Wij mannen staan er weer goed op met dank aan Arctic Monkeys‘ Alex Turner met zijn “Do I wanna Know” oftewel ´Crawling Back To You´. Het is duidelijk wie er eigenlijk de touwtjes in handen heeft. Maar goed, misschien is het de waarheid. Een andere waarheid is in ieder geval dat er weer een nieuw Arctic Monkeys-album uit is en wel hun vijfde. Eigenlijk was ik wel een beetje klaar met ze. Zo goed als de eerste twee albums leek het me niet meer te worden. Mijn aandacht was echter wel getrokken door de eerder genoemde single, dat nou eindelijk weer eens een liedje is dat niet vervelend is om in je hoofd te hebben zitten. Het is op AM wat minder puntig dan in het begin van hun carrière, maar daarentegen wel swingender, ik las zelfs al de kreet r ´n´ b. Maar goed, ook Josh Homme (QOTSA) droeg zijn steentje op twee nummers bij (“Knee Socks” en “One For The Road”), al lijkt me dat niet wereldshockerend. Eerder was er al de single “R U Mine”, die in ieder geval op Studio Brussel veelvuldig is gedraaid en hier de tweede track is. Nog weinig verrassing dus op AM na twee nummers. Écht heel verrassend is het eigenlijk nergens, maar dat wil niet zeggen dat het niet genieten is. Turner zingt beter dan ooit, en de gelaagdheid van de plaat bevalt me prima. Met name de koortjes zijn erg goed gedaan. Hulde aan de Arctic Monkeys-huisproducer James Ford. Mijn favoriete song is “Fireside” dat wat mij betreft de volgende single mag worden na de huidige “Why You Only Call Me When You´re High?” AM is dus een vernieuwde Arctic Monkeys, maar eentje die je nog steeds uit duizenden herkent.
mij=Domino
4 reacties