Meestal krijg ik een beetje jeuk van overdreven getrommel en percussie. Een optreden van Slagerij van Kampen lijkt me hel op aarde. Toch zijn de trommeltjes op opener “Beast In Peace” van Beast Rest Forth Mouth van Bear In Heaven best te pruimen. De band komt uit Brooklyn en dat is tegenwoordig een goed teken. Als dan Pitchfork het album ook nog een 8.4 geeft dan kan het toch eigenlijk niet minder dan briljant zijn? Bij vlagen is Beast Rest Forth Mouth dat ook. De percussie zorgt ervoor dat de elektronische psychedelica van de band nog een enigszins menselijks trekje krijgt. De ijle, bijna vrouwelijke zang van voorman Jon Philpot roept een fijn beklemmende en naargeestige sfeer op, zeker op een nummer als “Drug A Wheel” waarbij de begeleiding vooral uit ijskoude percussie en geluidseffecten bestaat. Een gemakkelijke plaat is het niet en vooral Philpots zang zal menigeen behoorlijk op de zenuwen werken, maar als je eenmaal in de vreemde wereld van Bear In Heaven verzeild bent geraakt, is er geen weg terug. Tijdens het beluisteren deed ieder nummer me uitkijken naar het volgende nummer, omdat ik eigenlijk toch vooral niets wilde missen. En dat gebeurt me niet vaak bij een album. Zelfs niet bij een album van een band uit Brooklyn.
mij=Hometapes / Konkurrent
Deze cd komt nu ook als limited dubbel-cd uit. Op de tweede cd staan remixen van oa. The Hundred in The Hands en The Field.