Nee, slaap maar rustig door. Dan geniet ik gewoon wel stilletjes verder. In eigen land staat het Ierse Bell X1 nog steeds garant voor instant nummer een posities in single- en albumcharts. In principe is er op Blue Lights On The Runway niet veel veranderd ten opzichte van voorganger Flock. Het verschil zit hem – waarschijnlijk door het vertrek van gitarist Brian Crosby – in het gebruik van eighties sounds en de grotere basisrol voor de piano. De voornaamste referenties zijn nog steeds Snow Patrol en Talking Heads. Net als “Flame” op Flock lijkt “The Great Defector” wederom op een single die de laatstgenoemde band vergat te schrijven. Met name hier valt de gelijkenis van Paul Noonan’s stem met die van David Byrne opnieuw op. Hooguit is het jammer te noemen dat Bell X1 iets te vaak tussen de lijntjes kleurt. Als de heren namelijk een keertje een uitschieter maken, levert dat uiterst fraaie momenten op zoals het aan dEUS refererende, dynamische eindstuk van “A Better Band” of het wonderschone, afsluitende “The Curtains Are Twitching”, dat is opgeleukt met kwetterende New Orleans-blazers. Al met al is er voor de liefhebber van mooi geconstrueerde pop met spitsvondige teksten op Blue Lights On The Runway genoeg te vinden om zich aan te laven. Zij die op zoek zijn naar iets meer spanning of uitdaging slapen rustig door.
mij=PIAS