‘He knows what he’s done was wrong/he knows his father don’t got long/He’s not a fugitive on the run/He’s not dangerous, he’s our son!’ Ik moest toch even aan Joran denken, als Sage Francis vanuit het oogpunt van de moeder deze tekst rapt in “Little Houdini”. Een soort mini-melodrama over …
Afgezien van een foto is de alt. country band Great Lake Swimmers nog niet langsgekomen op File Under. En dat is jammer. De Canadezen onder leiding van Tony Dekker hebben namelijk sinds hun titelloze debuut uit 2003 een sterke opgaande lijn te pakken. Dat resulteerde vorig jaar dankzij de wetten …
De Belg Nils Verresen, de opperbeer van dit gezelschap, heeft zijn kompas kundig afgesteld op alles wat hip is in indie-kringen. Misschien wel iets té goed. Op And So It Is Morning Dew ontpopt hij zich als een Belgische versie van zijn IJslandse soortgenoot Seabear. Stem en sound en zelfs …
De bands verschillen muzikaal als dag en nacht van elkaar, maar toch hebben de Noorse hippies van The Smell Of Incense wat met de Tindersticks gemeen. Van beide blijkt het allereerste singletje hun beste liedje te bevatten. A Curious Miscellany is een vergelijkbare curiosa-verzamelaar als Donkeys van de Britten en …
Het was een tijdje stil rond deze smaakmakers van het indie-americana genre. De vorige studio-plaat van Joe Pernice en co stamt uit 2005, waarna nog wel een live-album en een roman volgden. Op het ultrakorte levensteken Goodbye, Killer ontstaat de indruk dat voorman Pernice heeft geworsteld met persoonlijke demonen. Dat …
Als iemand me zou vertellen dat Steve Mason de bassist is van Depeche Mode, die na jaren op de achtergrond nu zijn solo-debuut uitbrengt, had ik het geloofd. Zeker in het vrij zwakke openingsnummer “Understand My Heart” klinkt Boys Outside als spielerei van een veteraan. Nu is Mason dat ook …
Zou het niet leuk zijn als deze groepsnaam steeds iets zou worden aangepast, al naar gelang de stemming van het album. Happy Drifter Karen zou dit keer gekund hebben. Eenzaam is de Oostenrijkse frontvrouw, die helemaal geen Karen heet, allang niet meer. Haar uit alle windstreken afkomstige begeleidingsband treedt steeds …
De muzikale voorkeur van Nada Surf en ondergetekende komt teleurstellend weinig overeen. Volgens uw recensent dan. Niemand verwacht bij het uitbrengen van het toer-excuus tussendoortje dat ze cover-album noemen een meesterwerk, maar nadat ik gretig de tracklist bestudeerde moest ik concluderen dat er geen enkel nummer opstond waarnaar ik vooraf …
Komen ze poppy en dus toegankelijk uit de hoek, weet het anonieme collectief van Fol Chen me nog op het verkeerde been te zetten. Eerst leek het korte The New December nog wat lastiger te doorgronden dan voorganger John Shade, Your Fortune’s Made, waar overigens vrij weinig van is blijven …
Xavier Rudd is een gepassioneerde man met een missie en dat slag mensen weet van aanpoten. Koonyum Sum is zijn zesde studio-plaat in negen jaar. Ik kende tot op heden alleen Food In The Belly, een aardige, bescheiden singer/songwriter-plaat, waar het inzetten van de didgeridoo iets van een gimmick had. …
Dit moeten relaxte gozers zijn. De sfeer op Monster Head Room is heerlijk laconiek, om niet te zeggen lui. Het album klinkt grotendeels alsof het is opgenomen langs de rand van een bosmeertje, waar het kwartet eerst de hele dag heeft zitten blowen, om in de namiddag bij het kampvuur …
Hoes en titel van Drumlesson Zwei wekken nogal foute associaties op. Bestiert Christian Prommer soms een eenmansversie van de Slagerij van Kampen? Dat valt op dit juist opvallend ingetogen album gelukkig mee. Sterker nog, in opener “Sandstorms” tikt Prommer op zo’n klein dof trommeltje dat hij eerder op de plaatselijke …
Om die maar meteen in te koppen. Het Rosa Ensemble rechtvaardigt in de openingstrack haar subsidie van het Nederlandse fonds voor podiumkunsten, door een Beefheartiaans kattengejank-stuk van de ongetwijfeld hooggeleerde componist Martin van Bergeijk uit te voeren. Experimenteler dan dat wordt het gelukkig nergens en zo kunnen we No Ark …
De lelijke klinische hoes van Scars doet vermoeden dat de Zweedse producer Lars Söderberg aka Nanuh trance voor de massa maakt. Klopt niets van. De multi-instrumentalist heeft zelfs een verleden in death metal en jazz, maar toch klinkt hij op dit wat futloze album aarzelend. Als Tiësto die het eens …
Het Welshe trio Songdog maakte twee jaar enorm veel indruk op me met het haast literair te noemen meesterwerk A Wretched Sinner’s Song. Zanger Lyndon Morgans is zonder enige twijfel een van de beste tekstschrijvers in het huidige poplandschap. ‘There’s a hole in my life, in the exact shape of …
Dat Iswhat!? geen alledaagse hiphopgroep is, is meteen duidelijk. Op het hoesje knipoogt het trio bijvoorbeeld naar door geld geobsedeerde rappers, door met gouden lepeltjes een heus bling bling-diner te verorberen. Letterlijk. Wie er nou precies op de voorkant staan is me overigens onduidelijk, want in de biografie is het …
Ik stak hier al eerder uitgebreid de loftrompet over Sone Institute en nu dwingt Chapelier Fou (je mag ook Louis Warynski zeggen) me tot een rondje om de kerk. Beide mannen met Poolse achternamen maakten fijne, vergelijkbare albums in het akoestisch-elektronische grensgebied. De fraaie slottracks hadden probleemloos omgewisseld kunnen worden. …
Weilheim is een dorpje van niks, maar de aldaar door de broertjes Acher van The Notwist geïnitieerde muziekscene levert continu betrouwbare kwaliteit van wereldformaat. Is het niet via de moederband, dan wel in het wat meer experimentele Tied & Tickled Trio. Zes jaar na het vorige studio-album komt Lali Puna, …
Zo lijkt Mew ineens heel invloedrijk in Scandinavië. Luisterde ik een tijdje terug al naar de avant-garde variant die Oh No Ono heet, deze week was Boy Omega aan de beurt. Een eenmansproject uit Göteborg, dat de meer elektronische en ook wat knulligere versie van eerstgenoemde band is. En net …
Na me vanaf mijn twaalfde een paar jaar vooral met de Playstation te hebben beziggehouden wakkerde de Amerikaanse site Garageband.com in 1999 de interesse in muziek weer aan. Een van de eerste bands die ik daar tegenkwam was Dirty Laundry Bucket, ook wel DL Bucket genoemd. Een indiepopbandje uit Rotterdam …
Als je je artiestennaam uit de geniale roman On The Road haalt, heb je meteen mijn sympathie. Toch kan ik me herinneren dat ik het titelloze debuut van Admiral Freebee in 2003 wat tegen vond vallen. Er werd toen ook wel heel veel tamtam om gemaakt. Succes bracht het wel …
Onlangs stond in de krant dat de grootste platencollectie ter wereld onverkoopbaar bleek. Een bejaarde man had zijn miljoenen exemplaren tellende verzameling zonder succes aan geluidsarchieven aangeboden. Ik denk dat Roman Bezdyk (met het toepasselijke pseudoniem) er wel een jaar in rond zou kunnen dwalen en als hij het geld …
Opmerkelijk. Tim Holland aka Sole, een van de oprichters van het underground hiphop-collectief (en label) Anticon is met deze release weer voor zichzelf begonnen. De zakelijke kant van het runnen van een label interesseerde hem niet meer, zo verklaarde hij op zijn website. Als een echte doe-het-zelver rommelt hij waarschijnlijk …
Ik zag ooit een documentaire over etnomusicoloog extraordinaire Alan Lomax, waarin ter sprake kwam hoe Lomax op een bepaald moment een allesomvattende theorie der (wereld)muziek uit wilde vogelen. Hij begon kaarten en lijsten te maken met genres en overal dwarsverbanden te leggen. Het krioelde van de lijntjes, waarop zijn onderzoek …
Heerlijk, een bandje dat zich makkelijk laat vastpinnen. Op deze release althans, want het vijftal Denen van Oh No Ono schijnt zich vroeger met electroclash en New Wave te hebben beziggehouden. Alleen van dat tweede genre zijn nog wat restjes overgebleven, met name in “Helplessly Young”. Voor dit nieuwe album …
