Dan doe je het meer dan aardig als Amsterdamse band met het debuut Belief, en dan vliegen er wat muzikanten uit, waardoor je bijna opnieuw kunt beginnen. Toch is er nu de tweede plaat In My Time. Die blinkt uit in een soort berusting. Avant La Lettre heeft geluisterd naar hoe Moss songstructuren smeedt tot coherente kleine eenheden. De band is zich meer en meer gaan richten op de perfecte liedjes waarbij alles in dienst moet staan van de lange melodie. Avant La Lettre is afgestapt van de frisse, springerige niemendalletjes. De band wil een meeslepend karakter in zijn songs. Lange vocalen begeleid door synths en fragiele belletjes, trompetten en subtiliteiten op de achtergrond. Wat bij mij blijft hangen is dat Avant La Lettre volwassen is geworden. Wat zoveel betekent als dat de band afgestapt is van tal van invloeden uit de jaren tachtig en niet meer meeheult met wave-elementjes omdat ze eenmaal hip en happening waren. In My Time toont nu een eigen koers. Ja, het is pop, ja, de songs zijn eerlijk, rustig en uitgesponnen. De band neemt en heeft de tijd. Instant succes hoeft niet binnen enkele maanden na oprichting bereikt te worden. Chapeau!
mij=DGR/Rough Trade
4 reacties