Om half twee ben ik in Doornroosje. Omdat ik daar nooit op klaarlichte dag was, vraag ik me via de mensen in de fitnessruimte – die ik door een workshop acrobatiek wel weet te vinden – een weg naar binnen. Het wachten is op Vive la Fête, ze zijn wat …
Dit keer wordt het me gemakkelijker gemaakt. Door de foto op de voorkant en door de titel van het album weet ik dat we hier met een transseksueel te maken hebben. Oorspronkelijk een man. Dat heeft natuurlijk niet veel met de muziek te maken, maar als het er echt niet …
Via Berlijnse M. kwam ik in één keer in het bezit van de eerste vijf cd’s van Stereo Total. Wij hadden elkaar gevonden op muziekgebied en ook dit keer had ze gelijk. Niet eerder hoorde ik muziek die zo vrolijk was, die gebruik maakte van alle soorten orgeltjes, die kinderlijk …
Ik was bij mijn platenboer en ik wilde een cd kopen, maar ik had geen vooropgezet plan en de bestelde cd was er nog niet. Ik keek wat rond, luisterde een paar plaatjes die tegenvielen en met een zucht stortte ik me op de toonbank. De man en de jongen …
Ik heb een haat-liefdeverhouding met singer-songwriters. Soms kan ik ze heel goed hebben, soms vind ik ze ongelooflijk saai. En waar ik mijn oordelen precies op baseer is ook voor mij niet altijd transparant. Natuurlijk heeft mijn finale oordeel met de muziek te maken. Een gitaar of piano alleen is …
Het sneeuwt, maar ik denk aan snoepjes. Ik fiets behoedzaam, terwijl op mijn iPod de zon schijnt. Mensen kijken bedrukt omdat hun treinen vertraging hebben, maar ik huppel met een glimlach over het perron (op zoek naar een rookpaal). En ook als ik die niet kan vinden, probeer ik oogcontact …
Ergens, in een parallel universum, waren er ooit mensen die wachtten op de langverwachte samenwerking tussen de leden van Funker Vogt en Ravenous. Mij is het totaal onbekend waar deze mannen – want dat bleken het – vandaan mochten komen. Ik ging op zoek. Ik googlede, googlede en googlede en …
Afgelopen week verscheen Come Down, het eerste full length album van Tara Angell. Ze is nog onbekend en daarom druk aan het promoten. Ik interview haar in januari. Door een sneeuwstorm was ze bijna niet bij haar radio-optreden bij de BBC en haar concert in Londen geweest. Een eerdere vlucht, …
Of we wel geëmancipeerd waren, vroeg iemand zich op de mailinglist af, aangezien ik, meisje, de cd van The Kitchen in de bus zou krijgen. Ik wist die aanval kundig te pareren en luisterde vervolgens onbevooroordeeld naar Foreign Objects van The Kitchen. Dat deed ik een week later nog een …
Een keer in mijn leven sloot ik een lening af omdat ik heel erg graag iets wilde. Ik ging met een zak vol geld naar Londen en het is nog steeds op. De leningen die je ongegeneerd uit kunt geven aan dingen die er voor jou toe doen en waar …
Ik dacht dat het niet nodig zou zijn, een hele cd, na de ep waar ik al zo vaak naar had geluisterd. En dat dacht ik nog steeds na de eerste luisterbeurt. Toch grijp ik keer op keer naar Kele en zijn mannen. Misschien doe ik het om iets goed …
In Londen was ik, toen ik me liet verleiden Lost Horizons, de vorige cd van Lemon Jelly te kopen. De discussie op menig radiostation over of “Nice Weather for Ducks”, het lied waarin een versie van “Alle eendjes zwemmen in het water” – in English, of course! – wordt gesampled, …
De zon achterna Het is donderdag 27 januari en Jens Lekman staat in het voorprogramma van Gruff Rhys. Of het is zo dat de laatste in het naprogramma van Jens Lekman staat, dat kan natuurlijk ook. Of het zijn twee artiesten die allebei evenveel aandacht verdienen. Daarom spraken wij niet …
Om en nabij de tweehonderdvijftig woorden. Dát is een File Under recensie. En we weten allemaal dat er door de jaren heen voor een gemiddelde bijbel over het algemeen meer dan tweehonderdvijftig woorden zijn uitgetrokken. Een heuse opgave dus, om dit plaatje adequaat te beschrijven. Het in het hoesje geplakte …
Vorig jaar maart zag ik Adam Green in Paradiso en ik hoorde liedjes die ik nog niet kende. Ik kwam er pas later achter dat Green op tournee nieuwe liedjes schrijft en ze op het podium speelt, lang voordat de cd uitkomt. En verrek, de eerste keer dat ik Gemstones …
Eerlijk gezegd was ik wat laat met het ontdekken van de band die enkel met singles al tot hype verworden was en toen ik de eerste keer naar “Movement”, de laatste single, luisterde vond ik de B-kant (“Your City is a Sucker”) eigenlijk het leukst en twijfelde ik over de …
‘Ik geef de mensen liedjes om in hun hoofd te hebben’ ‘Misschien moet ik vertellen over die keer op het strand in Florida, toen ik een terrorist zag,’ zegt Adam Green als ik hem vraag een verhaal te vertellen. ‘Ik was op het strand in Florida en ik zag dat …
‘Gewoon een zonnebril opzetten en stoer doen’, zei de opperdespoot toen ik aan hem vroeg wat ik in ‘s hemelsnaam met dit plaatje aanmoest. ‘Ah’, dacht ik, ‘dat kan ik wel.’ En verrek, het hielp! Met mijn zwartomrande zonnebril betrapte ik mezelf erop dat ik zachtjes met mijn hoofd begon …
We kennen d’r allemaal wel een. Artiesten die zonodig met een opengespleten hersenpan op de voorkant van hun eersteling moeten staan. Opengespleten en opgevuld met alle dingen die ze dachten tijdens het maken van de plaat. Ik zie in het geval van Christian Harder rare DNA-structuren, onkruid, blauwe haren, een …
Toen ik twee jaar geleden Spend the Night van The Donnas kocht, dacht ik met ‘s meisjes tweede langspeler te maken te hebben. Voor mij was The Donnas van The Donnas de eerste en die was – jammer genoeg – langs mij heen gegaan. Niets was minder waar. Deze twee …
Als kind was ik heel erg blij als ik het kerstpakket van mijn vader of mijn oma mocht uitpakken. Pas later begreep ik dat het blikje ragout en een of ander suf non-food item moetjes waren die altijd wel in een kerstpakket zitten, maar waarvan niemand ooit beter is geworden. …
Zou het eraan liggen dat spanningsboog niet in mijn Nederlands-Engels woordenboek staat? Ehm… Span of tension? Veelbelovend klinkt het begin. Maar dan. Zelden hoorde ik een cd die meer inzakt dan Not Correct. De keren dat ik luisterde zijn al op twee handen te tellen, maar elke keer ging het …
Heel toevallig raakte ik een tijdje geleden in een café in gesprek met een jongen die bij de fijnste platenwinkel van Nijmegen werkt. Het zal u weinig verrassen dat dit gesprek over muziek ging. Na een tijdje veerde hij op en riep daarbij enthousiast: ‘The Futureheads! Jij moet naar The …
Zelden heb ik meer verschillende geluiden en stijlen op een plaat gehoord als op Pointless Shoes van de eenmansband Boy from Brazil. Ontsproten aan het brein van Razi, die zich na wat omzwervingen in 2000 definitief in Berlijn vestigde, waar hij in de elektroscene al een grote naam is. Na …
