Wat betreft soundscapes ben ik net een kat. Zodra het knispert als een haardkacheltje ga ik er met mijn snuit bovenop zitten. Lekker warm. Vaker zijn de geluiden in het genre kil en spookachtig. Ook Coen Oscar Polack en Herman Wilken beginnen Fathomless met koud, wat clichématig stuk, dat niet …
De Hongaren van Žagar staan volgens mij te popelen om de Europese festivalweides te veroveren. Hun muziek is er geknipt voor. Retecatchy refreintjes, indie genoeg om ook de rockliefhebbers aan te spreken, maar tegelijkertijd hartstikke dansbaar. Light Leaks heette hun album van vorig jaar, en de zon breekt inderdaad door …
De Californiërs van Gardens & Villa blijven met curveballen gooien. Hun titelloze debuut was een anoniem doolhof, en met het verschijnen van Dunes wordt de puzzel er niet makkelijker op. In eerste instantie lijkt het album stukken toegankelijker. Liedjes als “Domino” en “Colony Glen” stoeien met ouderwetse elektronica, en doen …
Sommige stemmen doen het altijd goed bij me. Zangeressen die als Laura Veirs klinken bijvoorbeeld. Hospitality heeft met de lieve Amber Papini zo iemand in huis. De gelijkenis is zo sterk dat ik even hoopte dat Veirs een verbazingwekkend enthousiast klinkend zij-project was begonnen. Niet getreurd. Hospitality heeft duidelijk de …
‘Among those who sleep, I am awake.’ Niels Duffhuës, hij ploegde voort. Ik had zo gehoopt dat hij met zijn uitstekende en toegankelijke album Among The Ruins eindelijk écht naam zou maken. Dat we hem plots op de radio en televisie zouden tegenkomen. Maar nee. Vreemd eigenlijk, als je ziet …
Stokoude kunsttheoretici als De Piles en Hagedorn maakten bij het beoordelen van schilderijen gebruik van categorieën als ‘kleurgebruik’ en ‘compositie’. De kunstliefhebber zou moeten leren de verschillende onderdelen te onderscheiden, om zodoende in te zien op welk aspect de ene schilder de ander de baas was. Elektronica-muzikant Bryce Hackford heeft …
Folkzangeressen met een braampje op de stem zijn in. Ik kreeg laatst de deur naar mijn vaste zondagmiddaghonk niet eens open toen daar ene Démira stond te spelen. Bekend van televisie, zeggen ze dan… Kennelijk vertedert het de mensen: jonge vrouwen met een oude ziel en dito stem. Zie Amy …
Toevallig draaide ik onlangs Sufjan Stevens‘ The Age Of Adz weer eens. Het viel me mee. Het is geen album dat vaak uit de kast komt, maar als MRI-scan van een man die tegen zijn psychische, lichamelijke en creatieve grenzen aanloopt intrigeert het. Daarna werd het – niet geheel onverwacht …
Abstracte muziek klinkt toch het best op het podium. Net als bij performance of installation art gaat het toch meer om het proces van scheppen, dan het luisteren. Avant-garde vraagt een bepaalde toewijding die door een stemmige setting kan worden afgedwongen. (Net zoals de meest obscure kunstwerken opgehangen in een …
Als we muziek een beetje lui definiëren als melodie plus ritme heeft singer/songwriter Michiel Omtzigt een probleem. Hij is bepaald geen toonbeeld van toonvastheid, en alhoewel zijn Duffhuës-achtige lo-fi-folk schreeuwt om een honketonk-stompritme houdt hij het ook op dat vlak consequent minimaal. Toch is Voted Away best een boeiende plaat …
Het hoogtepunt van de wel erg Top 2000-fähige documentaire 20 Feet From Stardom was een kort fragment van de Talking Heads. David Byrne‘s fysieke en vocale interactie met de kreten van de donkere achtergrondzangeressen toverde een grijns op mijn gezicht. Een dominante zanger als Byrne ontbreekt helaas in de gelederen …
‘There’s a darkness in my heart, lulled to sleep by this third glass of wine, or maybe it’s four, I’m really not counting.’ Zijn gave voor de pen zal Lyndon Morgans nooit kwijtraken, maar misschien wordt het tijd om eens een toneelstuk te schrijven, of een roman. Muzikaal wil het …
Holland Sport was een van de weinige programma’s waar ik de tv nog wel eens voor aanzette. Wilfried de Jong en Matthijs van Nieuwkerk presenteerden voor de VPRO een potpourri van sportfilmpjes, interviews en spelletjes. Naar het voorbeeld van de grote Amerikaanse talkshows was er een heuse huisband aanwezig. De …
The Tyme Element. Thee Wylde Things. The Pooh Sticks. Problem Hair. The Squares. Admiral Sir Cloudsky Showell. Fantasierijke bandjesnamen, maar uiteindelijk vermoed ik dat al deze groepen als The Beatpack zullen hebben geklonken. En in welk genre The Beatpack musiceerde laat zich raden. Beat (of biet, want de liner notes …
Nog één jaarwisseling en de nineties zijn een kwart eeuw geleden. De nostalgie komt eraan! Daarmee kan het grasduinen door vergeten releases beginnen. Het leukst om te ontdekken zijn de bands die tijdens hun bestaan totaal genegeerd werden, en nu ineens bijzonder blijken. AC Acoustics behoort echter tot een ander …
Ooit waagde OOR-journalist Koen Poolman zich aan een interview met Godspeed You! Black Emperor. Na veel gehannes kreeg hij uiteindelijk een van de anarchisten te spreken, waarna hij prompt maar de cruciale vraag op tafel legde: waarom stinken jullie releases zo? Sindsdien heb ik de neiging om eerst te ruiken …
Als u in december redenen tekort kwam voor een feestje, dan heeft Cibelle er wel een paar in voorraad. Gekke hoedjes behoren tot de dresscode, bubbels in de buik zijn het gevolg. ∆Unbinding∆ is een malle houseplaat, waarop de Braziliaanse zangeres uitpakt met tal van vocale hoogstandjes. ‘We’re making love …
Vele Franse labels (en artiesten) zullen met interesse naar Stromae‘s Europese successen hebben gekeken. Als hij het in het Frans kan, liggen er blijkbaar nieuwe kansen. Ik zou het wel een toffe ontwikkeling vinden, wat meertaligheid in het poplandschap. (Niet dat de Fransen zelf het goede voorbeeld geven…) Matthieu Chedid …
Het zijn een stel paradijsvogels, de jongens van Aloa Input. Natuurlijk, ze passen prima bij Morr, met hun mengeling van elektronica en indie, maar ze kwetteren toch een stuk vrolijker dan je verwacht. De lesjes van Vampire Weekend blijken geleerd. Via Duitse techneuten naar Afrika, het is een verrassend tropische …
Het eerste dat opvalt aan Somewhere Beautiful is dat er iets níet opvalt. Het publiek. Een live-album zonder meebrullende en juichende fans, het heeft wat vreemds. The Chills zijn toch een behoorlijk grote naam, als een van de grondleggers van de befaamde Nieuw-Zeelandse Dunedin Sound. Verder dan één eenzame fluiter …
1. Karl Hyde – Edgeland 2. These New Puritans – Field Of Reeds 3. Denison Witmer – Denison Witmer 4. Phosphorescent – Muchacho 5. Everything Everything – Arc 6. Night Beds – Country Sleep 7. Steve Mason – Monkey Minds In Devil’s Time 8. Porcelain Raft – Permanent Signal 9. …
RM Hubbert omschrijft zichzelf op zijn website als ‘a guitarist from Glasgow’, en dat is precies wat ie is. Hubbert blijkt een ‘botje’ te kunnen breken op de akoestische gitaar. Openingsnummer “Son Of Princess, Brother Of Rambo” is haast een klassieke etude, en kan zo door naar gevorderde muziekschoolstudenten die …
Ieders favoriete ballenknijper is niet het type muzikant dat elk jaar een nieuw album uitbrengt. Dat is misschien maar beter ook. Bon Ivers muziek drijft op een bijzonder geluid, niet zozeer op briljante hits. Een voordeel is dat zijn etherische esthetiek goed samengaat met andere invloeden. Gayngs en Kanye West …
Een trombone is geen alledaags instrument voor een bandleider. Toch heeft Obed ‘O-bat’ Brinkman zijn troepen vanachter zo’n ding aangejaagd. En dan hebben we het over een gastenlijst van een mannetje of dertig. De hele bende speelt een mengvorm van wereldmuziek en rock, met enkele jazzy injecties. Het eindresultaat kan …
Wat is er met de Belgenpop aan de hand? Het genre (als je daarvan kan spreken) heeft toch de naam origineel te zijn, maar ik hoor op StuBru de laatste tijd enkel citaten. Zou het aan mij liggen? Een van Girls In Hawaii’s liedjes heet “Rorschach”, naar de beroemde psychiater. …
