Het lijkt me erg onwaarschijnlijk dat ik, als ik oud ben, zal gaan overwinteren in Spanje. Ergens aan de Costa van Benidorm tussen de zilvergrijze watergolfjes. Mij niet gezien. Het is natuurlijk wel een beetje kort door de bocht van mij. Over Spanje beginnen en dan meteen Benidorm als referentiekader te nemen. Dat is nou net zoiets als suggereren dat ze daar alleen maar flamenco muziek maken. Over vooroordelen gesproken. Spanje bestaat uit meer dan alleen maar die Costa. Australian Blonde bijvoorbeeld. Een bandje uit de stad Gijon dat inmiddels alweer hun 7e album heeft volgespeeld met popmuziek voor fijnproevers. Ik had 2 albums geleden al eens kennis met ze mogen maken dankzij hun geslaagde samenwerking met mijn favoriete westcoast-rocker Steve Wynn. En ook zonder ome Steve weten ze een puike plaat in elkaar te draaien waarbij ze laveren tussen meerstemmige beatlesque pop en americana. En voor hen die terugschrikken van de Spaanstalige titel Canciones De Amor Y Gratitud: vreest niet, op het album heet het, overigens wonderschone, titelnummer gewoon Songs of Love and Grace. Er wordt dus in het Engels, voor velen de universele poptaal, gezongen. Ach, eigenlijk is het sowieso idioot dat de taal een barrière zou zijn, want ook in het Spaans zou deze muziek in al zijn schoonheid nog fier overeind blijven staan. En met dat overwinteren komt het wel goed. Daarvoor hoef ik niet eens het land uit. Want Australian Blonde levert met Canciones De Amor Y Gratitud een juweeltje af waar ik de winter wel mee doorkom.
mij=Astro Discos / Sonic