Lang geleden, toen ik mezelf nog geen progliefhebber noemde, kreeg ik Arena‘s Pepper's Ghost ter recensie. Inmiddels is het zeven jaar later, vind ik Pepper's Ghost nog steeds heerlijk, is prog wel degelijk een van mijn voorkeursgenres en brengt Arena zijn volgende album uit, The Seventh Degree Of Separation. Zeven jaar waarin de band er een tijd tussenuit is geweest, John Jowitt terugkeerde als bassist en zanger Rob Sowden plaats maakte voor Paul Manzi. 55 Minuten, dertien nummers waarvan er maar een boven de vijf minuten komt. Voor progbegrippen is het als vanouds behoorlijk catchy allemaal. Het samenspel tussen gitaar en toetsen is nog steeds de kurk waarop Arena drijft. Dat is ook logisch. Te vaak heb ik echter het gevoel dat ik het al eens eerder gehoord heb. Daarbij komt dat zanger Paul Manzi me niet kan overtuigen. Met name in de langzamere, melodieuze stukken past zijn stem er uitstekend bij, maar als er wat meer power in moet komen klinkt hij als de zanger van een metalbandje – best aardig, maar nergens een uitblinker. Ook de rest van de band lijkt zich bij de hardere passages trouwens net iets teveel in te houden. Of zijn het de mix en productie die maakt dat het allemaal wat tam klinkt? Feit blijft dat ik de uitbundige bombast mis. Voor sommigen zal dat een verademing zijn, voor mij is het wat Pepper's Ghost zo fantastisch maakte. Nog steeds – en door de korte nummers zelfs meer dan voorheen – slaagt Arena erin om echte songs te fabriceren. Maar om heel eerlijk te zijn is dat ene lange nummer, “Catching The Bullet”, het enige waarbij ik enige opwinding voel. De rest klinkt niet alsof de rustperiode veel nieuws heeft opgeleverd.
mij=Laser's Edge / Bertus
4 reacties