Iedereen die wel eens een orgelconcert in een grote kerk heeft meegemaakt weet wat een overdonderende akoestische ervaring dat kan zijn. Rondzingende boventonen, massieve klanken en meer galm dan de put van Vrouw Holle. (Ik zei put.) Anna von Hausswolff bespeelt ook zo’n orgel, en dat op een indie-album; een …
Met het continuüm zit het bij de Londense Amerikaanse Karen Gwyer wel goed. Haar plaat staat vol repetitieve ambient-tracks, die tezamen één geheel vormen, zoals het hoort in het genre. Zelf noemt ze het bath house, wat buiten het leuke woordgrapje ook de beats verklaart. Ja, men vindt hier een …
De Oostenrijkers van Francis International Airport maken nogal ongrijpbare, kamerbrede synthpop. Ze klinken alsof de hyperactieve Denen van Mew prozac is voorgeschreven, of als Lola Kite dat haar vlieger is kwijtgeraakt. Ik heb het gevoel dat ik Cache onderkoeld én broeierig zou moeten noemen. Verwarring alom dus. En dat is …
Dancing is Nancy Elizabeth’s derde album, en dit is ook meteen de derde recensie die ik hier aan de Engelse folkartieste wijd. We gaan dus way back. Nancy is altijd een zangeres geweest die de tijd neemt, én vraagt van de luisteraar. In deze pas de deux moet van twee …
‘Lord I want to thank you for my smokin’ hot wife‘, bad een pastor voor een Nascar-race. Hij mag de Here ook bedanken voor Dear Reader, een toffe zangeres uit Zuid-Afrika die in haar politiek bewuste teksten evengoed een soort religie voor Alles en Iedereen propageert. (En dan niet als …
Toen de filosoof Descartes in zijn jonge jaren door Duitsland reisde, kreeg hij gedurende een koude winternacht drie samenhangende dromen. Ze zetten hem op het spoor van zijn latere wetenschappelijke vernieuwingen. De Duitse band The Dope opent ook met een groots visioen: ‘When I was 17, I had this magic …
Ruim een jaar geleden was ik best te spreken over de ambachtelijke lounge van Portico Quartet, en deze dubbelaar doet niets af aan dat oordeel. Noch erbij overigens, want we krijgen hier vooral een kwantitatieve bonus, verspreid over twee nieuwe schijfjes. Zeker de live-plaat klinkt simpelweg als de eerder gerecenseerde …
‘That night I watch people fucking on my computer‘, opent Jenny Hval, en ik ga er eens goed voor zitten. De Noorse zangeres klinkt al babbelend als haar avant garde-collega Laurie Anderson, net zoals de beats en synths dat doen. Maar dan begint Hval te zingen! Oef. Luid, schel en …
Vorig jaar reed soundscapist Chris Watson met zijn Tren Fantasma door een imaginair Mexico. Zijn droomstaat klonk ongerept, en kwam in volle glorie verbluffend beeldend tot de luisteraar. Een heus widescreen plaatje. De Mexicaan Israel Martinez maakt ook een rondje door zijn land, maar hij ziet heel andere dingen. Ellende. …
Daft Punk liet zich op succesalbum Random Access Memories inspireren door tal van genres, maar bij Pink Floyd‘s “The Wall” of reggae waren ze nog nét niet uitgekomen. Het Hongaarse Žagar wel, terwijl de band op haar beurt de robotstemmetjes en synthpop-esthetica van hun Franse collega’s heeft geleend. Of al …
Zou het als shock and awe-tactiek bedoeld zijn om Veto in de rest van Europa aan de man te brengen? Sinus Point Break had gewoon twee ep’s tot één schijfje kunnen combineren, maar ze komen in een indrukwekkend digipack apart tot de luisteraar. Verspilling van Sony. En irritant, want nu …
Do You Burn? begint met een oorverschroeiend gepiep. Ja, dat brandt. Curieus genoeg volgt er een heel lief liedje, zoals het hele album volstaat met uiterst charmante knutselfolk. De gitaren zijn volgens de liner notes ‘geprepareerd’, ritmes worden gemaakt met ‘dry poppy pads’ (of zouden ze die hebben gerookt?) en …
Leonard Cohen. Pas dit jaar hoorde ik een liedje van de bard dat me beviel. In Atom Egoyans fascinerende film Exotica danst een stripdanseres op de klanken van “Everybody Knows”. De broeierigheid van de brombeer past er perfect bij. Buiten die context moet ik echter niet veel van Cohen hebben, …
Er schijnt onder elektronische muzikanten een soort ‘backlash’ aan de gang te zijn tegen de computer. Het gaat allemaal veel te makkelijk. We zouden moeten terugkeren naar het echte handwerk van soldeerbouten en analoge synthesizer-bakken. Vreemd eigenlijk, want wat is er nu méér techno dan je laptop aanzwengelen, één keer …
Op Men Singing zingt man noch vrouw. Een flauw grapje van een band die vernoemd werd naar de briljante komedie van Hal Hartley. Zijn magnum opus is ongrijpbaar filosofisch én grappig, De band Henry Fool is echter meer van het serieuze, in haar fusion van psychedelica en prog. No-Man‘s Tim …
Nou ja zeg, kan ik mijn recensie van Baby Guru‘s Pieces gewoon nóg een keer typen. Is dat even makkelijk. De dit jaar overleden Ray Manzarek dwarrelt rond als ware het Pinksteren. Tropical Popsicle’s debuut staat vol klinkende orgeltjes, die overigens ook gewoon aan die andere grote sixties-meisters van Pink …
‘Con los terroristas!’ De “Harlem Shake” ging een tijdje terug op het vermoeiende af de wereld over. Het was nog nét geen “Gangnam Style”. Muzikaal gezien is Baauers grabbelton van reggaeton en honderd andere exotische stijlen natuurlijk wel een stuk interessanter. Het verwante Argentijnse duo Frikstailers doet op En Son …
Vreemd, als een gitarist een instrumentele plaat maakt heeft het iets cools, of het nou om shredden of akoestisch tokkelen gaat. Maar een toetsenist roept bij mij enkel foute associaties op. Duitsers op de campingdisco die schlagers uit hun opgestapelde machines persen, inclusief preset-drums. Of mafkees Jenkees die op YouTube …
Nu weet ik niet hoe de originelen hebben geklonken, maar deze remix-editie van Paint The Town Red klinkt onnederlands hip. Een vaderlandse zangeres met de stem en de beats van de moderne Erykah Badu, ik vind het verrassend. Hoe psychedelischer de liedjes worden, hoe sneller het hier richting Janelle Monáe …
Of een geesteszieke een one track mind heeft waag ik te betwijfelen. Het malende brein schiet eerder alle kanten op. De ongedurige band van die naam heeft zelf haar koers ook weer verlegd. Waar men op Mirror Eye psychedelisch improviseerde, staan er op het nieuwe album afgepaste rocktracks. Met prominente …
Sascha Ring begon als techno-muzikant, maar is langzaamaan opgeschoven richting luister-electronica. Op Krieg und Frieden is geen four on the floor-beat meer te bekennen, iets wat je ook niet 1,2,3,4 in een toneelversie van Tolstojs prachtige magnum opus verwacht. (De ondertitel van het album is ‘music for theatre’.) De eerste …
Op de surrealistische hoes zweven losse lichaamsdelen door een al even gedeconstrueerde ruimte. Ook de letters van de toepasselijke albumtitel laten zich pas met enige moeite ontcijferen. Dit is puzzelstukjes-pop. Conquering Animal Sound levert de onderdelen, de luisteraar moet zelf de rest doen. Het muzikale palet van het Schotse tweetal …
Baby Guru is klein Grieks grut, maar wel onwijs goede. In Nederland is Jacco Gardner sinds kort de vaandeldrager van de retropop, en wie hem zoals ondergetekende net even te soft én Brits vindt kan op Pieces inhaken. Ook deze muziek komt uit de tijdmachine, maar is een mespuntje edgier …
Er zoemt de laatste maanden best wat buzz rond Doldrums, maar eerlijk gezegd vliegt de band mijn oren voorbij. Ik besprak eerder een teaser-ep waarvan indie-dansvloerhitje “Egypt” hier (natuurlijk) terugkeert, maar het jaren negentig-popgevoel dat ik destijds aanstipte bespeur ik niet meer. Doldrums moet het vooral hebben van de meest …
