Af en toe kom je wel eens zo’n metalband tegen die zichzelf direct in de markt probeert te zetten als de nieuwe Metallica. Wanneer ik het bijgeleverd schrijven bij The Wolves Are Hungry doorlees lijkt het erop alsof de heren van The More I See hun toekomst al helemaal uitgestippeld …
Een jaar of vijf geleden was het – van oorsprong – punklabel Epitaph überhip en wist het de ene na de andere band of artiest te strikken. Ondanks dat dit een aantal pareltjes van platen op heeft geleverd, was deze overproductiviteit er debet aan dat er ook een heleboel bagger …
Smaakvolle en niet kitsche popliedjes uit Duitsland, ik moet er nog even aan wennen. Het was mij al langer duidelijk dat er een zeer vruchtbare bodem voor alle soorten ‘harde muziek’ bij onze oosterburen te vinden is. Niet voor niets vlucht ieder Nederlands punkbandje dat een paar centen wil verdienen …
Wanneer je het hoesje van de nieuwe plaat van Lars Frederiksen en zijn Bastards doorbladert zou je eerder denken met een cliché-rapplaat van doen te hebben dan met het hobbyproject van de voorman van Rancid. Een flinke dosis schaars (niet) geklede dames siert het artwork en de presentatie komt nogal …
Waar is het toch ooit precies misgegaan met Therapy? Een jaar of tien geleden nog voorbestemd als Ierlands nieuwste grote ding na U2 met optredens voor volle stadions en uitpuilende festivals. De dreigende roem bracht een te grote druk met zich en het commerciële succes van Troublegum bleek onmogelijk voort …
Het lijkt een steevast terugkerende opening van mij te worden… In 1996 speelden ze hun duizendste concert en dat was een mooi moment om ermee op te houden. Echter, in het jaar waarin ongeveer elke afgeschreven indie-band terugkomt met een nieuwe plaat duikt plotseling ook Alice Donut weer op. Sterker …
Ik zal een mannetje van een jaar of 15 geweest zijn toen ik voor het eerst in aanraking kwam met Henry Rollins. Iemand duwde me End of Silence in de klauwtjes en droeg mij op (want dat doen Rollins adepten nu eenmaal) dit plaaike volledig tot mij te nemen. Het …
Het schijnt helemaal hip te zijn maar ik persoonlijk mis toch altijd een mannetje (of twee) wanneer ik weer eens geconfronteerd word met een tweemansformatie. Op plaat wil het nog wel eens aardig verdoezeld worden met behulp van gladde productie en kekke overdubs maar vooral live is er toch wel …
Oude school punkrock. En dan niet helemaal terug naar de tijd van de Britse fossielen eind jaren ’70 maar eerder ergens halverwege jaren ’80, begin jaren ’90. Flink raggen en stampen, herkenbare akkoordenschemaatjes, veel en korte gitaarsolo’s en grote mannen die hard schreeuwen. Ja, wanneer ik deze eerste drie zinnetjes …
Het lijkt wel alsof je er tegenwoordig alleen nog maar een beetje bij hoort wanneer je op zijn minst 8 jaar geen plaat meer hebt uitgebracht. Een jaar of tien geleden denderde Nine Pound Hammer mij en mijn vrienden nog volledig omver met het geniaal eenvoudige Hayseed Timebomb. De hierop …
Soms is het fijn om, in deze tijd van emo en politiek geëngageerde bands, eens wat minder zware muziek tot je te nemen. 4ft Fingers maakt aanstekelijke drinkmuziek met liedjes die je halfbezopen samen met je maten in de kroeg mee kunt blèren. Iets wat trouwens vooral wat zegt over …
Zien op Lowlands (pt. 4)? “A Pearl Necklace for Her Majesty”, het lijkt alsof de heren van Colour of Fire het beste voor hebben met de Britse Queen maar schijn bedriegt. Deze ‘paarlen ketting’ blijkt uit een heel ander materiaal te bestaan dan het bekende sieraad. De precieze invulling laat …
Er was eens… een best aardige band die eigenlijk vrij onopvallend een paar bovengemiddelde platen afleverde. Helaas verdeelden onderlinge conflicten de band in twee kampen en was de scheiding onafwendbaar. Plotsklaps werd de band postuum gehyped en betiteld als peetvader van het momenteel zo florerende ’emocore’. De twee kampen startten …
“Melodieuze Death Metal, dat is nu typisch iets voor Zeke om te bespreken” moet Storm gedacht hebben. En ik maar schrikken toen Armageddon, Mon Amour in mijn bakje viel. Gelukkig kende ik Arch Enemy natuurlijk wel en dus stond ik niet geheel afwijzend tegenover deze uitdaging. Hearse – want daar …
Wanneer een band besluit om na het vertrek van de zanger niet te stoppen maar een doorstart te maken kan dat eigenlijk twee gevolgen hebben: ofwel het is afgelopen met de kwaliteit en het nieuwe ensemble is niet meer dan een slecht aftreksel, of de nieuwe impuls stuwt de muziek …
Ik denk dat de heren van Ten Foot Pole zichzelf nog wel eens achter de oren zullen krabben over in het verleden gemaakte beslissingen. Ooit brachten zij hun tweede album Rev uit op het machtige Epitaph label. Lof en uitzinnige recensies waren hun deel en een mooie toekomst lag in …
“1000 Miles Of Cock”, “Fist Of Fury” en “Full Speed”, u raadt het al, we zijn weer in de wondere wereld van de vuige stamprock terecht gekomen. Rockcity Eindhoven maak je borst maar nat want hier zijn de Speedcocks! Vijf mannen uit Breda en Antwerpen bewijzen dat er nog steeds …
In feite staat of valt een goede punkband met de zanger en de herkenbare melodieën. De écht goede nummers zijn volledig te ontleden in een eenvoudig gitaarslagje en een pakkende zanglijn. Neem nu twee toppers in het genre: No Use For A Name en Lagwagon. Beiden staan ze al jarenlang …
In 1999 bracht het Canadese The Almighty Trigger Happy het knappe I Hate Us uit. In kleine kring werd dit gezien als een plotselinge opleving van de al jaren ingedutte punkscene in Canada. Helaas knalde de band vlak daarna uit elkaar en dus was het genot van korte duur. Totdat …
Nog niet eens zo heel erg lang geleden liep deze jongen heet aan van de muziek van garagepunkers als The New Bomb Turks, The Oblivians en – wat later – The Hives. Eenvoudige maar zeer pakkende liedjes die zich vooral kenmerkten door hun krakkemikkige geluid en passionele uitvoering. Vooral live …
Koortjes. Lekker veel en het liefste zo bombastisch mogelijk. Waarom weet ik niet precies (misschien iets met mijn jeugd als koorknaapje te maken?) maar ik ben er gek op. En dan natuurlijk het liefste in combinatie met harde gitaren en meedogenloze drums. Wanneer een plaat aan die kenmerken voldoet kun …
Al jaren wordt er gefluisterd dat er wat broeit in de gekrochten van de Nederlandse metal-scene. Nu heb ik daar persoonlijk nog niet al te veel van gemerkt maar elke keer wanneer ik een nieuwe metalplaat van vaderlandse bodem te horen krijg vraag ik mij toch af of dít het …
Zou het toeval zijn dat juist in deze barre tijden voor de Amerikaanse democratie de oervaders van de moderne punkrock weer van zich doen spreken? Het was alweer een paar jaartjes stil maar gelukkig is er weer leven in de brouwerij. Stond het vorige album nog vooral in het teken …
Terwijl men in het Midden-Oosten druk is met allerhande martelingen en koppensnellerij, zit men in de VS ook niet stil. Langzaam maar gestaag komt de anti-Bush beweging van de grond. Punkvoter werpt zich op als anti-groepering om rekening mee te houden. Blijkbaar zit er toch nog een beetje rebellie in …
Een recensie schrijven over de band Zeke is eigenlijk bij voorbaat een gewonnen wedstrijd. Er bestaat namelijk niet zoiets als een slechte Zeke-plaat. Je hoeft ook niet te zoeken naar dubbele bodems of muzikale ontwikkeling. Zeke is hard, snel en meedogenloos. Twee jaar geleden was het nog even schrikken toen …
