Een paar jaar geleden was het debuut van Blanc Faces een behoorlijke verrassing. Ze deden weliswaar niets nieuws en het was puur jaren tachtig wat de klok sloeg, maar o wat was het lekker. Op opvolger “Falling From The Moon” gaan de broertjes La Blanc door op de ingeslagen weg. …
1. Umphrey’s McGee – Mantis 2. Muffx – Small Obsessions 3. Transatlantic – The Whirlwind 4. Chickenfoot – Chickenfoot 5. Drive Like Maria – Elmwood 6. Queensrÿche – American Soldier 7. Les Claypool – Of Fungi And Foe 8. Kingtonic – Cruisin’ For A Thrill 9. Joe Bonamassa – The …
Een voordeel van it’er zijn is dat je vaak maar een laptop en internetverbinding nodig hebt om je werk te kunnen doen. In plaats van door de sneeuw te ploegen zit ik daarom lekker thuis te werken met een fijn mopje muziek op de achtergrond. Van een van m’n oude …
Het debuut van Los Angeles kreeg bij mij de handen niet op elkaar. Vakkundig uitgevoerd, maar gruwelijk ongeïnspireerd en met dertien-in-een-dozijn-composities. Laat ik maar met de deur in huis vallen: ondanks andere songschrijvers, en dan vooral zichzelf, heeft Michele Luppi het niveau van de vorige keer vastgehouden. *Zucht*. Net als …
Op de een of andere manier nemen metalmuzikanten zichzelf en hun muziek nergens zo serieus als in Noorwegen. In extreme gevallen leidt dat zelfs tot moord en doodslag. Nou heb ik niet de indruk dat Henning “Zet” Ramseth, opperhoofd van Ram-Zet, binnenkort in de krant staat, maar dat hij zijn …
Love ’em or hate ’em-stemmen zijn er genoeg in de hardrock. Denk maar eens aan het gegrom van Motörhead‘s Lemmy of aan de Donald Duck van de hardrock, AC/DC‘s Brian Johnson. En toch kan het nog een graadje erger: Cinderella‘s Tom Keifer perst er al jaren een geluid uit alsof …
Eerlijk gezegd snap ik sommige marketeers niet. Als je in de Verenigde Staten een plaat uitbrengt onder de naam John Elefante & Mastedon en met de titel Revolution Of Mind, dan lijkt het niet erg voor de hand liggend diezelfde plaat in Europa uit te brengen onder de naam Mastedon …
Een van de verrassingen van het afgelopen Bospop-festival was voor mij Simon McBride. Ier en bluesgitarist, dus het programmaboekje kwam prompt aanzetten met Rory Gallagher en Gary Moore. Met Rory Gallagher heeft McBride echter niet zoveel gemeen. Met Gary Moore wel enigszins, maar ik hoor er toch vooral Joe Bonamassa …
‘Huh, is dit een nummer van American Soldier?’ is mijn eerste gedachte als ik de zanger hoor invallen. Maar nee, het blijkt geen Queensrÿche te zijn, maar “Pain” van Shadow Gallery, met de nieuwe zanger Brian Ashland. De oorspronkelijke zanger Mike Baker overleed onverwacht in oktober 2008, maar binnen twee …
Hallo zeg! Opener “Love Sensation” begint met een bak elektronica zoals die sinds de hoogtijdagen van Def Leppard niet meer door een rockband is gebruikt. Dat die associatie niet toevallig is, blijkt uit de rest van het nummer. De drums met noisegates en echo, de gitaarlijntjes (uiteraard met echo), de …
Hoewel ik in de buurt van Utrecht woon, komt Delft steeds weer voorbij dezer dagen. Binnenkort vertrek ik van de ene werkgever in Delft naar de andere werkgever in Delft, en in de afgelopen week is dit al de tweede cd van een Delftse band die ik bespreek. Het nieuwe …
Jeff Scott Soto heeft een paar lastige jaren achter de rug. Hij werd bij Journey binnengehaald als opvolger van Steve Augeri, maar moest uit een interview met Neal Schon vernemen dat hij ontslagen was. Net toen er een afscheidstournee was aangekondigd van zijn band met bassist Marcel Jacob, Talisman. Na …
Zelfs voor een gerontorocker als ik zijn er bands die van voor mijn tijd zijn. Of je zo’n band alsnog ontdekt, is dan vooral afhankelijk van toevalsfactoren. Kom je iemand tegen die je de muziek laat horen? Wordt een band vaak genoemd in combinatie met een van je favorieten, zodat …
Met Songs From Lonely Avenue is The Brian Setzer Orchestra, na het klassieke uitstapje op Wolfgang’s Big Night Out, weer terug in de vertrouwde rockabilly-bigbandmelange. Voor het eerst zonder covers, dat wel. Bij het vorige album schreef TheLeonKing dat hij elk moment de Star Sisters bleef verwachten, en eerlijk gezegd …
Twee jaar geleden riep Twisted Sister‘s Dee Snider op het Arrow Rock Festival dat dat het eerste festival was waarop hij speelde met bands die allemaal al dertig jaar bestonden. En verdomd als het niet waar is, bands die lang bij elkaar blijven worden steeds schaarser in het rockwereldje. Een …
Duitse bands stonden ooit vrijwel synoniem met retecommerciële hardrock voorzien van bakken met echo en meestal ook van een akzent dat je in plakjes kon snijden. De laatste jaren zijn er steeds meer Duitse bands bijgekomen die de echo binnen de perken weten te houden en waar het Engels overtuigend …
Auto’s en muziek, op de een of andere manier zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. En dan niet zozeer door achterstevoren bepette, onderuitgezakte bestuurders wier Golfje door dreunende housebassenzelfs voor het stoplicht loskomt van de weg, maar door echte muziek zoals ik dat als muzieksnob maar even zal noemen. Enerzijds …
Ome Storm was blij met Octahedron, het laatste album van The Mars Volta. Ik niet. Te weinig onrust en gekte, en daardoor in mijn beleving geen echt The Mars Volta-album. Gelukkig is gitarist Omar Rodriguez Lopez een schoolvoorbeeld van een workaholic en is hij bovendien niet te beroerd om alles …
TV On The Radio kondigde een tijdje geleden aan een jaartje pauze te nemen. Niet dat betekende dat ze thuis gaan zitten. Tunde Adebimpe heeft onder andere een project met Mike Patton op stapel staan en Kyp Malone brengt gewoon zijn eerste solo-album uit. Niet onder zijn eigen naam, omdat …
Als je zegt dat garagerock een overzichtelijk genre is, is dat nog steeds een understatement. Zwaar overstuurde versterkers, korte songs met feitelijk maar één riff en zang die eerder gebruld dan gezongen wordt, dan heb je het wel ongeveer gehad. Maar waarom is het dan vaak zo lekker? Volgens mij …
The Soul Movers bestaat uit een stel Australische veteranen uit de jazz- en soulscene, aangevuld met zangeres Lizzie Mack. Op On The IN Side laten ze een aangename mix van rock, soul en rhythm and blues horen. Geen overdreven tierelantijntjes, maar lekker basic klinkende drum-, gitaar- en orgelpartijen, met Mack …
Op de een of andere manier was Winger in de jaren tachtig geheel aan me voorbij gegaan. Nou ja, ik kende het wel, maar het deed me nooit iets. Des te merkwaardiger is het dat ik het comebackalbum IV tot op de dag vandaag regelmatig draai. “Blue Suede Shoes”, “Four …
Trouble is, met bijvoorbeeld Candlemass, een van de grondleggers van de doommetal. Trouble’s spirituele teksten en hun verwijzingen naar psychedelische tijden maakten dat ze een opvallende verschijning waren in het wereldje dat destijds werd gedomineerd door snelle riffs en leer met studs. En toch is de band na de eerste …
Ik ben iemand van uitersten. Ik kan diep in de put zitten, maar daar staat volgens mij tegenover dat ik van de hoogtepunten in mijn leven des te meer kan genieten. Mijn beeld van een akelig leven is voor velen waarschijnlijk niet alleen de realiteit, maar ze zijn er dik …
U weet wellicht van mij dat ik iets heb met rockbands die ook ongelofelijk poppy deuntjes kunnen schrijven. En inderdaad, naast Extreme, House of Shakira en TNT is Mr. Big een grote favoriet. Ik was dan ook heel blij dat ze eerder dit jaar bekend maakten weer te gaan toeren …
