“Marcel, ik moet erg streng zijn, zou je het op precies twintig minuten kunnen houden? We lopen namelijk vandaag al heel erg uit en de band moet veel doen hierna. Mocht je het rond de tien á vijftien minuten redden zou het trouwens nog beter zijn!” aldus de dame van Epitaph. In een ongekend tempo ren ik naar het Melkweg-café en vuur ik mijn vragen af op Jay Dee Bentley – de mede-oprichter en basser van Bad Religion. Ik struikel over m’n woorden en laat hem enkel half uitpraten, maar het is gelukkig gelukt om de helft van m’n vragenblaadje af te werken! In een recordtijd! Win ik hiermee nog iets?
Opvallend genoeg bestaat er namelijk veel interesse voor de Amerikaanse band. De groep bestaat al 28 jaar en pas sinds een paar jaar duiken de media weer bovenop de band. De 44-jarige Jay weet de reden: “Als ik heel eerlijk ben waren onze oudere albums gewoon erg slecht. Gelukkig zijn we daar weer van bovenop gekomen.” Zonder enige schaamte vertelt hij verder: “We haalden onze inspiratie uit de verkeerde dingen en wisten zelf ook niet waar we mee bezig waren. We maken muziek voor ons plezier en brengen het uit omdat we dit willen. Soms is het resultaat dan gewoon wisselvallig.” De bescheiden en misschien realistische medeoprichter is er niet rouwig om dat het succes zijn groep tussen 1994 en 2002 enigszins in de steek liet. “Ik zie het allemaal maar als een leuke hobby, het is allemaal erg losjes.”
mij=Interview: Marz667. Foto's: George en Tim Leguijt
De kleine vakantie in Amsterdam
In het interview wordt duidelijk dat groep al een dikke week in Amsterdam te vinden is. “Een paar dagen voor het Pinkpop-festival zijn we hier aangekomen en eigenlijk niet meer weggegaan.” Wanneer ik vraag of dat komt door de legale drugs en mooie grachten, knikt Jay instemmend. “Het is trouwens niet zo dat we de rest van Nederland niet willen zien, maar we worden telkens naar Amsterdam gehaald. Wellicht dat we in een andere stad meer publiek zouden trekken hoor, ik heb geen idee.”
Ook over de vele fouten tijdens hun Pinkpop-optreden wil hij graag iets kwijt. “We kwamen een half uurtje voordat we moesten spelen pas aan op het terrein. Omdat het het eerste optreden van de tour was, zagen we hier ook voor het eerst onze instrumenten weer (die stonden een jaar opgeslagen in een loods in Duitsland). Het was weer even wennen en uitvogelen hoe alles werkt. Dat onze drummer te laat op het podium was kwam doordat hij altijd een uur nodig heeft om goed los te komen. We hadden maar een half uur, dus hij moest backstage nog iets langer inspelen.” Ja, dat verklaart wel waarom de Amerikanen inderdaad niet op hun best waren.
De toekomst van Bad Religion en punkmuziek
Over de optredens zelf is de band ook niet meer erg te spreken. “Misschien worden we wel te oud hiervoor en wordt het eerder lachwekkend om naar te kijken. Ik zie in elk geval geen lange toekomst meer voor ons als punkband. Dat gaat niet alleen over het spelen van de nummers, maar ook over het hele leven eromheen en hoe je je muziek overtuigend brengt op het podium.” Wel ziet hij een toekomst voor zanger Greg Graffin. “Greg zou best akoestische sets kunnen gaan doen tot op hoge leeftijd. Maar dan zonder band erbij. Dat lijkt me namelijk niks.”
Op de dag dat er de groep ermee stopt, zal er een gat vallen. Eén waar volgens Jay niet per se een vervanger voor hoeft te komen. “Ik vraag me af of er een vervanger nodig zal zijn, of het publiek dat wel wil. Er zijn veel bands die politiek gericht zijn zoals Anti-Flag, maar wij zijn een stuk algemener. Ook is het genre punk momenteel zo veranderd dat we misschien zelfs My Chemical Romance zouden kunnen omschrijven als onze opvolgers.” Daar zou hij trouwens niet echt trots op zijn: “Punk is erg relatief geworden. Het is momenteel iets heel anders dan dat het ooit was. Dingen veranderen.”
Sowieso kunnen we waarschijnlijk geen tastbare muziek meer verwachten van de groep. “Veel bands zijn aan het ontdekken en uitproberen hoe je het best muziek kunt verspreiden. Wat mij betreft doet Trent Reznor (Nine Inch Nails) dit het best. Greg en ik bespreken het vaak wanneer Trent weer iets nieuws geflikt heeft. Zijn visie is erg interessant.” Dat de muziek ook gratis gaat worden lijkt hem geen punt van discussie. “Niemand gaat meer betalen voor muziek, geld moet nu via andere wegen binnenkomen. Wel wil ik dat de luisteraar het album in zijn originele volgorde krijgt en luistert. Anders komt onze boodschap niet meer over.”
De terugkeer van zanger/gitarist Brett Gurewitz
Dat de band op hun hoogtepunt is, is volgens de bassist vooral te danken aan de terugkeer van Brett Gurewitz, die van 1994 tot 2001 niet in de band zat. “Onze samenstelling is momenteel beter dan ooit tevoren. Helaas kan Brett echter niet mee met ons op tour. Daarvoor is-ie veel te druk met zijn platenlabel Epitaph.” Dit is tevens het platenlabel waar de band sinds Brett's terugkeer weer op te vinden is. “Na korte uitstapjes blijkt dat we hier het beste op onze plek zijn. De andere labels profiteerden teveel van ons en stelden tegelijk teveel eisen.” Hij verwijst naar de releases van Bad Religion voor Atlantic en Epic Records.
Het Europees kampioenschap voetbal
Dat ze vandaag gelijktijdig met het Nederlands elftal spelen doet de punkband niet zoveel. “We hebben vaak tegelijk gespeeld met grote (voetbal)wedstrijden. In Duitsland hebben we ooit ervoor gekozen om kleine televisietoestellen op het podium te zetten, wat trouwens erg gewaardeerd werd.” Blijkbaar niet alleen door het publiek: “Ook wij keken regelmatig naar het scherm wanneer we even verveeld waren. Het trok de aandacht gelukkig totaal niet weg van het optreden; voetbal is slechts een paar seconden spannend, verder is het vooral veel heen-en-weer geren.”
Wanneer ik hem vertel over het concept van het Bon Jovi-concert in de ArenA, verklaart hij dat voor gek. “Er is niks dommers dan dat. Je kunt niet je concert onderbreken voor een (voetbal)wedstrijd. Wat nu als Nederland verliest? Dan is de sfeer bedompt en wordt het vervelend om nog te moeten spelen.”
De toekomst van Bad Religion blijkt allerlei kanten op te kunnen gaan of wellicht zelfs te eindigen na deze tour, de heren spelen totdat ze er geen zin meer in hebben. Dat lijkt me de perfecte punkinstelling!