Het is een slimmerd, die Arjen Lucassen. Bij Lost In The New Real besloot hij niet de bij Ayreon gebruikelijke rij wereldberoemde rockers te laten invliegen, maar als verteller op het album vroeg hij Rutger Hauer. Hoppa, daar was de publiciteit! Rutger Hauer speelt in het verhaal op de eerste cd de rol van een psycholoog die de hoofdpersoon Mr L begeleidt in zijn nieuwe leven. Mr L is door middel van cryonics in de 21e eeuw ingevroren en wordt een paar honderd jaar later weer tot leven gewekt – enter Rutger Hauer. Lucassen gebruikt het verhaal om ook thema's als censuur en euthanasie aan de orde te stellen. Ook in de titels weet Lucassen weer op te vallen: “Pink Beatles In A Purple Zeppelin”, “When I'm A Hundred Sixty-Four” en “E-Police” zijn titels die je niet elke dag tegenkomt. Maar goed, zo'n verhaal is leuk, maar is het muzikaal ook de moeite waard? Natuurlijk! We hebben het hier wel over Arjen Lucassen hè, die heeft nog geen slechte plaat afgeleverd sinds hij (semi-)solo ging. Deze ronde heeft hij bijna alles zelf gedaan – afgezien van drums, strijkers en fluiten – en het bovendien zelf ingezongen. Dat laatste vond ik nogal verrassend, maar hij heeft zich een stijl van zingen aangemeten die vaak sterk lijkt op die van Phideaux en die ligt 'm goed. Muzikaal is het even gevarieerd als altijd, met dan weer folkmetal, dan weer powermetal of prog. Op de tweede cd staan vijf eigen songs en vijf covers, allemaal binnen het thema. Die covers zijn niet de minste songs: Pink Floyds “Welcome To The Machine”, Blue Öyster Cults “Veteran Of The Psychic Wars”, Led Zeppelins “Battle Of Evermore” als duet met Elvya Dulcimer – die ook de dulcimer bespeelt, waar in het origineel de mandoline is gebruikt – , Alan Parson Projects “Some Other Time”en Frank Zappa's “I'm The Slime”. Het is leuk om alle grote namen op de Ayreon-cd's te horen, maar eerlijk gezegd heb ik ze geen moment gemist op Lost In The New Real. Lucassen weet van zichzelf dat hij niet 's werelds beste gitarist of zanger is, maar in het creëren van een sound is hij een meester. Ook nu weer. Petje af!
mij=Inside Out / Century Media
Ik vind ‘m erg lekker, hij neigt wel meer naar de classic rock dan echt naar metal. Wel die typische Arjen sound.
Lucassen gebruikt eigenlijk altijd veel (sub)stijlen van classic rock tot metal, en dat is hier niet anders. In dit geval heeft de classic rock inderdaad wat meer de overhand, waarschijnlijk omdat ‘ie nou eenmaal geen powerzanger is. Maar zoals je zegt is het ook op dit album volstrekt herkenbaar als Arjen Lucassen.
Een spiegedeliese video bij “Pink Beatles In A Purple Zeppelin”: http://www.youtube.com/watch?v=Wx3by7ZaaZA&feature=player_embedded
Ik vind ‘m erg lekker, hij neigt wel meer naar de classic rock dan echt naar metal. Wel die typische Arjen sound.
Lucassen gebruikt eigenlijk altijd veel (sub)stijlen van classic rock tot metal, en dat is hier niet anders. In dit geval heeft de classic rock inderdaad wat meer de overhand, waarschijnlijk omdat ‘ie nou eenmaal geen powerzanger is. Maar zoals je zegt is het ook op dit album volstrekt herkenbaar als Arjen Lucassen.
Een spiegedeliese video bij “Pink Beatles In A Purple Zeppelin”: http://www.youtube.com/watch?v=Wx3by7ZaaZA&feature=player_embedded
Heerlijk foute videoclip :-p