Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Drie jaar na Nevland verschijnt dan eindelijk het derde studioalbum van Audiotransparent. Nevland, het tweede album van deze Groningers, is eerlijk gezegd aan mij voorbij gegaan. Ik heb nog net meegekregen dat de titel verwees naar een spits bij FC Groningen, maar dat is dan ook dat. Terwijl ik heb genoten van het debuut van deze band. Maar de zanger ging weg (ik leek overigens een van de weinigen te zijn die zijn ietwat lijzige en nonchalante wijze van zingen kon waarderen), de band leek meer van hetzelfde te produceren en, nou ja, zo gaan die dingen nu eenmaal. Tot dat onlangs bij mij Chekhov Guns arriveerde. “Gevarieerder en meer uptempo dan de vorige albums” zegt de band zelf en dat klopt in vergelijking met het debuut in ieder geval. In plaats van uitgesponnen sferen op basis van gitaar, bas drums en viool, heeft op Chekhov Guns de elektronica een belangrijke rol gekregen. Het gruist, kraakt en vervormt – soms lijkt het wel of je een lp op hebt staan – en in plaats van drums wordt het ritme in een groot deel van de nummers neergezet door elektronica. Natuurlijk weer geassisteerd door diverse analoge ritmeparafernalia. Het resultaat is een gevarieerd en inderdaad meer uptempo plaat, tijdens beluistering waarvan mij bands als The Notwist en de oude Grandaddy te binnen schoten. Af en toe – zoals in “Under The Water” – wordt er groots en orkestraal uitgepakt. Als experiment interessant, maar over het algemeen is Chekhov Guns – hoe kan het ook anders en wat mij betreft gelukkig- wederom een intieme plaat geworden. Met een fantastisch relaxte uitvoering van Andrew Gold’s “Never Let Her Slip Away” als uitsmijter.
mij=Katzwijm / Excelsior / V2