Ik weet het niet met sommige Amerikanen. Sowieso vinden de Verenigde Staten punkrock nog steeds een te ontwikkelen muziekgenre. Als het maar snel en hard is, dan spreek je blijkbaar de blanke jeugd uit de voorsteden aan. Volgens mij zit de kracht er ‘m nou net in dat je ontoegankelijke …
Jim Ward was natuurlijk mede-oprichter van At The Drive-In en eigenlijk met de kennis van nu een drijvende muzikale kracht. Nu weten we dat Omar en Cedric liever genoten van wat geestverruimende kruiden dan dat ze zich toelegden op intensieve post-hardcore. De twee krullenbollen startten The Mars Volta en Ward …
De band Thirteen uit Eindhoven is opgevolgd door Kaligoh. En dat is van een totaal andere orde qua genre. Kaligoh is met dit EP-debuut gelijk maar gestart op Relapse-niveau. Denk aan blackmetal met vleugjes apocalyptische sludge- en doomnoise van een Tiamat, Swans, Neurosis, en een Converge. Heel wat anders dus …
Björk, die rare IJslandse eskimo heeft het toch maar mooi geschopt tot icoon, topzangeres en kunstenares met een compleet eigen kijk op de wereld. Nu laat ze haar eerder werk voor zich werken. Als een soort Patti Smith produceert ze nauwelijks nieuw materiaal meer, maar geeft ze anderen de kans …
The Devil Wears Prada heeft er met deze live-registratie voor gekozen om zijn fans te bedanken voor hun support door alle genrewisselingen heen. De metalcore uit Dayton, Ohio is veranderd tot een soort Lamb Of God. Waarschijnlijk was dat ook de reden dat The Devil Wears Prada meekon op tour …
FatCat roert zich als label, met Paws uit Glasgow. Geheel in stijl pakt FatCat de draad van de jaren negentig op. Een tijd waarin slackers de dienst uitmaakten en lo-fi het toverwoord was. En stiekem rockten de bands bestaande uit simpele blanke studentikoze kereltjes harder dan de gemiddelde hardrockband uit …
Dan doe je het meer dan aardig als Amsterdamse band met het debuut Belief, en dan vliegen er wat muzikanten uit, waardoor je bijna opnieuw kunt beginnen. Toch is er nu de tweede plaat In My Time. Die blinkt uit in een soort berusting. Avant La Lettre heeft geluisterd naar …
Postrock uit Brighton? Vooruit dan maar! En hoe, want na Oceansize, TransAm en Tortoise zou ook de Belg Rudy Trouvé strontjaloers zijn op deze prachtplaat vol wonderschone melodieën, zanglijnen en drama. Na slechts een paar EP’s is dit het full-length debuut van de Engelse band. Het trio plukt overal en …
In navolging van Quicksand en Far onstond een hybride genre in Amerika dat ergens tussen hardcore, punkrock en indierock in zat. Een Coalesce pakte het voortvarend en vooral hard en schizofreen aan. Een band als Get Up Kids dwaalde af en verloor zich in de wave. The Casket Lottery laat …
Kinderen die vragen worden overgeslagen. Dat kwam als eerste op toen ik de titel van Beans on Toast voor het eerst onder ogen kreeg. Deze Engelse singer-songwriter is net zo maatschappijkritisch als Billy Bragg, hij pakt het alleen met meer traditionele folkelementen aan. Dus schrik niet als je trompetten of …
Eva Spence mag vandaag de dag de eerst-verantwoordelijke genoemd worden van Rolo Tomassi; een broeinest van de meest uiteenlopende jonge muzikanten in het postcore- en postmetal-genre. Na heel wat bandwisselingen is zij het geweest die niet bij de pakken heeft neergezeten en het voortouw heeft genomen in de productie van …
Abe Diddy & The Krautboys is een Nederlands trio dat o.a. wordt bijgestaan door een koortje, een saxofonist, een violist en een organist. De band probeert met stonerrock het cv van John Garcia na te lopen op zijn kunsten in Kyuss, Unida, Slo-Burn en Hermano. Niet slecht, maar of het …
Bl3nder is de balans tussen Osdorp Posse-rapper Def P. en het Bas van Lier Trio. Waar de eerste plaat Leipe Shit Ouwe! nog één grote improvisatietrip, deze plaat is een op piano en blazers gedreven mengelmoes die voortborduurt op de collectie Jazz Messengers-platen op Blue Note. Nadeel is dat de …
Kill Ferelli gaat hard. Met de oude single “Dance With Me” op 3FM bijvoorbeeld. Met werkervaring in Dreadlock Pusy, Viberider, Born From Pain, Mad Trist en SAT2D mag je ook wel een opstapje verwachten. Maar ook met het geluid. Dat is stevig en toch behapbaar. En dat komt dan weer …
Roadrunner laat nog wat van zich horen met deze Zweedse punkrockband. Na het debuut We Are The Royal ging het snel met de snelle, gladde maar perfect geproduceerde Therapy?-rock. Het zit eigenlijk meer ergens tussen de rauwe directheid van Therapy? en de zoete uitstraling van Kane in. Daar moet haast …
Van bruine ridder naar blanke bleekscheet, het lijkt een hele stap. Niet voor JD Pinkus, de bassist van The Butthole Surfers. Voor het eerst hoeft hij geen rekening te houden als muzikant met de fratsen van Gibby Haynes. Hij hoeft zijn versterkers niet meer af te dekken voor een pissende …
En zo is het. Aleksander Prechtl geeft onomwonden in zijn bio aan dat hij het allemaal makkelijker en minder ingewikkeld wilde maken dan bij zijn vorige hardcore-oefeningen met Rice, Battleship en Prsms. Hij liet de San Francisco Bay Area voor wat het was en startte in Brooklyn, New York, samen …
Amphetamine Reptile is terug. Niet met bands zoals Love666, Chokebore, Melvins of Today Is The Day, maar met het geluid van Buildings uit Minneapolis. Nietsontziend, tergende bassen, veel feedback en een uiterst nihilistisch karakter, dat is wat deze tweede plaat Melt Cry Sleep te bieden heeft. Dat is eigenlijk wat …
Dat intrigeert me dan weer. In de bio staat dat Andrea van Cleef ‘Italian is with northern European lineage’. Ja, en? Moet ik dan opeens schrijven dat hij, omdat hij Nederlands of Noord-Duits of voor mijn part Noors bloed in zich heeft, geweldig is? Pastapipo Van Cleef heeft na altrockband …
Vroeger zei Willem Duys, de Leo Blokhuis van de jaren zestig, dat The Beatles langharig werkschuw tuig was waar niets van terecht zou komen. Liever dweepte hij met ontdekkingen als de zingende kraandrijver Leen Huizer en gaf hij onder druk van buitenaf toe dat Wally Tax wel degelijk een fantastisch …
Op 8 september 2012 was het precies twintig jaar geleden dat Sweet Oblivion van Screaming Trees uitkwam. Ik had jaren eerder kennisgemaakt met Screaming Trees en Mark Lanegan via een mailorder van SST en bestelde nietsvermoedend Invisible Lantern. Daarop stond het zeer ontroerende “Grey Diamond Desert”. Toen de grunge kwam …
Beetje mosterd na de maaltijd, want deze cd van het Alkmaarse Del-Toros dateert al van 2010. Maar goed, ik kan begrijpen dat collega-muziekjournalist/bassist Sicco Roukema met zijn band op zijn eigen label Undertow dit plaatje nog eens graag onder de aandacht wil brengen van een van de fijnste muziekwebsites van …
Dan Brown als zanger was meer een brulaap en een schreeuwlelijk. Liam Cromby nam de vocalen over. Die waren veel cleaner dan die van Brown. Die pasten ook veel beter bij de genrewisseling die We Are The Ocean voor ogen had. Exit Brown dus, welkom Cromby. Het gerucht gaat dat …
Martin Cohen van Nine Black Alps vond het nodig om in 2009 zijn solo-project Milk Maid in het leven te roepen. In eerste instantie zag hij zich genoodzaakt om de lo-fi van de jaren negentig te verbinden met de indiepop van Engeland. Op voorganger Yucca hoorde je dan ook dat …
Godnondeju! Vergeet Napalm Death, Carcass en Deftones. The HAARP Machine bewandelt een moeilijke weg, maar o, wat zijn de heren geslaagd in hun opzet op dit ongelofelijke debuut. Prog-, death- en thrashmetal met een bizarre technische mathcore-precisie. De gitaarlijnen zijn onnavolgbaar, het drumwerk is van een buitenaards niveau. Draai Rush …
