Bij een Painmuseum moet ik meteen denken aan een grote ruimte vol martelwerktuigen. En wat past er nu beter tussen de pijnbank, de goedendag en de ransel dan een ouderwetsche heavy metal plaat? Al sinds jaar en dag terroriseren puisterige adolescenten, veelal van het mannelijke soort, hun ouders, buren en …
Het nieuws kwam deze week als een donderslag bij heldere hemel. Hakon Gebhardt, drummer van Motorpsycho en zanger/jo-met-de-banjo in HGH heeft Motorpsycho verlaten. Precies in deze week moest ik mijn recensie inleveren van deze HGH-cd, het countryproject met Geb en vrienden. Als rasechte psychonaut was ik dan ook behoorlijk geschrokken …
Occult is het verhaal van een stel oerhollandse doorzetters. In een tijd dat alles in metalland gericht was op death en black metal hielden deze jongens gewoon vast aan het wat oudere thrashmetal idioom. Weliswaar versneden met stemmige blackmetalgitaarriffs en -sfeertjes, maar toch overduidelijk beinvloed door de jaren 80 thrash …
Ik durf best toe te geven dat ik vaak op recensies af ga. Ik lees alles wat los en vast zit op het gebied van popmuziek en gitaarrock, en als ik dan een laaiend enthousiaste recensie tegenkom ben ik altijd benieuwd. Via zo’n jubelrecensie, dit maal eentje van René Vanes …
Met een naam als Invocation Of Nehek verwacht je grimmige Noorse blackmetal of iets dergelijks. Ik was dan ook redelijk verbaasd dat we hier weer te maken hebben met een moderne Amerikaanse metalcore band. Zo eentje in het voetspoor van een Killswitch Engage. Dus metalcore met de nadruk op metal. …
Met haar dwarse noise-gitaren, heftig riffwerk, diepe vervormde geschreeuw en drukke ritmes maakt Buried Inside het de argeloze luisteraar niet makkelijk op hun Relapse-debuut Chronoclast. Alles dissoneert, wringt, kraakt en bijt. Toch komt er sporadisch wel melodie voorbij, maar dan wel zo verpakt dat je zeker meerdere luisterbeurten nodig zult …
Het is met thrashmetal soms net als met voetbal. Laten we dit langspeeldebuut van het Duitse Reckless Tide maar eens als voorbeeld nemen. Na een opwarmperiode bij de zaterdagamateurs waagt dit gezelschap zich voor het eerst in de Metalen Bundesliga met heftige moderne thrashmetal, zwaar schatplichtig aan de spelpatronen en …
Tsjonge jonge wat straalt er een ongelooflijke gezapigheid uit van deze cd van Inactive Messiah. Allemachtig simplistische stampriffs over zo mogelijk nog simpeler drumritmes. Gecombineerd met zweverige toetsen en schreeuwerige gruntzang. Tikje industriëel, meestal saai midtempo met de meest fantasieloze riffs die ik in tijden heb gehoord. Af en toe …
Bij Black Lotus denken ze blijkbaar dat alles wat ze uitbrengen ook echt geweldig is. De bio schreeuwt me tegemoet, and I quote: “legendary”, “become a part of the dark art history” (sic), “Total Apocryphal hymns”, afijn, dat soort werk. In het kort komt het er gewoon op neer dat …
Rotterdam heeft het. Op indierock gebied dan. Met name de posthardcore leeft daar als nooit te voren. Neem nou bands als Feverdream, Oil (RIP) en dit Mono, overigens niet te verwarren met de Japanse Mono. Gedreven rock met veel dynamiek, hoekige ritmes, schurende gitaren, hoge bijna-schreeuw zang en inventieve arrangementen. …
Onvoorstelbaar. Dat was mijn eerste reactie na het beluisteren van het eerste nummer van Tarantula. Soms krijg je namelijk van die platen te horen die je meteen bij de lurven grijpen. Na het tweede nummer was mijn euforie nog groter en was ik ervan overtuigd dat ik hier een volslagen …
Het was natuurlijk ook wel te verwachten. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ook de Oostelijke gebieden van Europa beginnen de bandjes het langzamerhand door te krijgen. Vroeger was alle muziek uit het voormalige Oostblok per definitie een slappe, slecht gespeelde kloon van wat er al jaren beter …
In Groot-Brittannik beginnen ze het ook redelijk door te krijgen qua post/indie-hardcore en emo. Hundred Reasons is op weg een grote te worden, Lost Prophets begint hitjes te scoren, Reuben bracht kortgeleden nog een heel sterke plaat uit en dit Bohica doet ook zijn best minstens zo beroemd te worden …
Hier, moet je eens horen, een nieuwe live-cd van Entombed…” Ik legde de cd in de lade terwijl mijn broer mij argwanend aankeek. Ik skipte het te lange intro en liet hem het eerste nummer horen. “Staan er ook oude numers op?” vroeg hij. “Nou, nee, eigenlijk alleen nummers van …
Het is koud. De nacht nadert, het schemert en er hangt een desolate stilte. Uitgestrekte naaldwouden zover het oog kan zien en alles is bedekt met een dikke laag sneeuw. In de verte stapelen de wolken zich op, de storm komt naderbij. Een striemende windvlaag is de voorbode van het …
Muzikaal gesproken ben ik een kind van de jaren 90. Dat was het decennium dat ik me met muziek bezig begon te houden. Ik heb de jaren 80 nooit muzikaal gevolgd en voor de jaren 70 ben ik te laat geboren (en heb ik later veel van moeten inhalen). Zodra …
Ex Malevolent Creation gitarist JP Soars en zijn maatje Jason Morgan (ex-Monstrosity) besloten in 1995 eens gezellig samen te gaan jammen. In de loop der jaren schreven ze een handvol songs en in 2000 brachten ze hun debuut uit via Nocturnal Art Productions. Daarna gingen ze vrolijk verder met jammen …
Infernal Majesty is niet een naam die bij de gemiddelde popliefhebber een belletje doet rinkelen. Maar vraag de wat oudere metalfan om Infernal Majesty en je krijgt waarschijnlijk te horen dat die band met None Shall Defy uit 1987 een klassieker van het zuiverste water heeft afgeleverd die op gelijke …
Voor iedere metalhead die nog steeds niet over het verlies van Pantera heen is komt de nieuwe Dry Kill Logic ongetwijfeld als een geschenk uit de hemel. Waar dat groepje rednecks er een paar jaar geleden de brui aan gaf, haakt Dry Kill Logic gewoon aan. Spijkerhard, lomp, bruut, het …
Motorpsycho ging met wat vrienden op vakantie en kwam terug met een plaat. Zo kun je deze tweede Tussler plaat het beste bekijken. Een seventies trip langs onvervalste southern rock, country, jengelende lapsteels, banjo’s, boogies en meer van dat soort rootsy grappen. Als Motorpsycho en hun kornuiten zich weer eens …
Haaa, dit zijn nou verrassingen! Eens in de zoveel tijd krijg je weer eens zo’n klein pareltje toegespeeld Deze keer is Reuben de verantwoordelijke, met Racecar is Racecar Backwards . Emocore wordt er gemeld. Op het eerste gehoor lijkt dat te kloppen, maar Reuben kent veel zwaardere gitaarriffs dan gebruikelijk …
Ha fijn post! Oh, een cd van Growing, even checken. Ik zette de cd op en ging de krant lezen. Na veertig minuten bleek de cd op. En had ik nog geen nummer gehoord. Wel wat ijle klanken, een drone die een kwartier duurde, een soort overstuurde kraak, een drone …
Zo, dit is wel even wat anders dan ik had verwacht. Ik kende Q And Not U alleen van hun wereld-debuut No Kill No Beep Beep en die plaat liep over van de neurotische gitaar- en baslijntjes. Na het verdwijnen van de bassist zoekt het drietal het op deze derde …
Megadeth was de laatste tien jaar een aflopende zaak. Zwakke platen, gezoek naar een hitje en geforceerde pogingen het bekende metalgeluid te combineren met zogenaamd alternatieve klanken. Dieptepunt was de plaat Risk uit 1999, waarbij ze godbeterd experimenteerden met beats. Onnodig te zeggen dat de band daarna ook uit elkaar …
Wat te doen met een plaat die goed klinkt maar die na herhaalde luisterbeurten toch niet pakt? Wat te doen met een band die erg haar best doet maar niet overtuigd? Lastige vragen die continu in mij opkwamen bij de luistersessies van de nieuwe plaat van het Duitse Thrashmetal-combo Perzonal …
