Volgens mij komt elke zanger met een beetje ego ter plekke klaar als hij (of zij) door het Metropole Orkest gevraagd wordt om een vocale gastrol te vervullen. Zo zal het met Golden Earring‘s Barry Hay waarschijnlijk niet anders gegaan zijn. Het is eens totaal wat anders dan met je band spelen. Het resultaat van de samenwerking kreeg de flauwe titel The Big Band Theory mee, uiteraard vernoemd naar ‘The Big Bang Theory’. Een mens mag dus wat verwachten van de inmiddels 60 jaar oude mijnheer Hay, die met zijn eigen Earring de laatste jaren niets meer uitgebracht heeft. Fans zullen het spektakel vast en zeker allang in huis hebben gehaald. Ik hoop niet dat ze net zo teleurgesteld zijn als ik, want wat een bloedeloze coverplaat is dit geworden. Hay’s stem mag dan prima bij de Earring passen, een goede zanger zijn is weer een heel ander verhaal. Als ik de versie hoor van de Stones-klassiekers “Waiting for a Friend” en “Let’s Spend The Night Together” verlang ik naar de echte Jagger. En zo gaat het bij bijna alle versies van nummers van o.a. Robert Palmer, Van Halen en The Lovin’ Spoonful. Van de zangkunsten van Hay op “Old Town” zou Phil Lynott willen dat hij nog op aarde was om in te grijpen. Rillingen krijg ik ervan. En niet in positieve zin. Hier helpt geen Metropole Orkest tegen. Nee, de keuze van bijna uitsluitend klassiekers was een heel verkeerde. Slechts in “Johnny Make Believe” komt het dan nog enigszins goed, maar dit nummer is dan oorspronkelijk dan ook van de Earring.
mij=Blue Note / EMI
En flauwe foto!
Totaal mee oneens. Het plaatje dat Barry heeft afgeleverd met het Metropole Orkest is een knap staaltje amusement. Hij blijft fier overeind tussen alle toeters en bellen van het grootse Metropole orkest. De coverkeuze – het zijn van origine misschien niet de allerbeste nummers – is wel behoorlijk verrassend, terwijl vaak bij dit soort platen gekozen wordt voor Summertime en ander standaardjazz-werk. Van Halen met een big band, een swingende vergeten gouwe ouwe van de Style Council, onbekend werk van Hue & Cry (wie kent ze eigenlijk?), kom er maar eens om. Nee, Hay heeft het dik voor mekaar zijn en mag trots zijn op dit tussendoortje. Nota bene in 1 week opgenomen, wat misschien wat bijna-valse noten oplevert, maar wel de spontaniteit ten goede komt. Ook een pluspunt, want in een gladgestreken omgeving is juist de oneffenheid een verademing.
Ah, daar is de fanclub al om dit wanstaltige plaatje te bejubelen. Als het Metropole nu eens als het Metropole geklonken had dan was het misschien nog wat geworden, al wordt pijnlijk duidelijk dat Hay helemaal niet kan zingen, maar het Metropole doet een rockbandje na. En dat kunnen ze maar beter niet doen.
Misschien moeten we een klacht indienen of aangifte doen, wegens verkrachting van mooie liedjes.
Gijs M.: misschien is dit dan een plaatje voor je.
Hay zei zelf in een interview dat hij hiermee bevestigd kreeg een “kut zanger” te zijn en noemde dan ook nog eens zangers die deze songs wèl met alle gemak konden zingen. Een aardige poging manier om zichzelf in te dekken.
Andere redenen dan dat het zijn ego streelde, misschien de uitdaging, maar waarschijnlijk vooral de aardige bijverdienste (bekende vocalisten die het met een Big Band deden, was een tijdje erg in de mode), kan ik niet bedenken.
Volkomen met je eens dat hij als Earring frontman en zanger voldoet, maar niet veel meer dan dat. Voor de meeste zangers zou het meer dan genoeg zijn.