Het stukje over het debuut van Avigdor Zahner-Isenberg, aka Avi Buffalo, dat hier op File Under verscheen eindigde met de zin: ‘een mooi verhaal, en zo simpel kan het zijn’. Maar ja, dat was in 2010 en nu, in 2014, is er eindelijk een opvolger met At Best Cuckold. Het kan bijna niet anders dan dat zo’n tijdsverloop wat wisselingen en privé-beslommeringen in de band oplevert, en dat is hier dan ook gebeurd. Avi had kennelijk even tijd nodig om weer tot zichzelf te komen, en zo klinkt het resultaat op dit album ook. Het zijn in het algemeen niet al te vrolijke teksten, alhoewel met humor gebracht, over de zoektocht in het leven en relaties in het speciaal. Over elke noot lijkt nagedacht en waar het hart dan vaak plaats maakt voor te bedachte muziek is dit hier niet het geval. Sterker nog, er wordt een sfeer neergezet waar het fijn toeven is, ondanks (of misschien wel dankzij) het melancholieke karakter. Muziek die klinkt alsof de boze buitenwereld geen toegang heeft gekregen tot deze opnames, maar waar de piano, gitaar, blaasinstrumenten en de stem van Zahner- Isenberg kunnen schitteren binnen gestelde grenzen. Die grens wordt soms met name in zijn stemgeluid wel opgezocht, maar nergens overschreden. At Best Cuckold is zo’n plaat die op het eerste gehoor wat meer van hetzelfde lijkt, maar na de nodige draaibeurten pas haar geheimen prijsgeeft. Muzikale referenties kunnen gevonden worden in The Shins, Belle and Sebastian, War on Drugs, Jonathan Wilson en Mercury Rev. Muziek voor de liefhebber van de betere popliedjes. Misschien is dit wel het mooiste album in dit genre dat dit jaar is verschenen.
mij=Sub Pop
Het einde van Avi Buffalo… The Avi Buffalo band is over; done with my 2-record-contract with SubPop and available to be anyone’s guitarist/songwriter/producer/engineer/whatever works, gonna keep makin’ music left and right. I have very much appreciated touching good people with this music, https://www.facebook.com/avibuffalomusic/posts/10153668892058438
leek me eerst een vreemde keuze. Ik bedoel, wat is Avi Buffalo méér dan zijn alter ego (de man heet Avi nota bene) Maar die post makes pretty good sense, eigenlijk. Zeker iets als dit:
I’ve gotta lot of work to do and no time to be devoted to a sluggish incarnation of my teenaged self.
Daar zouden meer muzikanten wel van kunnen leren.
Dus we zullen de man vast nog vaak terug gaan zien, in tal van incarnaties 🙂