Toen ik Hedges Against The Night van The New Shining besprak was ik op zijn zachtst gezegd niet lovend. Het klopte allemaal wel, maar het klopte iets tevéél – waardoor het bij mij erg bedacht overkwam. U begrijpt mijn frisse tegenzin om twee albums verder Wake Up Your Dreams te …
En toen werd ik op het verkeerde been gezet. (Nee, het andere.) De hoes met grijstinten en B-film-sciencefiction-letters maakte dat ik een ongecompliceerd Amerikaans hardrockbandje verwachtte. Dat ongecompliceerd klopte nog wel – in de goede betekenis van het woord -, maar stompende Americana is toch iets heel anders. The Damned …
Zelfs Tom Scholz vond dat het maken van Life Love & Hope lang duurde. Album nummer zes van Boston nam dan ook elf jaar in beslag. In de tussentijd maakte zijn jarenlange Bostonkompaan Brad Delp een eind aan zijn leven, waren er rechtszaken en was Strypers Michael Sweet een tijd …
De Finnen van Permanent Clear Light wisten me met de verpakking van Beyond These Things al te verrassen. Voor- en achterzijde van het digipak zijn van een onbestemd kleurtje met psychedelische belettering. Tot zover niets nieuws. Maar toen ik het digipak openklapte – huuuh! – roze! En niet zo’n beetje …
Normaal gesproken slaak ik een diepe zucht als ik een dvd ter recensie krijg. Natuurlijk, het is best eens leuk om een band te zien optreden, maar de meerwaarde ten opzichte van de cd is meestal niet zo bar groot. Je voelt immers de bastonen niet door de ribbenkast gaan …
Bij de hoes van dit debuutalbum van Rebellious Spirit is mijn eerste gedachte “Zweedse glam-/sleazerock!” Ondanks dat Gamble Shot is uitgekomen bij SPV/Steamhammer, doorgaans eerder het thuis van classic rock en powermetal. Wellicht dat de Duitse roots van de Schallplatten Produktion und Vertrieb hier een rol in hebben gespeeld, want …
Ze noemen zichzelf een punkband, Radkey, maar met hetzelfde gemak zou je het garagerock kunnen noemen. Drie broers uit Missouri komen met de EP Devil Fruit. Vier nummers, net geen kwartier, met een behoorlijke retrosound. Opener “Romance Dawn” geeft al aan wat je kunt verwachten: één riff, één zanglijn en …
Ooit werkte ik op een kantoor vlak naast een doorgaande weg. Op een dag kwam daar ‘s ochtends een auto langsrijden met de radio vrij hard, waardoor ik een flard van een bekend nummer hoorde. De rest van die dag hing dat stukje muziek in m’n hoofd, tot me aan …
Eerlijk is eerlijk: na Winter Wonderland, het misbaksel uit 2009, gaf ik geen cent meer voor de carrière van Lita Ford. Een van de slechtste platen die ik gerecenseerd heb in een klein decennium File Under. Nadat ze scheidde van haar echtgenoot/producer werd het wel iets beter met Living Like …
Het is zo ongeveer blasfemie in progland, maar van Steven Wilsons muziek word ik eerlijk gezegd niet warm of koud. (Ja, raast u maar even uit, mag best.) Porcupine Tree, zijn solowerk, het is reuzeknap gemusiceerd allemaal, maar het is zo braaf, zo tot op de millimeter uitgedacht. Nou ja, …
Het Franse viertal Abysse draait sinds al sinds 2004 mee. Hun debuut-EP La Vide Est Forme verscheen in 2008 en sindsdien hebben ze gewerkt aan hun full-length-debuut En(d)grave. Abysse legt zich toe op instrumentale progmetal. In de opbouw van de grooves heeft het echter ook iets van stoner. Dat klinkt …
Gibonni is een gelouterd muzikant. Ik had daar geen idee van, maar dat is ook niet zo gek. Gibonni heet voluit Zlatan Stipisic Gibonni, is een Kroaat en brengt al meer dan twintig jaar soloplaten uit, maar 20th Century Man is zijn eerste album in het Engels. Gibonni is zo’n …
Nee, een grote productie heeft Seventh Key niet. I Will Survive is pas het derde studio-album, na het titelloze debuut uit 2001 en het vervolg The Raging Fire uit 2004. In de tussentijd was er nog een live-in-de-studio-album Live In Atlanta, maar dat was het dan ook. De twee belangrijke …
Soms vergeet je feitjes uit je eigen recensies. Ik was namelijk verbaasd te lezen dat gitarist Michael Harris deel uitmaakt van Thought Chamber, hoewel ik dat zelf al ooit meldde. Van Harris recenseerde ik een solo-album, Ego Decimation Profile. Harris en zanger Ted Leonard (Spock’s Beard, Enchant, Affector) zijn overigens …
Zangeres Greta Valenti en Robin Davey (guitbass) vormen samen Well Hung Heart. In het dagelijks leven houden ze zich vooral bezig met film- en videoproductie en -regie (onder andere met Made in 48), maar sinds 2011 vormen ze ook Well Hung Heart. Met name Davey heeft al wat opvallende samenwerkingen …
Hoewel Ted Nugent nog steeds studio-albums uitbrengt, komt hij voornamelijk nog in het nieuws met reactionaire teksten waar zelfs de gekkies van de Tea Party nog hun bedenkingen bij zouden hebben. Terwijl de Motorcity Madman wat mij betreft toch een van de beste live-albums van de jaren zeventig op zijn …
Fijne artiesten missen, het kan nog. Zelfs wanneer je zoals ik 24/7 met muziek bezig bent. En toch is Give It Back het vierde album van de Amerikaan Hamilton Loomis. Ik vermoed dat mijn omissie te maken heeft met ‘s mans muziek, want die heeft een aantal nogal Amerikaanse elementen. …
Opener “Who’s Gonna Be Sorry” heeft door enerzijds het ritme en de ingetogen instrumentatie en anderzijds de uitbundige blazers iets van een combinatie van Steely Dan en Allen Toussaint. Een lekker nummer, dat je meteen in de stemming brengt voor meer van zulke vrolijkheid. Opmerkelijk genoeg is de rest van …
Toen ik ooit een vriend van me wist over te halen om mee te gaan naar een concert van Ween, vroeg ik ‘m na een half uurtje wat ‘ie ervan vond. ‘Ehmmm…interessant.’ Dat is ongeveer wat mijn eerste reactie was bij Ignatz‘ Can I Go Home Now? Dat geluid! Lo-fi? …
En toen stonden ze plots weer met zijn vieren op het podium, de Frantic Four: Francis Rossi, Rick Parfitt, Alan Lancaster en John Coghlan. Voor de documentaire Hello Quo! kwamen ze zo’n dertig jaar na de laatste optreden en de rechtzaak tussen enerzijds Lancaster en anderzijds Rossi/Parfitt weer bij elkaar. …
Ze zeggen wel eens dat de charme van het zoeken naar goede muziek ervanaf is sinds het internet. Niet langer zoeken naar artikelen in obscure tijdschriften, niet langer platenzaken afstruinen in de hoop op een verdwaald exemplaar van net die ene plaat… Tegelijkertijd durf ik de stelling wel aan dat …
We vergeten hier in Europa nog wel eens dat Def Leppard aan de andere kant van de Atlantische Oceaan Heel Groot is. Van de circa twintig miljoen verkochte exemplaren van Hysteria is ruim meer dan de helft in de Verenigde Staten verkocht. Het was dan ook in in de hoofdstad …
Op het Roots In The Park-festival liet Gov’t Mule al een nieuwe track horen, de ballad “Captured”, en met enige vertraging is er nu ook het volledige album, Shout! geheten. Nu is een album voor Gov’t Mule vooral een alibi om weer een paar jaar te kunnen toeren en dat …
Met het album Few Against Many wist Firewind mij voor de eerste keer te overtuigen. Niet alleen klonk het album als een klok, voor mijn gevoel was de band voor het eerst compositorisch en muzikaal in evenwicht. Dat – en het tienjarig jubileum – vormden dan ook het perfecte moment …
Nergens kunnen ze heden ten dage nog zó overtuigend in de jaren zeventig blijven hangen als in Zweden. En toch weet Vidunder daarin op het debuut de overtreffende trap te vinden. Het begint al bij de hoes: seventieskapsels, uitgevoerd in een combinatie van zwart en bruin die alleen in de …
