Weet je wat me enorm intrigeert? Elvis die nummers zingt van The Ronettes en The Crystals. En dan niet de gospelvertolkingen maar meer de opvolger van doowop, soul en de bubblegumpop waarvoor Phil Spector verantwoordelijk was. Die muziek was op en top Amerikaans en voor mij een logisch antwoord op …
Ook Algerijnse pop is allang niet enkel pure Toeareg-muziek meer, maar put uit de blues, rock, funk en soul van de jaren ’70. Fela Kuti heeft op het gehele Afrikaanse continent diepe sporen nagelaten. Imarhan uit Tamanrasset liet zich ooit leiden door het werk van Ali Farka Touré. Met deze …
Ooit was de Amerikaan Ed Schrader alleen en had hij slechts een floor-tom tot zijn beschikking.. Echter, een schizofreen komt nooit alleen en dus kwam Ed met bassist Devlin Rice op de proppen. We kunnen heel lang ouwehoeren over wat de man nu precies doet, maar eigenlijk komt het erop …
Berlijn grossiert in rafelrandjes. Al decennialang. In muziek, in kunst, in film en in het maatschappelijke leven. En dus vinden wij het nu met zijn allen heel vanzelfsprekend dat pompeuze soundscapes, elektronica, industrial en gitzwarte avantgarde een magisch Berlijns nihilistisch sausje hebben. Hope is een Berlijnse band die het beste …
Het is en blijft te makkelijk om Leif de Leeuw weg te stoppen in een muffig bluesrock-bakje naast de uitverkoop. We zijn helaas als Nederlanders veel te verwend en zien nagenoeg niet meer in hoe geweldig en piepjong gasten zoals Pablo van DeWolff en Leif de Leeuw eigenlijk zijn. We …
Wie niet beter weet die denkt op het allereerste gehoor dat Ian Siegal het jongere, veel gezondere en dus niet-rokende broertje is van Mark Lanegan. Dat lijkt maar zo. Siegal mag wellicht een paar jaartjes jonger zijn, zijn sporen heeft hij in de blues allang verdiend, bijvoorbeeld met The Lee …
Bulbart Ergens tussen MØ en Lorde bevindt zich de langzamere synthesizer dancepop van het Italiaanse duo Golden Rain. Of Mario Grimaldi en Zaira Zigante hebben zich bewust uitgeroepen tot de ‘missing link’ tussen Eurythmics en bovenstaande populaire pop. Terecht, want met de hemelse vocalen van Zaira die lijken op die …
City Slang Zeg je Turkije, dan denk je instant aan postpunk, garage, punkrock en krautrock! Tuurlijk René! En bij Nederland denk je als eerste aan een agressieve militaire kernmacht die liever vandaag dan morgen de halve wereld wil veroveren. Nee dus, bij Turkije denk je helaas veel eerder aan de …
City Slang Ik laat me graag verrassen. Wat recensies betreft ben ik telkens weer onder de indruk van een gewaagde mix van popstijlen die de gemiddelde Zweed op plaat weet te knallen. Sterker nog, het lijkt er op dat Zweden al dik veertig jaar de vernieuwende haakjes in de popmuziek …
Bird’s Robe Net als ons eigen 35007 heeft het Australische Meniscus een visualist in de gelederen, iemand die tijdens live-shows maar even moet benadrukken dat de muziek van Meniscus gaat over filmische vergezichten, over de horizonten en wat er allemaal aan voorbij trekt in een etmaal op deze aardkloot. Zeg …
Bayonet Dromerige singer-songwriter-indiepop, het is multi-instrumentalist en alleskunner Jack Smith wel toevertrouwd. Een beetje zoals Lloyd Cole of The Dream Syndicate, als mensen dat nog iets zegt. Smith lanceerde tegelijkertijd deze plaat maar op het label van zijn gitarist/zanger Dustin Payseur. De eerdere platen van Beach Fossils waren ondergebracht bij …
Donor/Rootz Rumble Tachtig jaar geleden kolkte de Amerikaanse Oostkust. Jive, jitterbug, swing en big band swing hadden de ballrooms dik in hun greep. De Charleston was als dans immens populair terwijl de beurskrach zijn onheil al had afgekondigd. Spetterende jazzmusici waren de nachtburgemeesters van New York, Chicago, Boston en Washington. …
Mascot Wie per se zijn tweehonderd woorden moet halen bij een recensie, die heeft het geluk bij een recensie van een Ayreon-plaat dat het verplichte kost is om te melden wie Arjen Lucassen nu weer heeft weten te strikken voor een van zijn rockopera’s. Daar gaan we: James LaBrie van …
File 13 Chicago heeft iets rauws. En een ware punkrock-inborst. Dat was al zo toen Steve Albini met zijn Big Black de lokale podia onveilig maakte. The Poison Arrows bestaat uit Patrick Morris van Don Caballero, drummer Adam Reach en gitarist/zanger Justin Sinkovich van Atombombpocketknife en Thumbnail. Al ruim zeventien …
Black Basset Bliepjes, elektronica en rare popliedjes met een pulserende bas, het staat allemaal op The Home Electrical, het knip-, plak- en knutselwerkje van Olivier Desmulliez en Jason van Gulick. Voor wat iele damesvocalen lieten de heren Asako Fujimoto invliegen. Haar bijdragen zorgen ervoor dat de schijnbaar ongestructureerde bliepjes en …
Eigen beheer In tegenstelling tot de animatieserie over een Ronaldo-achtige voetballer, een American Footballspeler en een voormalig bigbandleider is Bruce Harper in dit geval een Italiaans elektro-trio dat het liefst een vierkwartsmaat van beats ondersteunt met echte drums. Zeg maar gerust dat elke basistrack van Faithless zonder pakkend intro, zonder …
Gentlemen / Mass Market Engelsen en hooliganhouse, ze zijn er dol op. Het is brutale, lompe ‘in your face’-dance die gekenmerkt wordt door kale 808-beats, opstuwende synths en een volksmenner van een zanger die wat door de microfoon scandeert in pakkende kreten. In het geval van King Kong Company zijn …
Exploding In Sound Zwitserland is nagenoeg altijd een vreemde eend in de bijt van de popmuziek geweest. Wat de kaas- en klokkenmakers van Europa hemelsbreed bezielt, dat weet eigenlijk niemand. Zo ook Anita Rufer en Gabriele De Mario van Disco Doom die op eigen houtje met J&L Defer hun poppy …
Eigen beheer Soms heb ik het gevoel dat een band met zijn eigen achtergrond en inspiratie een genre bewandelt en vervolgens uitgroeit tot een klankkleur die past bij een totaal andere band die uit heel andere vaatjes tapt. Dat heb ik ook bij het werk van Traindodge uit Oklahoma. Ergens …
Catskills20 Years of Victory heeft niets, maar dan ook niets met het voormalige hardcore-label Victory te maken. Het is een overzicht van het jarige Catskills-label. En dan hebben we het dus over hiphop, breakbeat en dance. Wat dat betreft is de opener “Channel Surfing” van Feature Cast met een bijdrage …
Specter Fix Press Weet je hoe ‘fucked up’ Syd Barrett was toen hij “Arnold Layne” schreef? Heel erg ‘fucked up’. Toen al! En het werd er gedurende zijn korte leven niet veel beter op. Enfin, tegenwoordig halen de Jacco Gardners van deze wereld enorm veel inspiratie uit het werk van …
HellTed Theo Holsheimer is eigenlijk jazzcomponist maar gaat net zo makkelijk te moeilijk doen als techy metalhead met avantgarde-gepiel. Ik snap dat je al je talenten zo breed mogelijk wilt etaleren en dat je als muzikant/componist graag kiest voor de polyritmiek. Leuk, maar als polyritmiek inhoudt dat je zoveel mogelijk …
Provogue / Mascot Normaal gesproken mag je verwachten dat iemand die Ad Sleutelgat heet, het in de muziek niet ver zal schoppen. Okee, er is een associatie met Vader Abraham en de Smurfen, maar dat is het dan ook. Behalve in Engeland, in Oxford en bij de Nederlandse eigenaar van …
Headspin En dit is nog maar het volwaardige debuut van het uit Sydney afkomstige trio Comacozer! Okee, er gaan twee EP’s aan vooraf, dus helemaal blanco stappen de heren niet in de muziekwereld, maar ik geef het je te doen. Comacozer is onbedoeld te funky voor een wazige stonerband en …
Pimp Als je naar oude muziekdocumentaires kijkt, dan valt me altijd op hoe vaak er in de soul en blues over zwarte stemmen of een zwart geluid wordt geouwehoerd. Janis Joplin had een zwarte stem. Dusty Springfield was eigenlijk veel Afro-amerikaanser dan Brits, Mother’s Finest was een vreemde eend in …
