Afgelopen zomer was ik getuige van een optreden van de Fun Lovin' Criminals op Bospop. Het viel me een tikkie tegen, omdat er nogal wat effecten op de instrumenten zaten. Een blikkerig of mechanisch geluid past niet bij de latinsound van de Criminals. Op Classic Fantastic, het eerste album sinds …
Bijna twee jaar geleden werd ik heel blij van het debuut van Year Long Disaster. Ik ben er tot op de dag van vandaag blij mee, dus ik was er verguld mee dat ik het vervolg ook ter recensie kreeg. Zeker nu een van die andere retrorockbands, Wolfmother, een tweede …
Brian Howe was tien jaar lang de zanger van Bad Company. Als opvolger van Paul Rodgers, dus hij voerde een bij voorbaat verloren strijd. Dat lag niet alleen aan Howe, want Bad Company was vier jaar van het toneel verdwenen voordat Howe erbij kwam en het heilige vuur leek nog …
Freek de Jonge is voor mij zo langzamerhand in humor en zelfrelativering een soort kruising van Harry Mulisch en Rita Verdonk geworden. Als zanger heb ik hem nog steeds hoog zitten. Nou ja, als muzikale performer. Een goede zanger is hij niet en zal hij nooit worden, maar de muzikale …
Hee die Prikkie, Is het een aardig idee om een soort dubbelrecensie van dat album van Orphaned Land, The Never Ending Way Of OrWarriOR, te doen? De promo daarvan schijnt al twee maanden bij jou te liggen, waarschijnlijk heb je ‘m over het hoofd gezien. Een kennis van me, bij …
Jottem, een nieuwe Savatage! Nou, vergeet het maar. Poets And Madmen uit 2001 is en blijft het laatste album. De leden zijn uitgewaaierd in tal van bands. We hebben Jon Oliva´s Pain, tal van solo-albums, Ze werken geregeld samen in Trans-Siberian Orchestra, Zak Stevens en Jeff Plate doken onlangs gezamenlijk …
In 1981 nam Rick Springfield een rol aan in de soap General Hospital, in de veronderstelling dat zijn vijfde album net zoveel zou doen als de voorgaande: weinig tot niets. Maar de single “Jessie’s Girl” werd een nummer 1-hit in de Verenigde Staten en Springfield was plotseling een rockster. Sindsdien …
Ik heb een probleem. Een luxeprobleem, maar toch. Door een nieuwe baan heb ik overdag weliswaar nog steeds tijd om muziek te luisteren, maar het is dan toch vooral achtergrond. ´s Avonds ben ik vaak simpelweg op, omdat ik heel veel meer reis dan voorheen. Daardoor kan ik recensie-cd´s niet …
Al bij het debuut in 1989, Last Of The Runaways, was ik verslingerd aan Giant. AOR van de bovenste plank, met een partij bombast waar je u tegen zegt. En niet te vergeten fantastisch gitaarwerk van Dann Huff, de grote man achter de band. Op dat moment was Huff al …
De naam van deze band laat weinig te raden over het genre: spacerock. First Band From Outer Space bestaat uit vier Zweden, die er op hun derde album The Guitar Is Mightier Than The Gun flink op los jammen. Een uur lang, in slechts vier songs, waarvan de ‘kortste’ net …
Het verhaal achter Steye & The Ottowanians’ Hum & Ears is op zijn zachtst gezegd bijzonder te noemen. Steye had al een solo-album op zijn naam staan toen hij werd gevraagd voor In A Cabin With, een serie waarbij Nederlandse en buitenlandse muzikanten bijeen worden gebracht op een bijzondere locatie. …
Eisenhower is een Groningse formatie die het Rooie Oortjes Festival won vanwege ‘de combinatie van rauwe rootsrock met vierstemmige vocale harmonieën’, zoals de jury het verwoordde. De prijs bestond uit twee dagen studiotijd, wat deze EP met drie songs opleverde. Opener “Time The Time” laat al horen dat deze band …
De geestelijke vader (of de Chairman, zoals hij zich noemt) van Jupiter Society is Carl Westholm, songschrijver, producer en toetsenist op Terraform. Hij is ook actief in de bands Carptree en Krux, maar Jupiter Society is zijn kindje. Voor dit progmetalproject, qua concept een vervolg op het debuut First Contact/Last …
Een productief gezelschap is het niet, dat AtmOsfear. Na het debuut AtmOsfear uit 1997 en het vervolg Inside The Atmosphere uit 2003 is Zenith pas hun derde album. Even dacht ik ook te maken te hebben met een EP´tje, toen ik slechts zes songs hoefde te rippen. Maar nee, na …
Jeff Scott Soto kwam voor het eerst in mijn blikveld met Yngwie Malmsteens debuutalbum Rising Force, waarop hij erin slaagde op te vallen tussen het alom aanwezige gitaristische stuntwerk van de naamgever. Sindsdien ontspon zich een carriëere die weinig beperkingen kende. Van soul tot AOR, van funk tot metal, Soto …
Wig Wam met Non Stop Rock And Roll. Originaliteit is duidelijk niet het sterkste punt van deze Noren. Opener “Do You Wanna Taste It” versterkt dat gevoel nog eens, met een stamper ergens tussen Mötley Crüe en Scorpions. Maar ik denk dat deze Noren zich ook niet zo bekommerd hebben …
The Absolute opent met een intro dat veel wegheeft van Michael Schenkers “Courvoisier Concerto”. Als dat voorbij is, wordt echter meteen duidelijk dat Borislav Mitic geen classic rocker is, maar een instrumentale, neoklassieke shredder. De rest van de song is namelijk éeén lang shredfest á la Yngwie Malmsteen. Mja, wat …
Voor Keel leek halverwege de jaren tachtig een grote toekomst in het verschiet te liggen. De band rond ex-Steelerzanger Ron Keel had met het anthem “The Right To Rock” een stevige hit gescoord, ze hadden de aandacht getrokken van Gene Simmons – die ook hun derde album produceerde -, maar …
Spin Gallery is een project van de Zweed Kristoffer Lagerstrom en alleskunner/workaholic Tommy Denander. Lagerstrom neemt de zang voor zijn rekening, Denander doet zo ongeveer de rest, met als resultaat het tweede Spin Gallery-album Embrace. Muzikaal is Toto nooit ver weg op dit album: het is poprock, soms door stevige …
Halverwege vorig jaar was Foreigner headliner op Bospop. Met een greatest hits-show, waarin alleen songs uit de Lou Gramm-tijd werden gespeeld. Logisch, zou je zeggen, er was ook nog geen studio-materiaal met zanger Kelly Hansen en hij had bovendien geen enkele moeite om het materiaal loepzuiver ten gehore te brengen. …
Uit de eerste envelop met recensie-cd’s van het nieuwe jaar kwam een cd’tje schuiven dat eigenlijk nog van voor de kerstdagen was. Abusievelijk was Halford‘s Winter Songs iets te lang op het distributiecentrum van File Under blijven liggen. Een Rob Halford-kerstplaat!? Jup, een hele echte. Maar dan toch met eigen …
Volgens de bio is Accelerated Living een Motörhead-meets-Exodus-meets-Born-Again-Sabbath crossover. Hmm, de term “crossover” vereist stijlen die wat verder uit elkaar liggen, volgens mij. Maar dan nog is het een vergelijking waar wel het een en ander op aan te merken is. Tuurlijk, muzikaal zijn best roots bij Sabbath en Motörhead …
Zo spannend als Oud en Nieuw lang geleden voor de kleine Prikkie was, zo weinig bijzonder is het heden ten dage. Een nieuw jaar? Best. Een keer champagne en oliebollen, da’s leuk, maar verder is het een dag als alle andere. Ik heb er al heel wat meegemaakt, dus de …
Het is dat ik niet zo op geblondeerd en leer val, maar anders hadden in mijn tienerjaren mijn hormonen overuren gedraaid van Lita Ford. Ze was weliswaar al bekend van The Runaways, maar ze dook pas daarna echt de hardrockhoek in, met als commercieel hoogtepunt het album Lita uit 1988, …
Blackwood Creek is een debuterend highschoolbandje. Nou ja, ex-highschoolbandje, want de heren zijn veertigplussers. Ooit kwamen ze bij elkaar op de highschool en in 1980 scheidden hun wegen weer, maar omdat een van hen met een ander bandje beroemd werd was er de mogelijkheid alsnog een plaat uit te brengen. …
