Ik zocht al lange tijd naar een goed startpunt om me eens wat beter in te kunnen luisteren in de Duitse krautrock uit de jaren zeventig. Het leek mij ideaal om daarbij als uitgangspunt een verzamelaar te nemen, en daar van dan de krenten uit de pap verder uit te …
Justin Currie heeft zo’n fijne stem die zelfs het voorlezen van het telefoonboek tot een interessant gebeuren kan maken. Of die je je als jonge vader zou wensen om ’s avonds je kind in slaap te kunnen zingen. Of je geliefde na een broeierige vrijpartij op een zomeravond. Je zou …
Zelden was een naam meer misplaatst voor een band dan bij het Finse Disco Ensemble. Als deze vier Finnen een ding namelijk niet maken, dan is het disco. Al zou je je er best goed op uit kunnen leven op een dansvloer. Op een bedje van moderne punk gaan deze …
Ik schrok best toen ik The Pineapple Thiefs nieuwste cd Someone Here Is Missing de eerste keer opzette. Nog niet eerder kwam de band zo hard, bijna op het agressieve af, uit de startblokken. De titel suggereert natuurlijk al dat er het een en ander veranderd zou kunnen zijn in …
Altijd gevaarlijk om een band te beginnen met je vriend of vriendin. D’r is een kans dat het misgaat en dan zit je met de gebakken peren. Anar Badalov en Mona Elliott twijfelden hier nooit aan en vormen al jaren de kern van Travels. Robber On The Run is Travels’ …
Het maken van een nieuw Coheed and Cambria album, dat is niet even de studio induiken, een stuk of tien songs opnemen en vervolgens een cd-tje laten persen door een drukkerij. Nee, als Coheed And Cambria een album opneemt dan gebeurt dit vanuit een breder perspectief en afraffelen hoort daar …
Zo vlak voor het op vakantie gaan zijn de dagen voor mij nog net wat meer hectisch dan ze normaal gesproken al zijn. Deadline hier, deadline daar, deadline overal. Ik heb het voordeel niet zo snel in de stress te schieten nu ze me weer om de oren vliegen, maar …
Wat krijg je als je een tikkie foute disco kruist met ELO, d’r wat Panic! At The Disco-pathetiek bij gooit en het geheel afmaakt met een bijna dubieuze scheut World Party en Jellyfish? Dan krijg je dus de nieuwe The Apples In Stereo. Frontman Robert Schneider is weer helemaal los …
Hun debuut-ep heette Teeth, maar had net zo goed Throat kunnen heten. Als de vier heren van Little Women namelijk één ding razendrap doen is dat je bij de keel grijpen. Goedemorgen, wat hakt deel I van het zevenluik er gelijk hard in. 99.9% van de mensen zal er gillend …
Altijd fijn als een Nederlandse artiest het gat weet te dichten richting een van mijn favoriete acts. Chris van der Linden doet dat op Lighttown Closure. Dit is na de fraaie EP Song To Forget uit 2008 de ‘echte’ debuut-cd van deze voormalige drummer van Sweet Assembler. Hierop kruipt hij …
Voor mij is het logisch dat van alle vrouwelijke singer-songwriters in mijn collectie Nina Nastasia verreweg de meest gedraaide is. Waarom? Nou, simpelweg omdat ik haar een van de beste, zo niet de beste vind waar ik het afgelopen decennium over gestruikeld ben. Ik zou haar oeuvre zo aan elke …
Astro Coast, de debuutplaat van het uit Florida afkomstige Surfer Blood, is een beetje een vreemde plaat. Zo’n plaat die ik af en toe vervloek door zijn quasi gemakzucht en bijna ongeïnteresseerde voorkomen, maar op andere momenten wel wil knuffelen om zijn fijne liedjes. Als de band met een nummer …
Het debuut van Elephant9 deed in 2008 aardig wat stof opwaaien. Da’s ook niet zo raar als je weet dat in deze jazz-rock supergroepleden van Supersilent (toetsengeselaar Stale Storlokken), bassist Nikolai Haengsle Eilertsen van The National Bank en Shining-drummer Torstein Lofthus de handen ineen sloegen. Dat zijn stuk voor stuk …
Het verbaast mij niets dat de Vivian Girls en Male Bonding vriendjes en vriendinnetjes zijn. Allebei zijn het van die heerlijke rammel-de-bammel-bandjes die ook prima gepast hadden op Sub Pop waarop Male Bonding hun debuut-cd uitbrengt of op In The Red waar Vivian Girls zijn thuisbasis heeft. Alleen dwarrelt Male …
Als je de biografie leest die zit bij Maximilian Heckers nieuwste cd I Am Nothing But Emotion, No Human Being, No Son, Never Again Son, krijg je al snel het idee dat Heckers leven sinds het verschijnen van zijn vorige cd One Day niet zijn beste tijd was. Misschien zelfs …
Bassist Luc Ex en de Britse pianist Veryan Weston overrompelden me in 2004 met hun 4walls-project. Ze werken nu weer samen op Sol6. De debuut-cd van de twee, bijgestaan door onder een cellist, alt-violist, saxofonist en slagwerker levert weer een boeiend hoorspel op. Een soort van clash tussen een kamermuziekensemble …
Uriah Heep’s “Easy Living” is zo’n klassieker die ik niet vaak genoeg kan horen. Toen ik het intro hoorde van “White Lady/Black Rave” van de Noorse band Spirits Of The Dead, veerde ik dan ook op. Het pompende orgel geeft het nummer zo’n zelfde gejaagde swing. Het maakt ook gelijk …
De warme stem van Aimee Mann vind ik een van de prettigste vrouwenstemmen in de popmuziek. Als zij zingt is het alsof er iemand met fluweel je oorschelpen streelt. Zangeressen met een soortgelijke stem omarm ik dan ook met beide armen. Kim Richey is zo’n vrouw die een zelfde gevoel …
Het is wel vaker het probleem dat ik heb met bands op labels als Frontiers, ProgRock Records, AOR Heaven en aanverwanten: ik luister naar hun muziek, denk: ‘dat doen ze knap’. Maar na enkele draaibeurten kom ik vervolgens toch tot de eindconclusie dat het geleverde resultaat een zesje is, omdat …
Elk jaar is het weer hetzelfde liedje als er een nieuwe editie van Pinkpop is: mensen vragen mij of ik niet in Landgraaf moet zijn. En altijd moet ik weer uitleggen dat ik daar niets te zoeken heb. Ten eerste houd ik niet van mensenmassa’s en ten tweede wil graag …
Ik ben van de generatie die niet vanzelf gevoed werd met de rauwe energie van Iggy & The Stooges. Ik haakte bij Iggy pas aan toen hij Blah Blah Blah uitbracht. Ik was dertien, James Newell Osterberg Jr. was al bijna veertig en scoorde zijn grootste solohit tot dan toe …
