Het gebrek aan festivals en concerten dit jaar zorgt er helaas ook voor dat je nieuwe, spannende acts niet live in actie kunt zien. Zo stond BADA geprogrammeerd voor mijn geliefde Roadburn-festival in april, maar het is niet moeilijk te raden dat dat niet doorging. Artiesten brengen wel vaker nieuw werk en/of gaan nieuwe samenwerkingsverbanden aan op dat festival. Het gelijknamige debuutalbum van BADA is recent verschenen en laat horen wat we op Roadburn hadden kunnen verwachten. De band uit Zweden is geen project van Anna Von Hausswolff, zoals ze zelf ook uitdrukkelijk – eh – benadrukt, maar ze speelt er wel in mee. Ik kan me zo voorstellen dat de kleine dame ook hier de synthesizers groots weet in te zetten. Andere bandleden bestaan uit een club muzikanten uit Göteborg: David Sabel, Gianluca Grasselli, Filip Leyman and Hannes Nilsson, waarvan sommigen ook in de band van Von Hausswolff spelen. Muzikaal is het een soort dreigende filmmuziek met langgerekte drones, soms opgestuwd in golven naar groteske black/noise en psych, om daarna weer terug te keren naar ingehouden donkere, sinistere pracht, al gloort er ergens ook altijd wel een straaltje licht door het wolkendek. Gelukkig zijn er ook drumpartijen toegevoegd op sommige nummers, anders blijft het maar wat doordreinen, zoals op “Ett gammalt ansikte”, het heftig stuwende “Avslag” en het fijn uptempo en ruig groovende “Träslöjd” als uitsmijter op het einde. Hadden we verdorie ook nog kunnen heupwiegen op dit soort magistraal duistere klanken op Roadburn. Gelukkig kunnen we het nu thuis op repeat zetten. Een fijne, donker schurende trip met zachte vlakken.
Pomperipossa Records
File: BADA – BADA
File Under: Donker schurende trip met zachte vlakken