Hoe zoiets gaat: je zingt in het weekend wat met je maten, je zet wat trackjes op je MySpace-pagina en voor je het weet wappert de lokale afdeling van Motown met een platencontract. Benjamin Duterde uit de Franse stad Tours overkwam het. Hij noemde zich aanvankelijk L’Oncle Ben, totdat een rijstmerk, dat claimt dat haar product nooit plakt, daar problemen over maakte. Dus nu is het Ben L’Oncle Soul, Ben de soul-oom. Dat klinkt wat bedaagd en dat past wel. Want Ome Ben ziet er met zijn hoedje, brilletje en gele colbertjes niet alleen uit als een anachronisme, hij maakt soul die klinkt zoals ze die in de sixties in Detroit en Memphis opnamen. Maar dan met reggae-invloeden en opmerkelijke coverkeus. Op zijn vorig jaar verschenen EP Soul Wash zijn nummers van Aqua, Spice Girls en de Amerikaanse showband Pink Martini in een soul-reggae-jasje gestoken. Op die EP stond ook een spetterende soulversie van” 7 Nation Army“, en die opent nu ook het debuutalbum Ben L’Oncle Soul. Deze versie zorgde de afgelopen weken al voor heel wat beroering in Nederland, het is verder de enige cover. Dat u niet denkt dat we hier met een novelty-act als The Baseballs te maken hebben – lekker voor een zomer, daarna gauw vergeten. Ben heeft zelf een pak liedjes geschreven, onder meer met hulp van de Amerikaanse producer Beat Assailant die al jaren in Parijs woont. Vergelijkingen met Amy Winehouse, Jamie Lidell en Raphael Saadiq zijn snel getrokken, de liedjes van Ben leunen op hetzelfde nostalgische geluid. Hij zingt ze alleen voornamelijk in het Frans. En dan krijgen tearjerkers als “L’Ombre d’un homme” en “Partir” ook een chansonnerig randje – noem het een unique selling point. De Engelstalige nummers op dit album zijn wat generiek, een probleem wat een neo-soulact als Ryan Shaw ook parten speelt. Staat tegenover dat Ben een heerlijke stem heeft, een competente band en gezien de reacties op zijn recente optreden op het Pole Pole festival in België staat het live ook als een huis. Is er nog een plekje op Lowlands?
mij=Motown France