In 1985 begon Mats ‘Dalton’ Dahlberg, voormalig drummer van Treat, een poprockbandje: Dalton. Ze maakten twee albums, The Race Is On (1987) en Injection (1989) en daarmee – en met de koffers vol haarlak en schoudervullingen – toerden ze een tijdje rond, vooral in Zweden zelf. In 2012 kwamen ze …
Mocht je gevoelig zijn voor het droeve karakter van de herfst, dan moet je Passerby van Luluc niet draaien. Je donkere gevoel zal namelijk alleen maar versterkt worden. U bent gewaarschuwd. Achter Luluc zitten de Australiërs Zoe Randell (vocalen en gitaar) en Steve Hasset (vocalen, bas, fluit, mandoline, percussie en …
Groot nieuws was het. Eind augustus laat een band uit Baltimore via Noisey weten dat op hun nieuwe Pianos Become The Teeth-album niet meer zal worden geschreeuwd. Een deel van de fans is niet geamuseerd. Strepen in het zand worden getrokken, kampen worden verdeeld. Want een lekker potje schreeuwen kan …
Met zo’n albumtitel moet ik natuurlijk gelijk aan de nieuwe plaat van Flying Lotus denken (You’re Dead!). Die propt 19 songfragmenten in minder dan een half uur, weeft de dood als Groot Thema erdoorheen en boezemt met de clip van “Never Catch Me” diepe indruk in. Maar Death After Life …
Gitarist Chris van Niekerk en Beukes Willemse zijn Zuid-Afrikanen die naar Londen verhuisden, daar Livingston oprichtten en gelijk verkasten naar Berlijn. Livingston is een stevige rockband met Tool, Placebo en Muse als invloeden. Zeker Placebo minus het karakteristieke stemgeluid van Brian Molko. Maar Livingston heeft genoeg klasse, melodie en structuur …
mij=BMG
Oh, wat is-ie toch charmant en slim. Zijn twee tv-optredens bij DWDD waren bijna hetzelfde: ongeïnteresseerd en afwezig gaf hij keurig een voorgerepeteerd antwoord op alle vragen. Hij draaide tegelijkertijd een rondje op zijn kruk en hing precies zo de clown uit dat half Nederland het erover had. Stoned op …
39 minuten muziek, da’s voor space- en krautrockbegrippen bijna een EP. England Have My Bones van Earthling Society is een vinylrelease, vandaar. Opener “Aiwass” is een elf minuten durende soundscape die Monomyth-liefhebbers wel zal aanspreken, maar die mij toch vooral voorkomt als een intro dat te lang duurt. Dat gezegd …
In een eerdere recensie over de Brian Jonestown Massacre schreef ik dat Amerikanen na veertig jaar nog steeds niet goed weten hoe ze Britse indiepop moeten produceren. En dat zouden ze toch o zo graag willen. Het snotty geluid van The Buzzcocks, gecombineerd met het rammelende en slordige karakter van …
Om eens een einde te brengen aan de diverse op het randje van omvallen balancerende stapeltjes met CD’s in onze woonkamer, besloot ik de mouwen op te stropen en de boel opnieuw te alfabetiseren. Eerst nog even een nieuwe kast bij de kringloop op de kop getikt en aan de …
Eigenlijk is The Edge een avondplaat, zo rustig en zalvend gaat het eraan toe. Het is een darkwaveplaat waarop niet gedanst mag worden, hooguit soms wiegend of echt heel langzaam. “Ethereal dances” heeft een typisch wavegeluid en “Cygnus” een typisch leidend basgitaarlijntje, Vooral liefhebbers van Leonard Cohen zullen onmiddellijk de …
Je zult maar met Tony Visconti de studio in mogen. Oef, als Bowie-fan heb je dan al meteen mijn aandacht. Jim Stapley, geboren in Manchester, had de eer en Long Time Coming is zijn eerste solo-album, na eerder in wat bands gezongen te hebben. Wat we te horen krijgen zag …
Bij het horen van de naam Billy The Kid stel ik me een countryband voor, of toch tenminste een er als cowboy uitziende countryzanger. Deze Billy The Kid is echter het alter ego van de 32-jarige Canadese singer-songwriter Billy Pettinger. Naast haar sololoopbaan is ze ook frontvrouw van de rockband …
Dat Knife Party de doorstart van Pendulum is, moge ondertussen bekend zijn. Met bewezen dansvloerkrakers als “Internet Friends” (met de ‘You blocked me on Facebook…’ sample), “Bonfire”, “Centipede”, “Power Glove” en “Antidote” en dito livereputatie heeft deze act eigenlijk geen introductie meer nodig. Zoek je naar een hedendaagse equivalent van …
Een paar decennia na de unplugged-hype besloot Status Quo zich er ook eens aan te wagen. De eerste track van Aquostic (Stripped Bare) die werd vrijgegeven, “And It’s Better Now”, was veelbelovend. Een uitstekende productie en een Westcoast-tintje door de koortjes maakten het een interessante versie. Jammer genoeg heeft Status …
Ik probeer altijd om recensies op tijd af te krijgen vóórdat een band in Nederland toert. Met Little Dragon ben ik helaas net te laat. Deze week stonden ze in TivoliVredenburg, het Paard, en Paradiso en dat is ook niet voor niets: de band heeft net twee platen uit. Hun …
Heeft u het Canadese Viet Cong ergens in 2013 live gezien, dan hebt u mogelijk – hipster als u bent – de cassette die ze bij zich hadden aangeschaft. Was u hier niet bij, dan is er nu de release hiervan op cd met als verrassende titel Cassette. Viet Cong …
Met het verstrijken der jaren is de drang altijd de nieuwste muziek te moeten horen en alles te weten gestaag afgenomen bij schrijver dezes. Hoewel ik me graag met de hipste geluiden vermaak, mag ik steeds vaker graag mijn tijd verdoen met het luisteren naar oude meuk uit lang vervlogen …
Techno en techhouse vind ik lastige genres om over te schrijven. Het kale eraan maakt het zo puur en tijdloos, maar het betekent ook dat je er lastiger een mening over kunt geven: wat is nou de essentie waarom ik The Field net wat te langdradig vind maar dat Dave …
Het eerste wat opvalt als ik de cd van de Overijsselse bluesrockers N.U.T.S. opzet is de prachtige, diepe sound. De gitaren klinken warm en zitten lekker voorin het geluidsbeeld. Het maakt dat je meteen met een stuk meer plezier naar een cd luistert. Op dit album zijn het tien eigen …
Vallenfyre werd opgericht door Gregor Mackintosh die we vooral kennen als oprichter en gitarist van Paradise Lost. Hij schreef zowat het gehele album Icon en was verantwoordelijk voor songs als “Ember’s Fire” en “True Belief”. Songs die in mijn optiek tot de allermooiste in metalland behoren. Na zijn vaders dood …
Het Utrechtse Aestrid heeft in Nederland een behoorlijke reputatie opgebouwd met hun albums en optredens. Ze snuffelden ook al een beetje over de grens, maar met hun nieuwste album No Map Or Address kunnen ze wat mij betreft hun territorium definitief tot ver over de landsgrenzen vergroten. De band rond …
In Engeland zoeken muziekbladen als NME altijd naar de volgende lad rock band, de nieuwste act die muziek maakt die door hele voetbalstadions tegelijkertijd kan worden meegebruld. Bands als The Enemy en Kasabian wordt het label wel eens opgeplakt. Met de meezinger “Helpless” als opener op hun tweede plaat (‘You’re …
Pop op de publieke omroep komt er weer bekaaid vanaf: het Belgische Canvas zendt de hele serie Sonic Highways-documentaires uit, wij moeten het doen met een soort clipprogramma met de onvermijdelijke Giel Beelen onder de al even onvermijdelijke DWDD-vlag. Nog een mazzel dat die avonden alsnog worden afgesloten met een …
Ik had verwacht dat de samenwerking tussen Dustin O’Halloran (Dévics/solo) en Adam Witzie (Stars of the Lid) een eenmalige aangelegenheid zou zijn. Niet omdat A Winged Victory For The Sullen’s eerste album me niet beviel, in tegendeel, het was fenomenaal, maar zo gaat dat nou eenmaal vaak met dit soort …
