Eigenlijk is op deze EP al binnen een minuut duidelijk dat het vertrek van bassist Tom McClean weinig verschil heeft gemaakt voor het geluid van Haken. De nieuwe bassist Conner Green is even aanwezig als zijn voorganger. Natuurlijk, de songs op deze EP zijn eigenlijk oude songs die zijn opgepoetst …
Vroeger zou je het Franse Persian Rabbit bijna als superformatie bestempelen. Althans, als je Ed Wood Jr., Two Left Ears, Tang, Bisou Bisou en Green Vaughan tenminste kent. Zanger en frontman Nico Djavanshir wordt met zijn theatraal gehuil en pathetische sluimerpartijen bijgestaan door Mathieu Deprez op contrabas, Olivier Desmulliez met …
Een begenadigd gitarist met een warme stem. Liedjes die ook zonder opsmuk krachtig blijven, en dan ook nog met prima teksten. Vreemd dat Richard Thompson tot 2014 wachtte tot hij een officiële akoestische plaat uitbrengt, maar goed, nu is er Acoustic Classics. Tegenwoordig struikel je over de elektrisch versterkte folkpopbandjes, …
Steve Albini wierp zichzelf maar weer eens op als de indie-producer van Amerika. Dit keer met The Screaming Females, een alleraardigst Yo La Tengo-achtig bandje dat af en toe wat knipoogt naar wat Engelse wave uit de jaren ’80 en de punk van Patti Smith. Het trio uit New Jersey …
Op 16 juli 2012 overleed Jon Lord, een van de muzikanten die in de jaren zeventig zorgde voor een herwaardering van de toetsen in de rock. Geen dunne Farfisa-orgeltjes, geen tinkelende piano’s, maar vooral vuige orgelklanken door gitaarversterkers. Toch was er ook een andere kant aan Jon Lord: die van …
Aha, het o zo belangrijke tweede album! Het postcore-gezelschap van Baptists weet er wel raad mee. Na het debuut Bushcraft uit 2012 zijn er overduidelijk stappen gemaakt. De nadruk lijkt nu vooral te liggen op een Engels woord waar wij niet echt een waardevol equivalent voor hebben. Baptists is nu …
Op de dag dat ik deze recensie wil schrijven overlijdt Jack Bruce. Met de kenmerkende riff van “Sunshine Of Your Love” zou hij Black Sabbath hebben geïnspireerd om zich vast te bijten in een zwartgallig genre dat later als hardrock de boeken inging. Pallbearer uit Arkansas zag met hun debuut …
Weerzin all over. Dat riep deze cd bij me op. En dat komt puur door de meest onsmakelijke hoes die ik dit jaar gezien heb. Ik kon me er lang niet toe zetten om hier ook maar enige aandacht aan te besteden. Maar eerlijk is eerlijk, de nieuwsgierigheid won het …
‘Anthemic, epic stadium rock’ roept de bio. En ‘memorable, danceable and instantly accessible’. Hellup! Dat klinkt als de natte droom voor muziekmarketeers, maar niet voor muziekliefhebbers. En zeker niet voor mij. Dit Britse trio maakt wat ik maar stadion-indie zal noemen. Het klinkt heel ehm… urgent en relevant. Wie vaker …
Twee jaar na zijn autobiografie Waging Heavy Peace heeft Neil Young alweer een boek geschreven. Het writer’s block waarover hij klaagde in zijn eerste boek is blijkbaar helemaal voorbij. Niet alleen brengt hij in een rotvaart de ene na de andere half gelukte plaat uit, ook bij het schrijven zit …
Het is altijd goed om je goede en je slechte kanten te kennen. En dat geldt ook voor je muzikale mogelijkheden. Nicolette Lie kan veel. Zo bespeelt ze hier drums (afgestudeerd aan het conservatorium), bas, gitaar, keyboard en mandoline. Maar de vocalen zijn waarschijnlijk niet haar sterkste kant. Deze blijven …
De naam van dit nieuwe bandje zette mij even op het verkeerde been, maar na even nagedacht te hebben kon ik concluderen dat ik geen enkele ex heb die ik als hex zou willen omschrijven. OK, genoeg gegrapt op het niveau van wijlen Seth Gaaikema, back to business. Ex Hex …
Enchant heeft een soort magische klank in progkringen. Ooit op weg geholpen door Marillion’s Steve Rothery, in het voorprogramma van bands als Dream Theater, Spock’s Beard en Marillion op tournee geweest, maar na het album Tug Of War (2003) werd het stil. Zanger Ted Leonard ging aan de slag bij …
Artstravaganza is alweer het zevende album van het duo Melissa Logan en Alex Murray-Leslie. De plaat maakt deel uit van een Gesamtkunstwerk genaamd SCREAM, een nieuwe media, audio en visueel spektakel dat in diverse grote musea in de wereld te zien zal zijn. Waar gaat het over bij de dames? …
Het kan zijn dat ik een beetje verward overkom. Dat komt omdat ik nu eenmaal nooit had verwacht dat ik toch een keer een – zeker voor mijn persoontje – historisch muziekmoment mocht meemaken. Sowieso was het concert van Goldfrapp in de Londense Royal Albert Hall met twintigkoppig strijkorkest en …
Een oplage van 150 stuks, enkel op vinyl verkrijgbaar. Labels die dit soort muzikale projecten een kans geven verdienen sowieso al een standbeeld. In dit geval het Belgische Morc Tapes. Het gaat hier om de release van A Still From The Film van Karina ESP. Hierachter zit de Engelsman Chris …
Eerder dit jaar, op het Duitse gothicfestival Amphi kocht ik twee cd’s van zangeres Tying Tiffany, respectievelijk haar bij Trisol verschenen derde en vierde album. Een vriend van me – hoi Pepijn – had haar getipt omdat ze wel wat weg zou hebben van Crystal Castles en vage witchhouse. De …
Er is niks mis met goede poppunk, punkpop of alternative rock of hoe je het ook wilt noemen. Minder snel dan The Descendents, meer poppy dan Jawbreaker en nog net niet zo bijdehand als Weezer, maar Joyce Manor maakt per plaat wel veel meters. Dit is de derde plaat van …
Big Boss Man is hier niet de worstelaar, maar een door muziek uit de jaren zestig en zeventig geïnspireerd Engels combo met een voorliefde voor funk, jazz, R&B en soundtracks, allemaal stevig leunend op het Hammondorgel. Last Man On Earth schijnt een conceptplaat te moeten zijn, met de titel als …
Wie het nieuwste 8-track EP-tje van De Staat afdoet als een gimmick, mist wat. Het is al een week lang de favoriete plaat van mijn vriendin. “Waag het niet om er iets negatiefs over te schrijven!” riep ze. Nou is dat ook vrij lastig. Alles wat al zo goed was …
1974. Het was de tijd dat bands vrijwel jaarlijks een nieuw album uitbrachten. Queen had binnen een jaar twee albums uitgebracht en was op tournee door Engeland toen het in maart 1974 het Rainbow Theatre in Londen aandeed. In november 1974 werd het derde album, Sheer Heart Attack, uitgebracht en …
Je hebt van die bandjes die de hobbel van de doorbraak maar niet weten te nemen. Terwijl alle elementen toch aanwezig lijken te zijn. The Pineapple Thief is zo’n bandje. Al een jaar of vijf, zes denk ik ‘bij het volgende album komt die volgende stap er écht’. En muzikaal …
Eind jaren negentig van de vorige eeuw vond ik Crowbar, samen met Unearth en Pro-Pain een soort hub voor nieuwe bands in de metal. Gastjes die net kwamen kijken zoals Chimaira en Killswitch Engage of Trivium, die konden altijd op een warm metalwelkom rekenen van Kirk Windstein van Crowbar. Hij …
Het verzadigingspunt qua talentenjachten op tv is zo onderhand wel bereikt. Bij mij althans wel. ‘De beste singer-songwriter van Nederland’ vind ik een van de leukste varianten van al deze programma’s, al moet ik bekennen dat ik hier ook niet echt meer voor thuisblijf, aan het derde seizoen ben ik …
Ik weet niet waar het door komt, maar Australische prog is meestal nogal rough around the edges. Het klopt allemaal wel, maar je krijgt de indruk dat ze qua productionele vaardigheden nog twee decennia achterlopen. Misschien is het ook gewoon een kwestie van geld, want Australië is volgens mij niet …
