Het oud en nieuw zit er weer op. Er werd bij ons in de buurt veel vuurwerk afgestoken en dat was niet tot genoegen van onze katten. Als bange wezels schoten ze door huis en zochten ze naar een veilige plek. Helaas, is er tegen knalgeluiden niets te doen. Alleen al om deze reden ben ik een groot voorstander -als het dan toch moet- van siervuurwerk. De Ier Ben Reel en zijn drie bandleden houden ook niet van knalvuurwerk, althans muzikaal niet. Hij is iemand die houdt van het good-old-singer-songwriterwerk in de traditie van Neil Young ten tijde van Harvest, maar dan wel ontdaan van alle kitsch. De basis op Time To Get Real is de akoestische gitaar aangevuld met de elektrische gitaar, bas en drums. Hier en daar komt er nog een mondharmonica voorbij en zo hoort dat in dit genre. De gastmuzikanten worden nog ingeschakeld voor de piano, orgel en viool. Als er dan nog achtergrondzangeressen meedoen dan is het helemaal volgens het boekje. Tekstueel is het hier en daar ook keurig. Zo opent hij in “Summer Always” met de zin ‘Summer’s always here when you’re around’. Ik zou om minder braakneigingen krijgen. Hier zit toch wel een beetje het pijnpunt van Time To Get Reel: het is allemaal zo netjes en braaf. Ik ben ervan overtuigd dat ik enthousiast uit de pub zou komen na het zien van deze band en het nuttige van een aantal Guinness-bieren, maar thuis onderuit gezakt op de bank ontbreekt er de spanning. Alsof het siervuurwerk niet goed zichtbaar is door de laaghangende mist.
mij=B.Reel