Zo'n debuutplaat waar elke zichzelf respecterende internationale muziekblog een recensie van heeft. Ondanks dat er nul radiohits opstaan. Toch betekent Order of Noise iets. Het is een ontbrekend puzzelstukje. Ergens tussen de triphop, de industrial en de techno bestaat er een audiospectrum waarin muziek bestaat uit druppels wobwob. Ze vallen, …
Wekenlang stond “Control” weer bovenaan de Afrekening van Studio Brussel. Gelukkig maar, want het 3FM-virus waarbij gelul, spelletjes en tienerpop meer aandacht krijgen dan goede muziek schijnt ook op die radiozender steeds meer vat te krijgen. Enfin. De derde Goose-plaat is een dappere stap voorwaarts in de richting die op …
Geen betere manier om de kerstliederen weg te spoelen dan met Igorrr. En al helemaal nu de hipsters opeens aankomen met barokpop-playlists met allerlei brave muziek waarin wat klavecimbels of orgeltjes voorkomen. Jongens, december is over hoor. Wil je 2013 echt op barokke wijze in BEUKEN, dan zit je goed …
Het zal ergens in 2008 geweest zijn, dat ik naar een huurappartement met een tv verhuisde en ik de luxe van de kabel-themazender MTV Brand New ontdekte. 24 uur per dag hippe videoclips zonder reclame. Het bestaat! Dat was nog eens wat anders dan MTV zelf, dat al sinds 2000 …
1. Clark – Iradelphic 2. Breton – Other People's Problems 3. Igorrr – Hallelujah 4. Ben Folds Five – The Sound of the Life of the Mind 5. Chromatics – Kill for Love 6. Grimes – Visions 7. Sigur Rós – Valtari 8. Bart Constant – Tell yourself whatever you …
Muuuuh woooo vnnnnnnn owowowowowowowo nggngnng. Pziem. Het derde Crystal Castles-album heeft wederom geen titel, maar het is een compleet ander beest geworden dan de eerste twee platen die op de site retrospectief maar I en II genoemd zijn. Alice Glass is het krijsen beu en Ethan Kath had het met …
Ik snap het ook niet meer, maar na de waardeloze acidprogplaat van eerder dit jaar levert Hans-Peter Lindstrom opeens weer een lekkere Noorse instrumentale koptelefoonplaat af. Beetje Mylo-achtig, inclusief lekker lullige bliepjes. Niet draaien op grote boxen, luidt wel het devies, want op de een of andere manier wordt Smalhans …
Net als bij sex is het niet de kunst om te versnellen, maar om te vertragen. Het verpletterende Kill For Love is niet alleen prachtig langzaam en de meest sexy plaat sinds het debuut van The XX, maar mengt melancholie en zinderende spanning met eighties-synthpop zoals die ooit langskwam op …
Over Daft Punks Human After All heb ik zeven jaar terug al eens een ei gelegd. Out of the Black, het derde album van Boys Noize, is een robotmatige kopie. De vocoderstem, de lang aangehouden simpele teksten, het gitaar-achtige type synthesizers, het tempo, deze plaat verdient meer dan een vergelijking, …
Zou het door mijn nickname komen, dat bepaalde types platen altijd mijn kant uitkomen? Synthesized, het zesde studioalbum van Junkie XL, verdient ondanks zijn drugsthema niet zo'n schuimbekkende recensie als MDMA. Met “Off the Dancefloor” ('I've never seen this side of you before') en “Synthesized” staan er alvast twee hits …
Ere wie ere toekomt: ik kon opnieuw beginnen aan het schrijven van deze recensie toen ik het interview met Poliça in de laatste OOR had gelezen. De bio bij debuutplaat Give You The Ghost rept alleen van de connectie met Gayngs, aangezien Gayngs-opperhoofd Ryan Olson de muziek schreef en die …
Nou nou nou. De woordgrap van het jaar weer hoor, om Vitalic 'dood' te verklaren en zijn derde album verder te negeren. Ik zal de naam van de bewuste twitteraar verder niet noemen, want veel liefde voor knallende electro heeft diens medium überhaupt nooit gehad. Vitalic, alias de Fransman Pascal …
Zelfs al is het vijf maanden na de release, er kunnen nooit genoeg recensies zijn van een goeie plaat. Deze zomer won ik bij het loffelijke Nederlandse zine The Daily Indie de derde cd van A Place To Bury Strangers, Worship. En hoeveel cd's er ook verder nog wel niet …
Eigenlijk had ik vorige week een knoop doorgehakt: er wordt tegenwoordig zó ontzettend veel leuke muziek op Bandcamp, Beatport en Soundcloud gekwakt zonder dat er een fysieke cd van uitkomt, dat er eigenlijk geen beginnen aan is om alles te recenseren wat ik leuk vind. Het irritante is bovendien dat …
Muse is de enige band ter wereld die het voor elkaar krijgt om zo ongeveer het hele Eurovisie Songfestival op een kleurig verpakte plaat te kieperen en die nog verkocht te krijgen ook. Sinds het muzikale hoogtepunt Origin of Symmetry in 2001 maakten ze elk album raarder en bombastischer, en …
Bij elk optreden snelt de reputatie van Skip & Die de groep al vooruit; zangeres/MC Cata.Pirata met de felpaarse mintgroene haarlok wist de afgelopen Lowlands een aardig feestje te ontketenen en is volgens Frans Bauer himself een behoorlijk wulpse danseres. Hoewel het hier om een Nederlandse band gaat, zou je …
Ooit begon dubstep niet alleen bij de intussen bekende subbass, maar ook bij de beeldschone melodieën die bijvoorbeeld Burial ermee wist te creëren. Ook Lorn, alias Marcos Ortega uit Illinois, maakt geen dubstep maar wentelt zich wel in de diepe bassen. Niet het ritme is bepalend (je kunt geen Gandalf …
Onlangs ontdekte ik het Amerikaanse Lorn (waarover binnenkort meer hier), dus dan moet ik ook maar iets schrijven over het Britse Lone. Muzikaal gezien zijn het namelijk twee buurlanden. Beide zitten ze in de experimentele elektronica vol gekke instrumenten, maar Matt Cutler (Lone) zoekt het niet zo in de basgeluiden. …
Mijn arme, arme oude pianoleraar. Ik zie zijn gezicht al voor me. Dat-ie naar de ontstellend valse akkoorden in “The Nightcaller” zou zitten te luisteren, op de Grote Nieuwe Plaat van Flying Lotus, en dat hij pijnlijk zijn ogen toeknijpt en klaagt: “Man man man. Wat is dit voor rotzooi?” …
Vrijdagavond half zeven op Lowlands. Na enkele goede bands viel er een gat; dan maar eens bij Clark kijken in de X-Ray. Zo'n artiest waarvan het kwartje nog niet bij mij gevallen was. Lekkere elektronische muziek wel. Schijnbaar ingewikkeld, ondansbaar. De kunst is om je daar niks van aan te …
Nathan Fake? Was dat niet dat elektronische wonderkind uit het dunbevolkte Oost-Engeland? Van wie iedereen “The Sky was Pink” kent, al dan niet in de James Holden-remix? En van wie ik ooit in een bezopen bui schreef dat zijn prachtige debuutplaat uit 2006 mij teveel richting ambient ging? Kul. Je …
Nee, het gaat hier niet om C4C (Cause 4 Concern), het Britse drum'n'bass-collectief onder wiens label Prolix momenteel werk uitbrengt. C2C, alias Coups 2 Cross, is knappe C-Mon & Kypski-achtige electro/hiphop uit Frankrijk. Net als hun landgenoten Birdy Nam Nam bestaat C2C uit vier Franse turntable-dj's, in eigen land al …
Nou, met deze hoes loopt Mica Penniman in elk geval niet meer het gevaar dat fans denken 'had ik dat album niet al?'. Mika is inmiddels 29 en moet ernaar hebben uitgekeken om wat volwassener liedjes op te nemen. Zijn verrassende dancenummer “Elle me dit”, vertaald op The Origin of …
“Wat?”, riep een vriend van me onlangs ontsteld uit terwijl hij een torrentsite bezocht, “een nieuwe liquid drum'n'bass-mix en Netsky staat er NIET tussen?” De 23-jarige Belg Boris Daenen is sinds 2010 snel populair geworden, dankzij een aantal uitgekiende remixes, twee hits op zijn debuutalbum Netsky en een lange rij …
Zo snel als de faam gekomen is, zo snel verdwijnt-ie helaas weer. Two Door Cinema Club heeft zich, om met Mart Smeets te spreken, het snot voor de ogen getoerd de afgelopen twee jaar. En dat was te zien op Lowlands; in een volle Alpha-tent gaf de band een voortreffelijk …
