers opgesomd maakt daar meteen een playlist voor aan. Die op de shuffle en vervolgens maar eens kijken wat er allemaal …
Er slipt wel eens een recensie tussendoor, het blijft mensenwerk, maar achter dit weblog zit een mailinglist waar de eindredactie van de verschillende recensies gebeurt. En daar discussiëren we soms over cd’s. Daar kwam ook de nieuwe plaat van Josh Ritter langs. Ik moet zeggen, ik was diegene die het inbracht, …
Dag twee van het Walk the Line Festival trappen we af op de Grote Markt. In de Zwarte Ruiter staan de drie jonge Haagse rockhonden van Woot en in de Supermarkt de woestijnnomaden van Dirtmusic & Tamikrest. Het is een perfecte illustratie van de gevarieerdheid die dit festival zo leuk …
Allemaal nette mensen daar in Den Haag. Dat is het eerste dat me opvalt aan het publiek bij het Walk the Line Festival. Veel meiden op hakjes en met glittertasjes, jongens met hippe hoedjes en sjaaltjes. Zelfs de rockers lopen in strakgestreken bandshirts en glimmende All-stars. De eerste band die …
Sommige cd’s hoef je niet te recenseren. Daarvan hoef je eigenlijk alleen maar te vertellen dat ze uit zijn. De fans weten genoeg, diegene die de band niet kent, leert ze kennen als ze weer eens langs komen om te spelen. Zo ligt voor me, de nieuwe Danko Jones, Below …
Den Haag, festivalstad van Nederland! Hoe men het doet, ik weet het niet, maar ze doen het en ze stampen weer een geinig festivalletje uit de grond! Crossing Border doen ze al jaren en vroegâh hadden ze bijvoorbeeld The Music In My Head. Dat wordt inmiddels niet meer georganiseerd en …
