Dat heb ik weer. De eerste werkdag na de vakantie. Het halen van treinkaartjes gaat natuurlijk verkeerd met mijn duffe kop. Ik vlieg naar het loket om mijn twintig Euro niet in het grote niks op te laten gaan. Gelukkig heeft de NS behulpzaam personeel voor de terug-van-vakantie-komer. Terwijl de …
Als ik vroeger met mijn ouders op vakantie ging, dan was ik nog de meeste tijd kwijt met het pakken van mijn muzikale bagage. De ruimte in de auto was beperkt en cassettebandjes nemen veel plek in beslag als je die nog moet delen met vijf anderen. Tegenwoordig gaat dat …
Ik doe ongeveer vijf avonden per week een poging om de zolder waar het kloppend hart van File Under zich bevindt een beetje op orde te houden. Het lukt me eigenlijk nooit om, wanneer ik voor de laatste keer de trap af ga en mijn bed duik, ervoor te zorgen …
Dat Don Henley van alle zingende drummers misschien wel de beste zanger was, dat bewees hij al bij The Eagles. Samen met Glenn Frey richtte hij die band begin jaren zeventig op, aanvankelijk als begeleidingsband van Linda Rondstadt, maar al heel snel daarna was de band ook een van de …
Vaak zijn soundtracks maar een beetje willekeurig bij elkaar geharkte tracks van (semi)bekende acts die, met een beetje geluk, nog net bij elkaar passen. Soms wordt er nog wel eens een nummer speciaal geschreven voor een film, maar het is eerder uitzondering dan regel. En dat de participerende acts in …
Zozo, de mannen van The Soundtrack Of Our Lives zaten duidelijk wederom niet om inspiratie verlegen. Voor de derde maal komen ze op de proppen met een dubbel-cd. Het met een edelkitsch versierde Communion duurt dik anderhalf uur en is gevuld met maar liefst 24 nummers. Da’s een hele zit. …
Voor de reggae op File Under hebben we Gr.R. ingehuurd. Bovendien heeft hij een behoorlijk zwak voor Duitstalige muziek. Omdat 1 + 1 hier ook nog steeds twee is, was het niet meer dan ook logisch geweest dat Stadtaffe, de solo-cd van Seeed-frontman (of beter een van de drie frontmannen) …
De klasse van Taking Back Sunday zat ’em vooral in de manier waarop Fred Mascherino en Adam Lazzara elkaar aanvulden in de zang. Op hun vorige cd Louder Now leverde dat ondanks de overstap naar major Warner een briljante knalplaat op. Toen ik hoorde dat Mascherino Taking Back Sunday ging …
Nu Drive-By Truckers frontman Patterson Hood even druk is met zijn soloplaat Murdering Oscar (and other love songs) grijpt platenmaatschappij New West de kans om eens even wat dingen uit te brengen van de Truckers die op de plank zijn blijven liggen. Wat verder op in de tweede helft van …
In de recensie voor haar vorige album Lynn Teeter Flower suggereerde ik nog dat een duettenalbum van Maria Taylor met Conor Oberst mij een hele goede optie leek. Het zal er wel niet meer van komen, want de knipperlichtrelatie die Taylor had met de Bright Eyes-frontman is op de klippen …
Het schijnt dat Peter Wilson, de man die schuilgaat achter de naam Duke Special, getrouwd is en kinderen heeft met wie hij gezellig samenwoont in Belfast. Ik hoop maar dat het beter gaat met hem dan hij zingt over zichzelf op zijn nieuwe cd I Never Thought This Day Would …
This is an aural arms open wide A sonic shoulder for you to cry Wilco Wilco will love you baby Het gebeurt me niet heel vaak dat ik geen zin heb in het schrijven van een stukje over een cd. Dat hoeft niet eens per se te zijn omdat ik …
Het verbaasde mij best dat The Cure voor een lange tournee hun landgenoten 65DaysOfStatic (uit Sheffield) meenam als voorprogramma. Het is namelijk bepaald niet zo dat de sound van deze twee bands logisch op elkaar aansluit, laat staan overlapt. De verbazing moet dan ook groot geweest zijn bij The Cure-fans …
Luister een paar seconden naar een plaat van de Young Dubliners en je weet waar de roots van deze mannen liggen. Oh nee, je hoeft niet eens te luisteren, hun naam verraadt gelijk al hoe de vlag erbij hangt en welke drie kleuren die vlag heeft: groen, wit en oranje. …
Raar dat ik tot nu toe erin geslaagd was om White Denim te missen. Deze drie Texanen doen namelijk precies wat ik leuk vind: ongecompliceerde gecompliceerde rock maken. Wat nou grenzen, wat nou oubollige songstructuren, wat nou dit, wat nou dat, wat nou midden in een nummer een fade-out plaatsen …
De Tour de France is weer begonnen. Dat betekent dat ik de komende weken vanaf een uur of twee verlost ben van het me steeds meer de strot uit gaan hangende 3FM. Dan schakelen we over op Radio1 en luisteren we de Tour de France. Altijd weer fijn om te …
Altijd weer lastig om in te gaan tegen het beeld dat een band van zichzelf neerzet in een bio. Volgens de bio zou What About Amy bij mij keer op keer de gevoelige snaar weten te raden. Hmmm, ik heb hun demo The Hypocrite nu een keer of vijf beluisterd …
Enkele weken geleden gaf Cedric Bixler-Zavala in een interview aan dat een reünie van At The Drive-In tegenwoordig niet meer onbespreekbaar is wat hem betreft. Ik zou het helemaal niet erg vinden als de twee kampen van Sparta en The Mars Volta weer onder die naam aan de slag gaan. …
De bio bij de debuut-cd The Dilettante van de zevenentwintig jarige Robin Tom Rink windt er geen doekjes om, het is niet alleen een wonder dat deze cd er is, het is óók een wonder dat Rink er zelf nog is. Deze singer-songwriter heeft een heftig drugsverleden met zwerftochten langs …
De muziek die de Aussies van Charge Group maakt wordt omschreven als Death Folk. Voor mijn gevoel passen die twee woorden helemaal niet echt bij elkaar, maar de combinatie van die twee fascineert me wel. Maar al luisterend naar hun debuut-cd Escaping Mankind begon ik wel langzaam te snappen waarom …
Het is nog lang geen kerstmis, maar als ik mijn ogen dichtdoe terwijl ik luister naar de cd van Blue Roses, dan zie ik vooral dankzij de stem van Laura Groves de sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen en een gezellig samenzijn van de hele familie die aanschuift voor het kerstdiner. Groves …
Het eerdere werk van Briskey had vooral een loungy latin karakter. Wat precies de oorzaak is geweest voor een omslag naar een andere kant, is me niet helemaal duidelijk, maar de titel van deze nieuwe cd suggereert toch wel enigszins dàt er wat gebeurd moet zijn. Feit is wel dat …
Wie kijkt naar de discografie van de Buzzcocks kan niet anders dan verbaasd zijn. Nadat de band in 1976 in Manchester opgericht werd door Peter Shelley en Howard Devoto, bracht de band na het succesvol uitbrengen van een demo (waarna Devoto de band verliet) en een meer dan geslaagde tournee …
De Meat Puppets zullen wel nooit meer los komen van het Nirvana-stempel. Die band nam met “Oh Me”, “Plateau” en “Lake of Fire” drie fijne liedjes van Meat Puppets op voor hun MTV Unplugged-cd. Eigenlijk best sneu, want de band met als solide basis de broertjes Kirkwood bestond al toen …
Je kunt van Elvis Costello vinden wat je wilt, saai wordt het nooit met hem in de buurt. Althans muzikaal gezien dan. Als een goed getrainde bij vliegt hij van genre naar genre en komt elke keer met andere nectar thuis. Die dan bovendien bijna altijd weer lekker smaakt. Deze …
