Allen-Lande was typisch zo’n project dat door Frontiersbaas Serafino Perugino bijeen geharkt werd. Je hebt een zanger (in dit geval twee), een songwriter-per-strekkende-meter die liefst ook nog multi-instrumentalist en producer is, je knalt er een stoer uitziende hoes omheen en klaar ben je. Maar ik geef toe dat het feit …
Tot voor kort was ik de mening toegedaan dat George Michael de enige was die Freddie Mercury’s zang ooit had geëvenaard. Tot voor kort, want toen hoorde ik The Queen Album van Robert Kempe. Robert wie!? Robert Kempe, beter bekend als Robby Valentine. Zet even uw vooroordelen opzij en slik …
Het was geen fijn jaar voor AC/DC. Allereerst was er het nieuws rond Malcolm Young, die tal van gezondheidsproblemen gehad blijkt te hebben, met als nekslag de dementie waardoor hij de band noodgedwongen moest verlaten. Vervolgens was er het gedoe rond drummer Phil Rudd, die drugs- en de bijbehorende gedragsproblemen …
Kerstalbums. In Nederland denk je dan toch vooral aan James Last, Michael Bublé en Nick & Simon. In Amerika is het echter allebehalve ongewoon dat ook rockers zich met dergelijke albums bezighouden. Meestal weet ik die te vermijden, maar ik heb wel een keer een kerstalbum van Rob Halford mogen(/moeten) …
The Urban Voodoo Machine kreeg op File Under al tweemaal eerder een seal of approval, van zowel Ewie als mijzelf. Feestelijke gypsy rock met iets minder feestelijke teksten, dat is kort samengevat het genre. Of beter gezegd de mengelmoes van genres. Zoals Ewie het treffend omschreef ‘alsof de wereld van …
Eigenlijk is op deze EP al binnen een minuut duidelijk dat het vertrek van bassist Tom McClean weinig verschil heeft gemaakt voor het geluid van Haken. De nieuwe bassist Conner Green is even aanwezig als zijn voorganger. Natuurlijk, de songs op deze EP zijn eigenlijk oude songs die zijn opgepoetst …
Op 16 juli 2012 overleed Jon Lord, een van de muzikanten die in de jaren zeventig zorgde voor een herwaardering van de toetsen in de rock. Geen dunne Farfisa-orgeltjes, geen tinkelende piano’s, maar vooral vuige orgelklanken door gitaarversterkers. Toch was er ook een andere kant aan Jon Lord: die van …
‘Anthemic, epic stadium rock’ roept de bio. En ‘memorable, danceable and instantly accessible’. Hellup! Dat klinkt als de natte droom voor muziekmarketeers, maar niet voor muziekliefhebbers. En zeker niet voor mij. Dit Britse trio maakt wat ik maar stadion-indie zal noemen. Het klinkt heel ehm… urgent en relevant. Wie vaker …
Enchant heeft een soort magische klank in progkringen. Ooit op weg geholpen door Marillion’s Steve Rothery, in het voorprogramma van bands als Dream Theater, Spock’s Beard en Marillion op tournee geweest, maar na het album Tug Of War (2003) werd het stil. Zanger Ted Leonard ging aan de slag bij …
1974. Het was de tijd dat bands vrijwel jaarlijks een nieuw album uitbrachten. Queen had binnen een jaar twee albums uitgebracht en was op tournee door Engeland toen het in maart 1974 het Rainbow Theatre in Londen aandeed. In november 1974 werd het derde album, Sheer Heart Attack, uitgebracht en …
Ik weet niet waar het door komt, maar Australische prog is meestal nogal rough around the edges. Het klopt allemaal wel, maar je krijgt de indruk dat ze qua productionele vaardigheden nog twee decennia achterlopen. Misschien is het ook gewoon een kwestie van geld, want Australië is volgens mij niet …
Net als bij de EP Secret Showroom heeft Counter Jib gekozen voor een cd die zit vastgeklemd op een uitklapbaar hoesje op vinylsingleformaat. Onhandig om in je kast te zetten, maar o wat is het weer prachtig gedaan. Op die EP waren ze al te horen als een rockband in …
In 1985 begon Mats ‘Dalton’ Dahlberg, voormalig drummer van Treat, een poprockbandje: Dalton. Ze maakten twee albums, The Race Is On (1987) en Injection (1989) en daarmee – en met de koffers vol haarlak en schoudervullingen – toerden ze een tijdje rond, vooral in Zweden zelf. In 2012 kwamen ze …
39 minuten muziek, da’s voor space- en krautrockbegrippen bijna een EP. England Have My Bones van Earthling Society is een vinylrelease, vandaar. Opener “Aiwass” is een elf minuten durende soundscape die Monomyth-liefhebbers wel zal aanspreken, maar die mij toch vooral voorkomt als een intro dat te lang duurt. Dat gezegd …
Een paar decennia na de unplugged-hype besloot Status Quo zich er ook eens aan te wagen. De eerste track van Aquostic (Stripped Bare) die werd vrijgegeven, “And It’s Better Now”, was veelbelovend. Een uitstekende productie en een Westcoast-tintje door de koortjes maakten het een interessante versie. Jammer genoeg heeft Status …
Het eerste wat opvalt als ik de cd van de Overijsselse bluesrockers N.U.T.S. opzet is de prachtige, diepe sound. De gitaren klinken warm en zitten lekker voorin het geluidsbeeld. Het maakt dat je meteen met een stuk meer plezier naar een cd luistert. Op dit album zijn het tien eigen …
Pop op de publieke omroep komt er weer bekaaid vanaf: het Belgische Canvas zendt de hele serie Sonic Highways-documentaires uit, wij moeten het doen met een soort clipprogramma met de onvermijdelijke Giel Beelen onder de al even onvermijdelijke DWDD-vlag. Nog een mazzel dat die avonden alsnog worden afgesloten met een …
Voor een speciale Oudejaarsshow in 2013 pakten Les Claypool c.s. de soundtrack van Willy Wonka & The Chocolate Factory aan. De Gene Wilderfilm uit 1970, niet de volgens Claypool weinig geslaagde remake van Tim Burton uit 2005. Die show beviel dermate goed dat Primus (weer in de succesbezetting met zowel …
Ik verheugde me zeer op het tweede album van Flying Colors, Second Nature. Toen de video van de lekker ongecompliceerde rocker “Mask Machine” online werd gezet nam mijn enthousiasme alleen maar toe. Toen het album eenmaal binnen kwam vallen, bemerkte ik al snel enige teleurstelling bij mezelf. Waarom, dat wist …
Wolf komt uit Örebro, Zweden en is een van de hoeders van de New Wave Of British Heavy Metal in dat land. Zanger/gitarist Niklas Stålvind is sinds ik in 2006 hun album The Black Flame besprak de enig overgeblevene, maar muzikaal lijkt het acht jaar en drie albums verder geen …
Jottem! Een live-cd van Stryper! Als één zanger het live kan waarmaken is het Michael Sweet. Goed, de allerhoogste noten gaat hij inmiddels uit de weg, maar dat is wat mij betreft niet zo’n ramp. Zangers verliezen nu eenmaal in de loop der jaren vrijwel allemaal iets van de hoogste …
Ironbird (nou ja, déze Ironbird in elk geval) is een soloproject van gitarist Magnus Jernström van de Zweedse rockers Mangrove. Volgende week komt Mangrove’s nieuwe album A Distant Dream Of Tomorrow uit, maar eerst is er dus Ironbird met Black Mountain. Met vijf muzikanten in plaats van drie zoals bij …
De titel Dereconstructed van de tweede plaat van het uit Alabama en Georgia afkomstige viertal Lee Bains III & The Glory Fires slaat op een periode in de geschiedenis van de Zuidelijke staten in de VS, de Reconstruction. Dat was de tijd waarin geprobeerd werd om van de Zuidelijke staten …
Ik ben een groot fan van het werk van Robert Plant van de laatste jaren. Zo’n beetje vanaf Dreamland spelen bijzondere instrumenten een belangrijke rol in zijn muziek. Deze ronde zijn dat – naast conventionelere maar niet minder bijzonder ingezette traditionele instrumenten – onder andere de tabal, kologo, ritti, bendir …
Het comebackalbum What If… uit 2011 was meteen een van Mr. Bigs beste albums. Opvolger …The Stories We Could Tell is van hetzelfde laken een pak: heavy geproduceerd, met de karakteristieke baspartijen van Billy Sheehan, het smakelijke gitaarwerk van Paul Gilbert en steeds weer dat onweerstaanbaar poppy element in wat …
