Categorie: Storm

Het concept cd-verkoop is voor (voormalige) major-acts zo ongeveer verworden tot margewerk. Een snelle Google-actie leerde me dat U2 van hun voorlaatste album No Line On The Horizon als je het heel positief bekijkt ongeveer 2,5 miljoen exemplaren verkocht. Wereldwijd. WERELDWIJD! Inderdaad, van Californië tot aan Japan en van de …

Ik houd van albums die een duidelijke geografische component in zich hebben. Als ze dan ook nog eens gelinkt zijn aan een historische gebeurtenis dan heb je mij al snel voor je gewonnen. Dat heb ik altijd al gehad. Zo was ik als 15-jarige diep onder de indruk van Don …

Mastodon was een van de bands die er voor zorgde dat ik weer wat meer zin kreeg in metal. De interesse daarvoor was zo tegen het eind van mijn twintiger jaren duidelijk afgenomen. Remission (2002) kwam op zijn zachtst gezegd nogal binnen waarna me bij Leviathan de bek open viel. …

Als je op Lowlands aan het begin van de vrijdagmiddag geprogrammeerd staat, dan is de kans groot dat je gemist wordt door het gestaag binnenstromende publiek. Beetje jammer, want in dat deel van het programma willen vaak nog wel eens acts zitten waarvan je later hoort dat het zo gaaf …

Het gebeurt me niet zo heel vaak dat ik een artiest pas bij zijn derde of vierde cd pas echt ontdek of begin te waarderen. Toch is het me op de een of andere manier gelukt om St. Vincent volstrekt te negeren. En ik snap echt niet waarom. Want Annie …

Ik onderhoud een beetje een vreemde relatie met Motorpsycho. Zo viel ik ooit eens in een volgestroomd Tivoli al zittend tegen een van de die betonnen palen gewoon pardoes in slaap terwijl Snah en zijn mannen hun best deden een nummer dat al lang genoeg duurde op te rekken tot …

Ik vind het wel grappig dat Ewie bij de zijn recensie van I Am Oak’s On Claws zegt dat Thijs Kuijken verder gaat waar hij gebleven is met Ols Songd en dat ik nu ruim vijf jaar na dato bijna hetzelfde zou zeggen nu Ols Songd opnieuw door het feestvierende …

De hele boel stil leggen, alles verlammen. Wie zoiets bij mij weet te bereiken met muziek, staat op schier zeldzame hoogte in mijn favorietenlijstje. Natuurlijk is euforie prachtig, natuurlijk is melancholie mooi, maar wat Alicia Merz onder de naam Birds of Passage al drie albums lang presteert is verbluffend. Ook …

Ik houd wel van collectieven. Van die samengeraapte hopen muzikanten uit verschillende windrichtingen en bands die vanuit een gezamenlijke drift spontaan een groter geheel vormen. Een puik Nederlands voorbeeld hiervan is Wooden Saints. Oorspronkelijk ontsproten aan het brein van Arjen de Bock en Viktor van Woudenberg is een grote kliek …

1. Sigur Rós – Kveikur 2. The Tangent – Le Sacre Du Travail 3. Daughter – If You Leave 4. These New Puritans – Field Of Reeds 5. Emiliana Torrini – Tookah 6. Steven Wilson – The Raven That Refused To Sing (And Other Stories) 7. The Revival Hour – …

Als er één muzikant is die ik de laatste vijf, zes jaar eigenlijk niet meer heb kunnen betrappen op een misstap dan is het wel Nils Frahm. Alles wat hij aanraakt lijkt te veranderen in pure pracht. Of ik nu zijn studioalbums draai, een optreden bekijk of een van zijn …

Als een band zijn kopstuk en voornaamste liedjesschrijver ontnomen wordt, dan houdt dat meestal in dat het einde oefening is voor de band. Of in ieder geval dat de kwaliteit van de songs met rasse schreden achteruit gaat. Bij Midlake is er iets heel anders gebeurd sinds Tim Smith een …

De kans is best groot dat de naam Radical Face je niets zegt. Toch is de kans zo ongeveer nihil dat je nog nooit muziek gehoord hebt van Ben Cooper, de man die schuilgaat achter deze naam. Zijn fraaie song “Welcome Home, Son” zat namelijk in de Nikon-reclame waarin Robbie …

Ik ben sinds de zomervakanties weer redelijk wat aan het hardlopen. Waarom? Hardlopen ontstresst en het zorgt er voor dat ik niet alleen figuurlijk beter in mijn vel zit, maar ook letterlijk. Aangezien ik niet zo’n kuddeloper ben, loop ik altijd alleen, met soms een van de kinderen als aanmoediger …

Ik vind het altijd lastig om iets te schrijven over muziek van artiesten die ik persoonlijk ken en hoog heb zitten. Gr.R. en ik spraken al een paar keer uitgebreid met Andy Tillison. Vooral tijdens een legendarische blaasdezaalomveractie van Parallel or 90 Degrees tijdens het verder maar enorm gezapige Progfarm …

Op vrijdagavond kijk ik tegenwoordig semi-verplicht met Storm Junior regelmatig naar The Voice Of Holland. Vaak is het met een half oog en oor, want echt boeien doet het me nog steeds niet. Wat me wel opvalt is dat er elk jaar wel weer een paar gelukszoekers-met-puike-stem zijn die met …

Met vier albums in vijftien jaar tijd kun je niet bepaald zeggen dat Emiliana Torrini een productieve dame is. Het schrijven van nieuwe muziek kost haar blijkbaar moeite. Dat komt vooral doordat ze zich zelf een grote druk oplegt. Voor haar mag haar nieuwe muziek eigenlijk nooit zo klinken als …

Het is niet zo dat ik de afgelopen maanden geen (nieuwe) muziek geluisterd heb en dat er daarom hier maar zo weinig stukjes van mijn hand waren. Integendeel zelfs, cd-speler en het Spotify-machinetje zoemden als tevreden bijtjes door. Ik had er gewoon totaal geen zin in om wat ik hoorde …

‘Kun je niet weer eens wat anders gaan draaien dan Simple Minds?’ De vraag is nogal eens gesteld de afgelopen weken. Ik schudde telkens het hoofd. Waarom zou ik? Ik vermaakte me prima met Celebrate, de verzamelaar die al een tijdje uit is en in mijn playlists nogal overuren maakt. …

Twee weken geleden overleed Ronald Herregraven. Hij verloor een oneerlijke strijd, waarvan al een tijd duidelijk was dat hij niet als winnaar uit de bus zou komen, maar waarvan hij het uitstellen van de overgave zodanig wist te rekken dat dat eigenlijk al een overwinning an sich is. Ik kende …

De afgelopen editie van Le Guess Who? moest ik helaas aan me voorbij laten gaan. Dat was flink balen, want daar speelde het project The Revival Hour. Achter deze naam gaat het duo DM Stith en JM Lapham schuil. De eerste moet je kennen van zijn fenomenale, excentrieke debuutplaat Heavy …