Het is onmogelijk Finn Andrews over het hoofd te zien in het bijna lege café tegenover het Oosterpark. Hij heeft zich aan een tafeltje in een zonnig hoekje bij het raam geïnstalleerd en is zoals altijd getooid met een grote hoed die z’n tengere postuur nog eens benadrukt. De frontman …
Ze durft me nauwelijks aan te kijken als ze naar binnen schuifelt in de kleedkamer van Paradiso, minuten na haar optreden in het voorprogramma van Emiliana Torrini. Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir, beter bekend als Lay Low, heeft de aftrap van dit IJslandse avondje gegeven en is best tevreden. Ze is erg …
Wat ben je toch gegroeid. Niet langer meer het onzekere kleine meisje dat voorzichtig stommelend, stapje voor stapje de wereld om haar heen ontdekte. Haar kleine windkoude knuistjes zoekend in de ijle berglucht naar de toegereikte, vertrouwde vaderhanden. Vriendelijke handen met eelt op de vingertoppen. Eelt van het spelen van …
Country uit IJsland. Dat bedenk je gewoon niet. Cowboys en elfjes gaan niet samen. Toch heeft de 26-jarige Lov�sa El�sabet Sigr�nard�ttir, oftewel Lay Low, een album afgeleverd dat zo uit een studio in Nashville had kunnen komen. Waar haar debuut Please Don’t Hate Me vooral bluesy was, draait het op …
Colin Benders, of beter gezegd The Kyteman, is hip. Sinds het formidabele optreden dat de 22-jarige trompettist en dirigent op Noorderslag gaf eerder dit jaar is zijn loopbaan in een stroomversnelling geraakt. Alle podia willen de twaalf muzikanten en acht mc’s hebben. Het debuut, genaamd The Hermit Sessions, ligt nu …
Ik ben niet iemand die veel klaagt over het weer. Eind december gingen we op onze fietsen door de kou naar het Arnhemse Luxor Live alwaar No Blues speelde. En ik had er geen moment spijt van, want de winter was net echt begonnen en wat was dat een geweldig …
Met het verschijnsel ‘circumstantial music’ zijn we allen bekend, ook al ontstond die term net in mijn hoofd en geeft Google er geen resultaten voor. Maar sommige muziek heeft een bepaalde setting nodig om tot volledige wasdom te komen. Nu weet ik vrij zeker dat Lucky Fonz III niet het …
Met het einde van het jaar in het zicht, wordt er in de diverse muziekbladen en blogs de balans van 2008 opgemaakt. Overal duiken de beruchte lijstjes op – sommigen waren er wel erg vroeg bij en maakten die balans een maand of twee geleden al op – en ook …
Of het allemaal wel goed gaat komen met de populariteit van de zuchtmeisjes in Nederland valt nog te bezien. Aan de onlangs verschenen tweede verzameling Filles Fragiles en de lovende recensies plus itempje bij De Wereld Draait Door die daarop volgden, zal het niet liggen. De opkomst bij de zuchtavond …
Slijmerige suiker. Slimy sugar. Zo omschrijft Emiliana Torrini haar eigen stem op een zonnige middag op een terras aan het Amsterdamse IJ. Vooral zonder de juiste productie vindt Emiliana haar stem veel en veel te zoet klinken. Ze vindt het dan ook absoluut niet leuk om haar eigen muziek terug …
Kleine meisjes worden groot. Waar op haar vorige plaat Fisherman’s Woman uit 2004 een schuchtere Torrini nog breekbare liedjes opnam met voornamelijk begeleiding op akoestische gitaar, is er op Me and Armini een fris soort zelfvertrouwen te horen. Eigenlijk is de nieuwe plaat qua sfeer beter te vergelijken met haar …
