Onlangs zag ik de uit New Orleans afkomstige Benjamin Booker (1989) en zijn band op de BBC bij Later with Jools Holland. Het leek allemaal zo simpel wat hij daar neerzette, maar ondertussen bevatte dat ene nummer dat hij speelde (“Violent Shiver”) ongelooflijk veel muziekgeschiedenis. Dankzij mannen als Booker is …
Laat ik het maar citeren, want ik wed dat de tekst nog eens van internet verdwijnt: “In our consecutive run of albums, we have been able to say what we want to say and do what we want to do with the LP. We’re not going to stop making music, …
‘And if I call you, I will call you by your name.’ Dat is eigenlijk niet zo’n best teken! Ik las ooit dat geliefden en familieleden elkaar zelden met hun echte naam aanspreken. Koosnaampjes volstaan om de aandacht te trekken. De Bernard Sumner-waardige tekstregel zegt vast iets over de afstandelijkheid …
Karma To Burn is terug bij af en dat siert de band. Ooit kreeg ik van Roadrunner een 10-inch van een onbeduidend bandje in een tijd dat Kyuss groot was, Fatso Jetson de podia bestormde en Clutch inzag hoeveel andere genres er nog waren om te ontdekken. Karma To Burn …
Het is een woord dat ik zelden gebruik in plaatbesprekingen, maar dit keer moet het. Tied To A Star, de inmiddels vierde soloplaat van J. Mascis, is een heuse groeiplaat. Zo eentje die bij eerste beluistering een gaap oproept. Veel dezelfde gitaren en vaak dezelfde gitaarsound. Het zal ongetwijfeld zijn …
En dan is nu het moment aangebroken dat u zegt: “Maar, maar! Zeg Stonehead, waarom ga je nog een plaat bespreken die in augustus al bij KindaMuzik en 3voor12 besproken is? Het is zo wel een beetje gemakzuchtig hoor, dat elke-dag-een-recensie-experiment van je!” En dat is dan ook nog een …
Voor een speciale Oudejaarsshow in 2013 pakten Les Claypool c.s. de soundtrack van Willy Wonka & The Chocolate Factory aan. De Gene Wilderfilm uit 1970, niet de volgens Claypool weinig geslaagde remake van Tim Burton uit 2005. Die show beviel dermate goed dat Primus (weer in de succesbezetting met zowel …
Distant Satellites, het nieuwe studioalbum van Anathema verscheen ergens hartje zomer. Volstrekt belachelijk. Anathema maakt namelijk bij uitstek herfstmuziek. Al enkele decennia lang zelfs. Ooit begonnen als meesterlijk death/doom-bandje zijn ze nu al een jaar of tien op het pad van de meer melodieuze, melancholische rock. En hoe. Er zijn …
Om de zoveel tijd stuurt de hoofdredactie van File Under een stapel binnengekomen promo-cd’s door naar de diverse schrijvers. Van de stapel veelal elektronisch spul die ik de afgelopen maanden kreeg toegestuurd, waren er maar twee cd’s die mijn vriendin uit zichzelf in de speler bleef schuiven: de electroswing van …
Stel, je bent een nogal agressief opgefokt konijn dat toevallig door een blanke gast is geïntroduceerd omdat je drie woorden achter elkaar foutloos kon uitspreken. Dan zou ik als ik 50 Cent was heel snel alle miljoenen bij elkaar optellen en zo snel mogelijk mezelf producer noemen en nieuw talent …
Er zijn bands wiens muziek je uit duizenden herkent. De band The Hidden Cameras, rond de Canadees Joel Gibb is er wat mij betreft zo’n eentje. De stem van Gibb wordt standaard voorzien van een lichte echo dat in combinatie met het ruimtelijke geluid dan klinkt alsof het in een …
Eigenlijk is het wel een “bold statement”, om het maar in het goed Nederlands te zeggen. Gewoon jaren lang aan een plaat werken, zonder dat iemand dat weet en dan de via de vrouw van de gitarist, middels een tweet, het bestaan ervan aankondigen. Maar als je creatieve hoogtepunt in …
Het is nog maar krap een jaar geleden dat ik kennismaakte met het talent van de zusjes Lily en Madeleine Jurkiewicz via een veelbelovende EP en het snel daarop volgende debuutalbum. Ik vond het debuutalbum door gebrek aan variatie een beetje tegenvallen. Op Fumes, hun tweede album, is daar aan …
Al de hele maand november ben ik nu elke dag een muziekrecensie op deze site aan het schrijven. Het is een persoonlijk experiment in het kader van Nanowrimo, zelfdiscipline en het feit dat ik nu tien jaar op deze site schrijf. Maar na een week concentratie op elektronische acts heb …
Ik verheugde me zeer op het tweede album van Flying Colors, Second Nature. Toen de video van de lekker ongecompliceerde rocker “Mask Machine” online werd gezet nam mijn enthousiasme alleen maar toe. Toen het album eenmaal binnen kwam vallen, bemerkte ik al snel enige teleurstelling bij mezelf. Waarom, dat wist …
The Basement Tapes waren niet het resultaat van een jamsessie in het kluizenaarshol van een vermoeide muzikant, maar werden over een periode van een aantal maanden in 1967 op drie verschillende plekken opgenomen. Toen eind 1967 John Wesley Harding, Bob Dylans rootsalbum, uitkwam, – akoestisch in een tijd van psychedelische …
Apple weigerde tot twee keer toe de app van het Belgische technoduo Nid & Sancy, waarbij je je smartphone moest blijven schudden om te muziek te horen. Toch zonde dat de plaat verder zo weinig pers gehaald heeft. Die geinige do-it-yourself attitude had beter verdiend. Het is inmiddels al 2005 …
Toen Jenny Lewis afgelopen september opende voor Beck in de Heineken Music Hall bezorgde ze mij kippenvel met een akoestische versie van “Acid Tongue” – een song van haar gelijknamige tweede soloalbum – waarbij haar begeleidingsband de achtergrondvocalen verzorgden. En met haar verhalende liedjes over de schaduwkanten van de liefde …
Jongens waren wij. Maar, aardige jongens, al zeggen wij het zelf. Jongens waren wij toen midden jaren tachtig onze levens in een dorp in het midden van het land voorgoed veranderden door het ontdekken van de titelloze debuutplaat van Suicidal Tendencies. Hun mix van snelle punk en hardrock met een …
Het is gaaf om te reconstrueren hoe Chris Clark (1979) langzaam een van de sterren op het Warp-label is geworden. Hij is lang een imitator van zijn labelgenoten Aphex Twin en Squarepusher geweest, luister zijn eerste platen maar. In 2006 vestigde hij een eigen sound met het meesterlijke Body Riddle …
Wolf komt uit Örebro, Zweden en is een van de hoeders van de New Wave Of British Heavy Metal in dat land. Zanger/gitarist Niklas Stålvind is sinds ik in 2006 hun album The Black Flame besprak de enig overgeblevene, maar muzikaal lijkt het acht jaar en drie albums verder geen …
Als Russen ons gaan uitleggen dat het woord Край (Krai) zoiets als de rand of de grens van onze cultuurmaatschappij is, dan moet je voor de lieve vrede maar even aandachtig blijven opletten. Olga Bell vertoefde jarenlang op het godvergeten platteland van de Russische toendra. Daar waar de tijd eigenlijk …
Onder verschillende namen bracht Chantal Acda het afgelopen decennium muziek uit. Pas vorig jaar deed ze het onder eigen naam. Let Your Hands Be My Guide was voor mij zonder twijfel een van de mooiste platen van 2013 die mijn jaarlijstje in de Oor niet kon halen ivm de wel …
Een paar weken terug zat ik bij een lezingendag waar een spreker halverwege haar betoog abrupt stopte en vijf minuten lang een mindfulness-oefening met het publiek ging doen. “Sluit je ogen, concentreer je op wat je voelt in je verschillende ledematen. Realiseer je dat jij een stukje bent van een …
Een nieuwe John Hiatt-plaat, daar keek ik in een niet eens zo heel ver verleden verlekkerd naar uit. Maar bij een artiest die al dik veertig jaar meegaat en met Terms Of My Surrender zijn 22e (of is het toch de 23e of 24e, ik ben de tel kwijt) studioplaat …
