Ondanks dat Michael Anderson zelf de baas is van een platenlabel (Bluesanct) kiest hij ervoor zijn eigen werk dat hij maakt onder de naam Drekka (IJslands voor drinken) in Europa af en toe op andere labels uit te brengen. Zo verschijnt deze compilatie Collected Works: Vol.1. op het Belgische Morc-label. …
Sinds Jeff Buckley zingend de Mississippi in liep en niet terugkeerde van zijn zwemtocht, is de muziekwereld zoekend naar een waardige opvolger. Menig muzikant of band kreeg het labeltje ‘De nieuwe Jeff Buckley’ opgeplakt, maar eigenlijk kon tot op heden niemand aan hem tippen. Of het Lyenn (een Belg met …
Hieperdepiep Hoera! Zebra is weer bij elkaar. Wie zeg je? Nou Zebra. Ik moet je bekennen dat ik er ook geen weet van had. En dat zal na deze nieuwe single “Denken Naast Verdriet” niet anders worden. Bij de eerset maten lijkt het nog een beetje de Volumia!-kant op te …
Ze zijn niet makkelijk te traceren, de goede jonge Nederlandse symfonische rockbands. Ze sneeuwen wat mij betreft veel teveel onder bij de door bijvoorbeeld 3FM-benoemde eendagsvliegen. Terwijl er toch echt wel bijzonder interessante bands te vinden zijn die met een beetje push het best ver zouden kunnen brengen. Neem bijvoorbeeld …
Min of meer tot mijn eigen verbazing staat Anne Soldaat‘s soloplaat bovenaan in mijn alltime Last.fm-lijstje. Toen ik vervolgens het lijstje van de afgelopen tijd bekeek, zag ik Tim Knol bijna bovenaan staan. Blijkbaar heb ik deze maanden meer behoefte aan mooie liedjes dan aan ‘moeilijke’ muziek. Want mooie liedjes, …
Balen is dat. Ik had heel graag Bruce Soord en zijn band The Pineapple Thief aan het werk gezien tijdens hun recente tournee met Riverside, maar kon onmogelijk een van de vier concerten van oktober vorig jaar bezoeken. Langzamerhand lijkt het er op dat deze Engelsman eindelijk de waardering krijgt …
Ik dacht altijd dat ik aardig op de hoogte was van het reilen en zeilen in post-rock land. Blijkbaar zat ik even te dutten bij het verschijnen van Saxon Shore‘s vorige albums waaronder het bij nader inzien (leve de internets!) prettige The Exquisite Death of Saxon Shore uit 2005. Daarin …
De inkt van mijn positieve recensie over de eerste cd van The Bloody Honkies was nog maar net opgedroogd toen het bericht kwam dat de band de handdoek in de ring gooide. Gelukkig kwam snel na het vroegtijdige einde van The Bloody Honkies het bericht dat gitarist Wout Kemkens alweer …
Ze zijn schaars, maar ik vind ze stiekem reuze vermakelijk: bands die schepen achter zich verbranden, een middelvinger maken naar de critici en gewoon zonder schroom uit de schaduw vol de zon van het succes in durven te stappen. Gewoon omdat het kan. Biffy Clyro doet er in ieder geval …
Ik worstel nu al veel te lang met Stilte Opname. Dat irriteert me. Wat mijn probleem is met deze cd van Arthur Umbgrove waarop Birgit Schuurman her en der (in vier liedjes om precies te zijn) ook haar steentje bijdraagt? Dat zit ’em in ieder geval niet in de kwaliteit …
Vlinderende meisjespunk, met dikke lagen 60’s meisjesbandinvloeden, ik ben bang dat ik dat nooit zal ontgroeien. Althans niet zoals jnnk aangaf bij een vorige cd van The Micragirls. En ik ben niet de enige, want in de credits van deze nieuwe cd Wild Girl Walk duiken zo maar Jon Spencer …
Die iPhones die Apple maakt zijn natuurlijk hartstikke leuk speelgoed. Mail, agenda, kloeke apps voor een schappelijk bedrag, perfect geregeld. En het mooiste is natuurlijk dat je je halve muziekcatalogus ook nog mee kunt slepen. Een ding doet Apple alleen verkeerd: de koptelefoons die ze meeleveren met iPod’s en iPhones …
Ik heb afgelopen weken besteed aan het broodnodig herstructureren van De File Under-burelen. Dat heeft ondertussen zoveel om het lijf dat je dat niet meer even in een half uurtje doet. Het nadeel van zo’n herstructurering is dat je ook over allemaal cd’s struikelt die aan je aandacht ontglipt zijn …
Ik ben een groot liefhebber van het Haagse trio Remmelt, Muus & Femke. Hun draai aan het geluid van Crosby, Stills, Nash & Young, maar wel aan de hand van eigen liedjes is in Nederland nog steeds niet overtroffen. Maar Femke schreef ook al tijden liedjes die niet echt pasten …
In 2002 probeerden de Haarlemse p-funk-helden van Gotcha! het ook al eens met een reünie en een nieuwe studioplaat. Ik vond 5.259551/2200 absoluut niet hun beste plaat. Nu doen de Haarlemmers een nieuwe poging en deze keer is de line-up bijna complete. Alleen Ro Krom ontbreekt helaas, maar de rest …
Voor een ballet van de Britse choreograaf Wayne McGregor schreef het IJslandse wonderkind Ólafur Arnalds de muziek. Het is wat mij betreft een gemiste kans dat er geen film van de uitvoering van het dertig minuten durende stuk op de EP van Arnalds te vinden is. Dat had me namelijk …
Postuum verschenen platen geven mij altijd een beetje een ongemakkelijk gevoel. Niet alleen zit ik met de vraag of de overledene wel gewild had dat zijn muziek zo uitgebracht zou worden, maar ik zit er ook mee of ik wel onvoltooid werk wil horen? Morphine’s The Night is een van …
Elk jaar weer is het weer dezelfde ellende: je levert je jaarlijstje in en vervolgens komen er natuurlijk weer vier, vijf platen langs die op zijn minst mee hadden moeten dingen naar een plaatsje in de verrukkelijke tien. Ik heb me er maar bij neergelegd dat een lijstje nooit af …
1. DM Stith – Heavy Ghost 2. Dakota Suite – The End Of Trying 3. Vic Chesnutt – At The Cut 4. Russian Circles – Geneva 5. David Sylvian – Manafon 6. Thrice – Beggars 7. Steven Wilson – Insurgentes 8. Susanna And The Magical Orchestra – 3 9. Wilco …
Bij ons in huis is het een gouden regel: voor Sinterklaas géén kerstliedjes. In Amerika en andere landen waar ze geen Sinterklaas kennen, geven ze geen barst om Nederlandse tradities en brengen ze met een gerust hart in oktober al kerstplaten uit. Maar ik draai dus pas sinds deze week …
Eerlijk gezegd dacht ik dat de MTV Unplugged-sessies verleden tijd waren. Ik had ze in ieder geval al een tijdje niet meer langs zien komen op de spaarzame momenten dat ik MTV bekijk. Maar blijkbaar zap ik steeds op de verkeerde tijdstippen langs, want nu zit ik toch echt een …
Allemaal leuk en aardig die iPods en zo met hun schier onvulbare harde schijfruimte, maar ik verdwaal er af en toe flink in. Of beter, releases verdwalen er flink in. En da’s natuurlijk best een kwalijke zaak, maar al scrollend door indexes ben je een titel een stuk sneller voorbij …
Toen ik naar mijn vorige werk in de winter wel eens op de fiets ging, maakte ik er gewoonte van lekker hard mijn voorlicht achterna te fietsen terwijl ik op de discman keihard post-rock draaide. Of een band als Sigur Rós. Dat vond ik zo enorm fijn gevoel, die vorst …
