Nickelback is zo’n band die zichzelf enorm tekort doet door steeds maar weer te pronken met hun dieptreurige ballads. Da’s begrijpelijk, die hebben de band geen windeieren gelegd tot nu toe. Zelf vind ik de rocknummers veel beter te hachelen. Wat mij betreft maakten Chad Kroeger en de zijnen hun …
Als ik van iets volkomen absurds mijn beroep zou mogen maken, dan zou ik professioneel beschonken luisteraar van Scandinavische singer-songfröbelaarsters worden. Helaas zal er niemand zijn die mij daarvoor in die mate gaat betalen dat ik een dak boven mijn hoofd heb en de vragende snaveltjes in huis op adequate …
Ik vind het knap als een band, wanneer de frontman na bijna dertig jaar besluit te vertrekken, met een nieuwe zanger in de gelederen op een volgende plaat klinkt alsof er niets aan het handje is. Nu was The Ex sowieso geen doorsnee band, maar dat ze het vertrek van …
Ik vind het knap als een band, wanneer de frontman na bijna dertig jaar besluit te vertrekken, met een nieuwe zanger in de gelederen op een volgende plaat klinkt alsof er niets aan het handje is. Nu was The Ex sowieso geen doorsnee band, maar dat ze het vertrek van …
De hier in Nederland pas vorig jaar uitgebrachte debuut-cd Reistu þig við, sólin er komin á loft van het IJslandse For A Minor Reflection bestempelde ik vorig jaar als een plaat die teveel klonk volgens de post-rock-standaard. Die standaard is opgesteld door Explosions In The Sky en ondertussen wordt al …
De hier in Nederland pas vorig jaar uitgebrachte debuut-cd Reistu þig við, sólin er komin á loft van het IJslandse For A Minor Reflection bestempelde ik vorig jaar als een plaat die teveel klonk volgens de post-rock-standaard. Die standaard is opgesteld door Explosions In The Sky en ondertussen wordt al …
Zonder twijfel is Kiss The Anus Of A Black Cat een van de meest bizarre bandnamen die ik de afgelopen jaren tegenkwam. Ik denk dat menigeen bij voorbaat al afhaakt bij het lezen van de naam. Da’s zonde, want al drie albums lang maakte de Belg Stef Heeren fraaie muziek …
Wispelturige bands, waarbij je de neiging krijgt het vieze (en hier eigenlijk verboden) woord eclectisch in de mond te nemen, ik lijk er met de jaren stiekem een groter zwak voor te ontwikkelen. Het experimentele vijftal van Kap Kap valt zonder twijfel onder dit kopje te scharen. Deze Finnen hollen …
Ari Hest is een naam waar ik nog nooit van gehoord had voor ik zijn cd Twelve Mondays in de cd-speler legde. Toch heeft hij de afgelopen jaren al een behoorlijk aantal albums uitgebracht. Die ga ik binnenkort eens opsnorren, want ik vind het jammer dat niemand mij eerder op …
Ari Hest is een naam waar ik nog nooit van gehoord had voor ik zijn cd Twelve Mondays in de cd-speler legde. Toch heeft hij de afgelopen jaren al een behoorlijk aantal albums uitgebracht. Die ga ik binnenkort eens opsnorren, want ik vind het jammer dat niemand mij eerder op …
Het overvalt me elk jaar waar. De nacht ligt vanuit het niets dichter bij de dag. ‘s Morgens op de fiets moet eigenlijk mijn lamp weer aan. Het schemert. ‘s Avonds moet ik hollen om niet in het donker thuis te komen. Het zijn niet mijn beste maanden. Altijd handig …
Er zijn zat emo-liefhebbers die de eerste cd(‘s) van Sunny Day Real Estate niet te beluisteren vinden door de stem van Jeremy Enigk. Te fragiel, te zeer tegen het valse aanschurend. Die mensen zullen waarschijnlijk ook nooit warm gelopen hebben voor Piebald. Want Travis Shettel is de overtreffende trap van …
Ik geloof dat het na de release van Of Montreal‘s vorige album was dat ik ergens las dat het doel van mastermind Kevin Barnes was om drie of vier albums van Prince te versmelten. Daar gaat Barnes op False Priest ongeduldig mee door. Alsof hij op een queeste is. Hij …
Het zou raar geweest zijn als Robert Wyatt een verzamelaar van zijn werk uit zou brengen onder de titel His Greatest Hits. Die heeft deze oprichter van Soft Machine namelijk nooit gehad. Een definitive collection of als variant om het gebrek aan hits te maskeren zou ook niet op zijn …
In de categorie van de lullige liedjes die in je hoofd blijven hangen is Jason Lytle qua schrijvers ervan absoluut een van de koningen. Sinds de geweldige doorbraak plaat Under the Western Freeway heeft hij dan misschien nooit weer een cd afgeleverd die over de hele lengte het predicaat goed …
Ooit (het ergens eind 1987 geweest zijn) kon je bij Twix vinyl singletjes uit de top-40 krijgen als je een stapel wikkels inruilde. De notoire verzameljunk in mij kon dat natuurlijk niet weerstaan en dus kocht ik van een lading Twix en ruilde de wikkels in voor wat ik toen …
