Nog een weekje en het is weer zover: het Arrow Rock Festival. Niet in Biddinghuizen zoals vorig jaar, maar in het Goffertpark in Nijmegen. Een behoorlijk Amerikaans programma bovendien – slechts drie van de negen bands komen niet van over die grote vijver en een van die drie is dan nog Def Leppard, dat een behoorlijk een Amerikaans geluid laat horen. Toch is de afwisseling groot genoeg om weer een flink aantal bezoekers een ontspannen dagje met lekkere muziek te bieden.
Want dat is Arrow voor de meesten: lekker bijkletsen met vrienden of onbekenden, met een hapje en een drankje en goede muziek op de achtergrond, en bij je favorieten even je aandacht bij het podium. Ik ben een van die mensen die liefst alles wil zien en met een beetje mazzel komen die ook dit jaar volop aan hun trekken. Vorig jaar waren drie podia iets teveel van het goede, zeker toen de tijdschema’s uit de pas gingen lopen. Dit jaar zijn er twee podia, en moet je volgens het tijdschema alles van begin tot einde kunnen zien. En er is heel wat te zien, ook na het afzeggen van 3 Doors Down.
mij=Door: Prikkie
Op het hoofdpodium vindt de opening van het festival plaats door REO Speedwagon. In Amerika is deze band altijd veel groter geweest dan hier, maar bijna iedereen kent nog altijd “Keep On Loving You”, een song die representatief is voor hun oeuvre. Catchy poprock, met flink wat toetsen en de stem van Kevin Cronin. Ook al zullen de meesten weinig meer kennen dan die ene hit, het is muziek die zeer geschikt is voor een festival als dit. Een lekkere opwarmer voor de rest van de dag. Kopje koffie om bij te komen van de reis en lekker de muziek over je heen laten komen.
De aftrap op het kleinere podium wordt gegeven door Gotthard. Deze Zwitsers zijn in hun thuisland met hun hardrock van Engelse (jaren zeventig-)snit rockband nummer een, maar moeten internationaal AC/DC-klonen Krokus nog voor laten gaan. Zanger Steve Lee zal velen bekend in de oren klinken; hij was dan ook te horen op Ayreon's laatste album.
Journey is de volgende band. Twee jaar geleden waren ze in Lichtenvoorde met Steve Augeri als zanger en maakten ze een verpletterende indruk. Augeri heeft moeten afhaken met stemproblemen, zijn vervanger Jeff Scott Soto kreeg net na het aankondigen van de afscheidstournee van zijn eigen band Talisman zijn congé en zijn opvolger is een Filippijn, Arnel Pineda geheten. Totaal onbekend, ja. Maar afgaande op de twee vrijgegeven songs van het nieuwe album Revelation – dat net voor het festival verschijnt – is hij een zanger die deze plek zeker moet aankunnen. Op deze zondag zal het blijken.
Daarna is Kansas aan de beurt. Ook zij hebben vooral in hun thuisland succes, maar hun muziek heeft heel wat Europese bands, vooral in de progrock, flink beïnvloed. Het sterke punt van Kansas is natuurlijk de zang. Fraaie, meerstemmige vocalen, waarin ze in het genre bijna ongeëvenaard zijn. Kerry Livgren is er al een tijdje niet meer bij, maar met namen als Steve Walsh en Billy Greer heb je nog steeds geen tweederangs hobbybandje…
Twee jaar geleden was Def Leppard al in Lichtenvoorde, nu staan ze ook weer in Nijmegen. Een groot verschil is dat ze nu met nieuw materiaal in de achterzak komen: Songs from The Sparkle Lounge. Na het – overigens geslaagde – coversalbum Yeah! is dit het eerste album waarop ze geen materiaal hebben gebruikt dat de zeventien jaar geleden overleden gitarist Steve Clarke heeft nagelaten. En verdomd als het niet waar is: ze blijken het ook zonder hem te kunnen. De Sparkle Lounge heeft songs opgeleverd die prima in elkaar steken, met behoud van de stijl die de heren al jaren hanteren. Kortom: stevig verpopte rocksongs, met koortjes, veel effecten op de gitaren en het beschaafd-rauwe stemgeluid van Phil Elliott voorop. Ik ben benieuwd of ze die songs naadloos kunnen laten overvloeien in het oudere – bekendere – werk.
Op het tweede podium is het daarna tijd voor Twisted Sister. Vijf heel erg lelijke mannen, met nog vreselijker make-up. En toch, als ze het publiek mee weten te krijgen kon het wel eens heel leuk worden. Want ze hebben met hits als “We're not gonna take it” en “I wanna rock” natuurlijk wel een stel kneiters van rockanthems op hun repertoire staan. Met een paar uur rockpret achter de kiezen zou dit wel eens een paar fijne uit-de-bol-momentjes kunnen opleveren.
Vervolgens is het op het hoofdpodium de beurt aan de derde band die twee jaar geleden ook al in Lichtenvoorde te zien was: Whitesnake. Net als Def Leppard met het verschil dat ze recent materiaal hebben. En hoewel het recept uit de succesjaren ondanks andere muzikanten amper veranderd is, is het nieuwe materiaal verrassend sterk. Nog een pluspuntje: drummer Tommy Aldridge is vervangen door Chris Frazier. Eindelijk eens een andere drumsolo… Hopelijk is het iets minder benauwd dan destijds in Lichtenvoorde, zodat Coverdale's stem deze keer iets meer meewerkt. En ook Nijmegen ligt niet ver van Twente. Zou Adje van den Berg weer….?
De een na laatste band van de dag hebben we te danken aan het cancellen van Fields Of Rock dit jaar: Motörhead. Als je de platen beluistert lijken misschien ze een vreemde eend in de bijt, maar uiteindelijk is de basis hetzelfde: degelijke hardrock met de wortels diep in de blues verankerd. En ook al die verstokte classic rockliefhebbers staan zich stiekem enorm te vermaken bij de voortdenderende songs, aangedreven door razende drums, rauwe riffs, een ronkende bas en natuurlijk het oergeluid van Lemmy. Of het nu “Ace Of Spades” is of een song van recenter datum, Motörheadsongs zijn steevast zo catchy als de pest. En zo passen Lemmy, Phil en Mikkey prima op elk rockfestival, dus ook hier.
Vorig jaar was de afsluiter een gelikte, zwaar geregisseerde, maar sublieme rockshow van Aerosmith. Hoe kom je dáár nou overheen, moet de organisatie gedacht hebben. Het antwoord op die vraag was: Kiss! Als er ooit een band is geweest die de term “larger than life” inhoud heeft gegeven, dan zijn het deze heren wel. En hoewel hun studiowerk op zijn zachtst gezegd wisselvallig is, blijken tal van songs live pas echt hun kracht te krijgen. En met de show komt het ook goed, met uitbundige make-up en pakken, lichtshow, vuurwerk en explosies zal de Nijmeegse avond twee uur lang anders dan anders zijn. Héél anders.
Het programma:
Rock Garden:
20.45 – 22.45 Kiss
18.45 – 19.45 Whitesnake
16.45 – 17.45 Def Leppard
14.45 – 15.45 Journey
12.45 – 13.45 REO Speedwagon
Open Airrow Rock Stage
19.45 – 20.45 Motörhead
17.45 – 18.45 Twisted Sister
15.45 – 16.45 Kansas
13.45 – 14.45 Gotthard
Ben benieuwd, ik ga alleen even snel Kiss denk ik. Of blijf lekker thuis… kijk wel hoe de pet staat…
Per band lees ik wel een hoewel of maar…
Ja, ik ga dus ook. Vooral voor Kiss, maar die anderen pak ik ook even lekker mee. Donderdag eerst nog even naar Ace Frehley in 013 en vrijdag naar Bon Jovi in de SnelkookpaN, maar het hoofdgerecht is zeker op zondag.
Ap: hoewel je best een punt hebt, moet je dat maar aan mijn schrijfstijl wijten. Bovendien is niet elke maar hetzelfde: die bij Motörhead is immers een correctie op de ” lijkt” die ervoor staat. Dat neemt niet weg dat ik oprecht denk dat het een lekker festival gaat worden, met heel veel goede muziek.