Vanaf de hoes staart me een wat vermoeid ogende man van middelbare leeftijd tegemoet. Toch een heel verschil met die wat spichtige jongeman die ik ooit op Lowlands zag met Soul Coughing. De titel Sad Man Happy Man lijkt maar half te kloppen als je de hoes ziet. In de …
“Alleen maar netjes binnen de lijntjes kleuren kan altijd nog later als ze groot zijn”, schreef Storm begin 2009 over het debuut van Zaphire Oktalogue. Inmiddels hebben ze er een muzikant bij en hebben ze hun naam gewijzigd in Okta Logue, maar binnen de lijntjes kleuren doen ze gelukkig nog …
In de line-up van Wicked Sensation zitten twee Nederlanders: drummer Dirk Bruinenberg (Elegy, Bob Catley) en Robert Soeterboek. Die laatste is wat mij betreft een van de beste rockzangers die ons land rijk is, getuige eerder werk met onder andere de Cotton Soeterboek Band en Ayreon. Wicked Sensation bestond eerder …
Als pubertje liep ik in mouwloos spijkerjack met patches, het hardrockuniform van die dagen. En natuurlijk zat daar ook een Iron Maiden-patch op. Vanaf Somewehere In Time verslapte mijn belangstelling, hetgeen versterkt werd door de aanschaf enige jaren later van een van hun minste albums, No Prayer For The Dying. …
Stiekem staat er al jaren een Nederlandse band onder contract bij het Italiaanse label Frontiers: Terra Nova. Hun eersteling op dat label, Escape, vond ik niet zo geslaagd. De verzamelaar Best Of +5 liet echter horen dat de heren meer in hun mars hadden. Met Come Alive hebben ze een …
Op Bospop was ik onlangs ten tweeden male getuige van een Toto-optreden. De vorige keer was op het Arrow Rock Festival, met een uitgebreide band met sessiemuzikanten, deze keer waren alleen Steve Lukather en Simon Phillips van die band nog van de partij. Als zanger ontbrak Bobby Kimball dus, die …
The Other laat bij het vierde album weinig twijfel bestaan over hun fascinatie. Een spooky hoesafbeelding, compleet met kogelgat en bloedsporen, poëziefragmenten van Edgar Allen Poe en H.P. Lovecraft, titels als “Back To The Cemetery”, “Transsylvania” en “Howling At The Moon”. Deze Duitsers hebben een fascinatie voor horror en niet …
Kort na het overlijden van Ronnie James Dio stond er een bozige mededeling op diens site van weduwe Wendy Dio dat gericht leek op Jorn‘s album Dio. Er werd een verwijt gemaakt dat gesuggereerd zou zijn dat de opbrengsten naar het goede doel zouden gaan. Inmiddels is de lucht blijkbaar …
Ho nou! The Obsidian Conspiracy begint niet met een majestueus intro of welke vorm van intro dan ook. De titel “The Termination Proclamation” doet anders vermoeden, maar ze zitten vanaf de allereerste seconde in recht-zo-die-gaat-hakmodus. De eerste drie tracks gaat dat bijna continu door. Het is geen DragonForce, maar ondanks …
Drive, She Said is zo´n bij insiders in de AOR legendarische naam. Dreams Will Come is een semi-verzamelaar van deze band rond Mark Mangold (vooral als songschrijver actief, maar ook met bijvoorbeeld The Sign) en Al Fritsch: zestien tracks, waarvan twee nieuw en twee niet eerder opgenomen. Het album opent …
Met Ralf Scheepers (ex-Gamma Ray), Mat Sinner (Sinner) en sinds 2008 ook workaholic Magnus Karlsson (Allen-Lande, Starbreaker) als gitarist, is het een understatement om te spreken van een degelijke line-up. Dat vonden ze zelf blijkbaar ook, want voor het eerst in het bestaan van Primal Fear brengen ze een live-album …
Het blijft altijd een kunst om als eerste song op je album een song te kiezen die je meteen in de sfeer van het album trekt. Spock’s Beard is zo’n act die dat steeds weer voor elkaar krijgt. Het jonge Engelse vijftal van Haken heeft veel gemeen met Spock’s Beard …
Je moet er lef voor hebben om je eigen composities door anderen onder handen te laten nemen. Zeker als die anderen niet bekend zijn met je werk of speciaal in het rockwereldje bekend zijn. Tony Harnell deed het, en het resultaat is bijzonder. Songs van TNT, Starbreaker en Westworld zijn …
Als iemand wegwerppop wil maken dan mag hij dat van mij. Als het maar met overtuiging gebeurt. En dat is nou net wat ik mis bij Poisonblack, de band van ex-Sentenced-zanger Ville Laihiala. Dit album is technisch en productioneel om door een ringetje te halen, maar uiteindelijk doet het me …
Vanden Plas is zo’n band waarvan ik de naam al jaren voorbij zie komen, die met z’n progmetal valt in een genre dat me interesseert en waarvan ik desondanks al die jaren nooit veel gehoord heb. Met The Seraphic Clockwork kreeg ik de kans om er uitgebreider naar te luisteren. …
Bij het nazoeken van de bandinfo kwam ik erachter dat ik al een song van Dead Meadow kende. “Everything´s Goin´ On”, afkomstig van hun tweede album Howls from the Hills verscheen namelijk al als “Pilgrim” op het laatste Wolfmother-album Cosmic Egg. Daarmee is eigenlijk al gezegd in welke hoek je …
“Hé, geinig!” dacht ik, toen er een cd met de titel Punk Goes Classic Rock uit de envelop rolde. Het label Fearless heeft in de afgelopen tien jaar een hele serie van dergelijke cd’s uitgebracht, waarbij punkbands steeds een ander genre onder handen namen. Ik zat me al te verheugen …
En weer is daar een christelijke progrockband, deze keer uit Texas. Maar ook nu is het in de eerste plaats een progrockband en zijn de teksten een extraatje voor wie er iets mee kan. Voor mij is het een fklasserockplaat, met hooks van voor tot achter. Het opent fraai met …
Zeg nu zelf, zelden was een bandnaam toepasselijker dan deze. Kolere, wat een hitte. En dat in een week waarin ik akelig veel file had en ook nog eens warmgelopen remmen in die file. In die hitte stond ik dus langs de A9, te wachten op de berger. Natuurlijk had …
Jimmy Vaughan heeft zelf een carrière met bijvoorbeeld The Fabulous Thunderbirds die niet bepaald als onbeduidend kan worden omschreven. Toch blijft hij voor mij – en voor velen anderen met mij, vermoed ik – de broer van. Samen hebben ze één album gemaakt, Family Style, waarop toch ook vooral de …
Sweet Apple slaagt erin zich te presenteren met een hele foute jaren zeventig-hoes. Opener en single “Do You Remember” doet weinig om het beeld van een foute seventiesrockband te neutraliseren. En toch is dit niet zomaar een bandje. Gitarist is Dinosaur Jr.´s J. Mascis (door onze eigen Klaas prachtig vereeuwigd), …
Breed77 opereert vanuit Engeland, maar de leden komen uit Gibraltar, Spanje en Mexico. Met zo´n achtergrond zou je in het metalwereldje wel eens iets bijzonders tevoorschijn kunnen toveren. De basis van Breed77 is metal op het randje van nu-metal, waarbij associaties met System Of A Down of Alice In Chains …
´Tattoos & Tequila is a compilation of genre defining hits that have been given the Vince Neil rock renewal treatment´, zo luidt de ronkende tekst bij dit album. Mwah. Het is een album vol aardige covers, maar daar is het wel mee gezegd. Zo enorm inventief zijn de covers niet, …
Iets zegt me dat Zweden in Europa een van de best verkopende markten is voor Def Leppard. Crazy Lixx is namelijk wéér zo’n Zweeds bandje dat schaamteloos Def Leppard kopieert. Luister maar eens naar “My Medicine (R.O.C.K.)”. Koortjes, echo op de drums, tja… wat hebben ze niet gekopieerd van Def …
Het Hammondorgel-intro van opener “A-Bun-Dance” laat er geen misverstand over bestaan dat er psychedelica gaat volgen. Maar als de gitaren invallen, lijk ik beland in een heftige stonerversie daarvan. Lekkurrr! In het navolgende “Somewehere”, waarin Obskuria´s eigen Grace Slick, Muriel Stadelmann, voor het eerst te horen is, komt de echte …
