Als groot liefhebber van de triphop van Portishead was ik natuurlijk ook erg nieuwsgierig naar Beak>, het nieuwe speeltje van Portisheadlid Geoff Barrow. De solo-cd van zijn collega Beth Gibbons (met Rustin’ Man) was me goed bevallen namelijk. En hoewel ik wel weet dat Barrow vooral de man is van …
Het had niet veel gescheeld, of You Can Make Sound van de Ierse band Delorentos was nooit opgenomen. Aan het begin van dit jaar besloot zanger Ronan Yourell namelijk dat het leven on the road, in een band die in eigen land al tegen het plafond aan leek te zitten, …
Dean Fertita is een bezig baasje. Naast de gitaar en de toetsen bij Queens of the Stone Age speelde hij bijvoorbeeld ook nog in The Dead Weather en The Raconteurs met Jack White. Grote bandnamen dus, en het houdt niet op, want op zijn solodebuut, getiteld Hello=Fire, heeft hij allerlei …
Kartasan (uit Gent, België) is een nieuwe band op het inmiddels behoorlijk bekende Nederlandse label Excelsior. En wie Excelsior een beetje kent, weet dan meestal ook wel wat hij ongeveer aan muziek kan verwachten. In het geval van Kartasan kom je dan echter voor een verrassing te staan: Jan Vandecasteele …
Steeds meer bands wagen zich aan een reünie, lijkt het wel. Een van die bands is bijvoorbeeld de Pixies: een reünie waar veel mensen erg blij mee waren. Genregenoten Alice Donut zetten in 2004 de trend: van 1986 tot 1996 timmerden zij aan de weg, om vervolgens uit elkaar te …
Americana en folk zijn muziekstromingen die traditioneel uit het zuiden lijken te komen. Niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in Nederland. Wij hebben namelijk het Tilburgse Majestic Scene, dat zich al twee decennia lang toelegt op rootsmuziek in de lijn van Will Oldham, Calexico of Neil Young ten …
Kid Harpoon, ooit geboren als Tom Hull, heeft er aardig lang over gedaan om zijn debuutplaat uit te brengen, als vervolg op een al in 2008 uitgebrachte EP. Maar het moet gezegd worden: het lange wachten wordt beloond. Samen met Trevor Horn nam Harpoon de cd Once op, een plaat …
Ik zal het maar eerlijk zeggen: over Nederlandse bands wil ik altijd het liefst juichende recensies schrijven. Gewoon, omdat ik het ze zo gun. Ik bedoel, uit België komen ook een hoop hartstikke goeie bands, die soms zelfs internationaal doorbreken, dus waarom zouden wij dat in Nederland niet kunnen? Met …
Door tijdgebrek en een enorme stapel aan te recenseren cd’s, was mijn plan om aan het einde van het jaar een mooi artikel te produceren over een aantal platen dat dus nog te wachten lag op een recensie. Een daarvan zou dan Lucifer My Love zijn, van Tom Musca. Alleen, …
1. The xx – xx 2. Mumford & Sons – Sigh No More 3. Broken Records – Until The Earth Begins To Part 4. Port O’Brien – Threadbare 5. Pearl Jam – Backspacer 6. The Everyday Visuals – The Everyday Visuals 7. The Low Anthem – Oh My God, Charlie …
Vanwege de intrigerende hoes had ik er al een poos naar uitgekeken om de cd van Director te kunnen bespreken, maar ja, first things first, en er lagen nog andere cd’s te wachten om gerecenseerd te worden. Van Director had ik overigens nog nooit gehoord, maar soms voel je intuïtief …
Omdat zangeres Melissa-Bel in haar thuisland Canada uitgeroepen is tot Artist of the Year tijdens de Toronto Exclusive Magazine Awards, vermoedde ik sterk dat ik ergens iets gemist had. Maar het aantal plays op last.fm, toch een wereldwijd gebruikt netwerk, is nog bedroevend laag (29 wereldwijd op dit moment). De …
De jingle jangle zoals die ooit door The Byrds, en dan met name door de 12-snarige gitaar van Roger McGuinn, gemaakt werd, vindt nog altijd navolging. Alleen bijna nooit zo goed als het origineel. Ook Donovan’s Brain, een band uit Montana, doet zijn best met de 12-snarige gitaar, maar haalt …
Het is er precies het seizoen voor, voor een mooi liedje over een man die grijze sneeuwluchten met zich meedraagt. Dat fraaie beeld en de melancholie die het oproept maken The Ruminant Band, de cd die dat liedje bevat, een kunstwerkje van Fruit Bats, een band verwant aan Wilco en …
Een van de leukste bands van de jaren tachtig is wat mij betreft XTC. Nog altijd word ik vrolijk van hun “Senses Working Overtime”. XTC‘s Andy Partridge is nog altijd actief in de muziekwereld, nu als eigenaar van het label Ape. Dat hij Pugwash gekozen heeft als een van de …
De globalisering kent geen grenzen: waar surfmuziek voorheen vooral bekend was aan de Amerikaanse westkust, kregen wij in Nederland halverwege de jaren negentig onze eigen surfers in de personen van The Treble Spankers. Hun “Red Hot Navigator” is nog regelmatig op de radio te horen. En nu is er zelfs …
De titel van Jay Brannan’s nieuwe album, In Living Cover, doet al iets dergelijks vermoeden, en inderdaad, dit is een coverplaat, aangevuld met twee eigen nummers (eentje aan het begin, eentje aan het eind). Brannan kiest hierbij niet voor de makkelijkste nummers. Een lied als Bob Dylan‘s “Blowin’ In The …
Bijna een jaar geleden recenseerde ik de debuutplaat (getiteld 59.59) van het Londense collectief rond Sian Ahern, de Sian Alice Group. Nu ik het zo teruglees, lees ik de verwarring in mijn woorden. Sian Alice Group is niet in hokjes in te delen en dat is weliswaar heel mooi, maar …
Menomena heb ik altijd al een zwaar onderschatte band gevonden. Misschien komt het door het ontbreken van hits, of misschien door het experimentele karakter van de muziek, maar hun publiek is hier in Nederland helaas niet zo groot. En terwijl het rond Menomena al veel te lang stil is, is …
‘Misschien moet ik dat dan maar gewoon schrijven’, bedacht ik me net. Ik heb de cd Cabin Fever van The Echo Hunters nu al een aantal keren beluisterd, en nog altijd valt me niets te binnen waarvan ik denk: ja, dat is nu echt opvallend, daar kan ik wat mee, …
Ze zijn van ver gekomen, die Rx Bandits. Jaren geleden begonnen als een ska-bandje, zijn ze nu alweer zes platen verder en inmiddels op toernee met Dredg. En, niet geheel onbelangrijk, inmiddels maken ze geen ska meer, maar spannende rock die zich prima laat vergelijken met At The Drive-In. Hun …
Zou het toeval zijn dat The Exploding Boy niet alleen de naam van een Zweedse band is, maar ook de titel van een B-kantje van een single van The Cure? Wie luistert naar hun nieuwe cd, Afterglow, zou die conclusie kunnen trekken. Duidelijkheid lijkt er echt niet over te zijn, …
Oei. Dit gaat een lastige recensie worden. Voor mij dan vooral. Want dat The Butterfly Effect, dat is een raar bandje. Afkomstig uit Australië, spelen deze mannen een mengelmoes van een aantal stijlen, waar (naast pop en rock) de symfonische rock een aanzienlijk deel van uitmaakt. Dat was ooit een …
Muziekvriend H. verzuchtte vandaag: ‘Wat komt er toch een hoop moois uit Montreal de laatste jaren’. Hij nam me de woorden uit de mond, want noem ze allemaal maar op: The Arcade Fire, The Dears, The Stills, Islands, Stars… en natuurlijk Sunset Rubdown. Deze band, ooit een soloproject van Wolf …
Eén van de beste bioscoopfilms van het jaar dat bijna achter ons ligt, is wat mij betreft Quentin Tarantino’s Inglourious Basterds. Al is het alleen al om de onvergetelijke bioscoopscène, die mede zo prachtig is vanwege de muzikale begeleiding. Dat is namelijk David Bowie‘s “Cat People (Putting Out The Fire)”, …
