Ash is altijd een vreemde eend in de Britpop/-rock-scene geweest. Met wat mierzoete hitjes en fijne catchy popsongs hebben ze de hype toch weten te overleven. Ze bestaan nu alweer een dikke 10 jaar. Ash begon ooit als metalband en met Meltdown is het de drie Noord-Ierse knullen, eeehhh sorry inmiddels mannen plus 1 vrouw, eindelijk gelukt om een echte rockplaat met een metalsausje neer te zetten. Dit wel met vette hulp van producer Nick Raskalinecz (Foo Fighters en System of a Down). Het album, met voorop het spuuglelijke nieuw logo, staat stijf van de scheurende gitaren en zware riffs, ondersteund met genadeloze en retestrakke drumbeats van Rick McMurray. En ook Marc Hamilton’s bas dreunt weer lekker laag door. Zelfs Tim Wheeler’s stem (de bands achilleshiel) blijft wonder boven wonder tussen dit gitaargeweld overeind. Meltdown staat bol staat van aanstekelijke songs. Luister maar naar de nu-metal single “Clones”, de titeltrack en “Detonator”. Maar zeker ook het prachtige “Orpheus” en punkpopliedjes als “Out Of The Blue”. Gelukkig is Ash het schrijven van melodieuze ballads nog niet verleerd. Zoals te horen op “Starcrossed” en de wat meer venijnige liefdesliedjes als “Vampire Love” en “Evil Eye”. Meltdown is catchy als een infectie zeg maar! Op het eerste gehoor lijkt het een grote stap verwijderd van hun eerdere werk, maar het album vertoont na langer luisteren toch veel oude bekende Ash-trekjes. Of ik dit erg vind? Daarop antwoord ik met een luide nu-metal grunt: “NEE!”
File: Ash – Meltdown
File Under: Britrock met Nu-Metal sausje