Het aantal revelaties buitelt over elkaar heen in Engeland. Een paar jaar geleden kregen we van de Britten te horen dat The Sleaford Mods de straatcultuur van The Audio Bullys en The Streets wist te koppelen aan het nihilisme van de jaren tachtig. We weten inmiddels dat het neo-liberalisme van …
Placebo zonder snerende vocalen? Zoiets. Al vindt het Noord-Hollandse gezelschap dat het zich richting alternatieve progrock begeeft. Helemaal in hun sas met de nieuwe zanger Paul Glandorf focust de band zich op het werk van Oceansize, Tool en A Perfect Circle. Ik hoor dat niet zo. Want, de songs op …
Theo Sieben, ik durf er bijna om te wedden dat er bij deze naam geen belletje bij je gaat rinkelen. Bij mij in ieder geval niet. Als ik zijn biografie lees heeft hij toch al een behoorlijke staat van dienst. Zo heb je hem kunnen zien en horen als gitarist …
Dat de wat oudere bands die al lang meedraaien in de muziekwereld teruggrijpen op oude albums om een tournee omheen te organiseren is niets nieuws. The Stranglers deden dat nog niet eerder maar dit voorjaar zijn ze hun derde album, Black & White integraal aan het spelen op de Britse …
Lilian Vieira kennen we natuurlijk van Zuco 103 en haar Braziliaanse roots. Sterker nog, ze is de zelfverklaarde ambassadrice van de Brasilpop, samba, bossa en latinofunk in Nederland. Geheel op eigen kracht. Dat blijft beklijven, hoewel ze moet uitkijken dat de klad er niet inschiet. Wat Tanta Coisa scherp maakt …
Het Deense Go Go Berlin opent zijn tweede plaat met een groot Kasabian-geluid. Electric Lives is de britpop-plaat die Engeland nooit afgeleverd heeft. Kasabian, Primal Scream, Suede, The Verve, Charlatans, T-Rex, Oasis, het komt allemaal superherkenbaar voorbij. Vervelen doet deze plaat niet. Daar is ie te pop en te grotesk …
Dat er in dit koude kikkerland legio topmuzikanten te vinden zijn, kan zelfs de grootste muzikale onbenul niet ontgaan zijn. Her en der steken deze en gene de koppen uit boven het al dan niet gemaaide gras om hun talenten ten toon te spreiden, zo ook het uit Eindhoven afkomstige …
Het is altijd wat. De een zweert bij de loodzware riffs van Kyuss, de ander bij het ronkende gruizige karakter van een Fu Manchu. Weer eentje klaagt over het beperkte hardrockgehalte van een Alice In Chains en de ander vindt toch echt wel dat ‘n Led Zeppelin nauwelijks nog nieuwe …
Het zou een rubriekje kunnen worden, of misschien een running gag: platen die we in 2015 over het hoofd hebben gezien, waar we stomweg niet aan toe zijn gekomen of die we vergeten (ja, dat kan) zijn te bespreken. Platen die we met schaamrood op de kaken alsnog voor het …
Motherfucker heeft dus wel dat gemeen gruizige karakter dat Hole eigenlijk had moeten hebben. En ja, de band uit Athens, Georgia heeft nogal wat noise te verstouwen. Erika, Erica en Mandy laten met Confetti de begindagen van SubPop herleven. Het gaat het ’t trio er maar om dat de boel …
Acht nummers in achtendertig minuten. Het mag duidelijk zijn: The Besnared Lakes zijn niet van de korte liedjes. Ze hebben de tijd nodig. Al houden ze het korter dan op vorige albums. Achter de band zit het echtpaar Jace Lasek en Olga Goreas die dit vijfde album opnamen met drie …
Als Balkanmuziek gelijk op gaat met zigeunerdeuntjes, dan haak ik af. Er zijn namelijk twee genres waar ik uitslag van krijg: klezmer en zigeunermuziek. Sorry, maar ik kan heel weinig met melodramatische begrafenismuziek en de sonore klanken van een klagende trekzak. Het Delftse Mala Vita dat Michel Schoots van de …
De Nederlands-Israëlische Française Keren Ann is een sprookjesprinses. Mocht ze je al niet betoveren met de multi-etnische looks, die ze dankt aan haar Russisch-Israëlische vader en Nederlands-Indonesische moeder, dan pakt ze je wel volledig in met fluisterzachte vocalen in intrigerende poppareltjes. Keren Ann begon haar carrière als partner in crime …
Veelkunner Ty Segall zet al jaren in op meerdere paarden. Kansen spreiden noemen ze dat in Wie is de Mol? En vooral het gevaar van tunnelvisie vermijden. Segall die al eerder werkte met Thee Oh Sees en een van mijn persoonlijke revelaties van vorig jaar: The ZigZags, pakte de draad …
De Britse punkveteranen van Sham 69 weten niet van ophouden. Ondanks de controversiële en vooral voor fans onduidelijke situatie dat er twee bands rondtoeren met dezelfde naam. Het album It’ll End in Tears is van de Sham rond medeoprichter/gitarist Neil Harris met Tim V als zanger. En dat deze band …
Van Jeff Beck, via Mother’s Finest naar Anouk… en weer terug. Da’s een beetje de levensloop van meestergitarist Leif de Leeuw. Zelf voegt hij tussen al zijn bluesawards nog even snel Johnny Winter toe. Door hem is de 11-jarige Leif gitaar gaan spelen. Inmiddels heeft de complete band een arsenaal …
New Yorker Jesse Malin heeft al heel wat releases op zijn naam staan. Outsiders was de laatste loot en kwam in oktober 2015 uit. Ik had de plaat aan de kant gelegd – een mens kan niet alle releases tegelijk, en ja, we zoeken nog schrijvers -, maar Outsiders is …
Ik kreeg op de basisschool muziekles van Gerard van Maasakkers. Hij was een folky singer-songwriter die praatte zoals Marco Martens rapt. Gerard wist toen nog niet dat zijn melodieuze parlando een zelfstandig genre zou kunnen worden. Hij hoorde weleens wat boze negers uit New York, maar dat stond muzikaal veel …
Hoewel zijn productiviteit niet meer die van een aantal jaren geleden is, brengt Bonnie ‘Prince’ Billy nog altijd meer platen uit dan de gemiddelde muzikant. Tegenwoordig zijn het vooral samenwerkingen met anderen, afgewisseld met terugblikken op zijn eigen carrière. Zoals op Pond Scum, waar hij drie van zijn Peel Sessions …
Ze blijven over elkaar heen buitelen; de jongens en meisjes van Dandy Warhols en Brian Jonestown Massacre. Vorig jaar nog bracht Anton Newcombe een ode aan de film noir, nu brengt hij met zijn Brian Jonestown Massacre een minischijfje uit. En ja, het zijn weer die lichtbezwerende sluimerende en wiegende …
Ik heb het niet zo op synthesizers, en al helemaal niet in de popmuziek. In mijn optiek hebben synths heel wat kapot gemaakt. Maar soms kan het nog erger. Dan zijn het niet de synthesizers maar de vocalen die mijn oren tergen. Ik heb dat bij de revelatie van vorig …
Het is alweer ruim tien jaar geleden dat ik voor het eerst de prachtige stem van Ray LaMontagne hoorde. In deze tien jaar bracht LaMontagne regelmatig albums uit die wisselend van kwaliteit waren en mijns inziens niet het niveau van zijn eerste twee prachtalbums wisten te evenaren. Zelfs Dan Auerbach, …
Als geboren New Yorker waren de optredens in een stijfuitverkochte Radio City Music Hall oprechte hoogtepunten in het bestaan van Joe Bonamassa. Ze vormden het sluitstuk van zijn half akoestische/half elektrische toernee die anderhalf jaar duurde en waarbij hij vorig jaar ook Pinkpop nog aandeed. Bonamassa is na decennia aan …
Allereerst maar even de vier heren van Opticks een knuffel geven. Hun debuutalbum lag al enige tijd op de File Under-te-recenseren-stapel en voor je het weet ben je weer maanden verder. Maar goed Opticks dus. Het kwartet (voorheen opererend onder de naam The New) is afkomstig uit het Achterhoekse Etten …
Als je niet over geraffineerde technische vaardigheden beschikt zoals Matt Bellamy maar wel groteske stadionnoise wilt maken vol weidse gebaren verpakt in een allesverpulverende bombast, dan pak je het aan zoals het Ierse Girl Band. Dat noem je dan post-punk met bizar veel eclectische uitstapjes en een industriële twist. Mijn …
