In 2008 debuteerde Daniel Martin Moore met het fraaie Stray Age. Op zijn tweede plaat moeten we nog even wachten, maar gelukkig heeft hij ondertussen wel samen met cellist Ben Sollee een album opgenomen: Dear Companion. Het is zelfs een klassieke protestplaat geworden. Met achter de knoppen My Morning Jacket‘s Jim James maken de twee Kentuckys zich boos over het zogenaamde mountaintop removal mining. Het hele begrip kende ik nog niet, maar heb er nu wat over gelezen en het principe van mountaintop removal mining is echt te bizar voor woorden. Hierbij wordt een berg onthoofd om de steenkool te winnen. De effecten voor het omringende milieu zijn desastreus én permanent. Het is goed dat dit probleem aan de kaak gesteld wordt. En als dat ook nog eens gebeurt met bijzonder mooie liedjes, dan is dat een dubbel winstpunt. De lichte stem van Moore kleurt prachtig bij het vernuftige cellospel van Sollee, en ook hun samenzang is er een van mooie lijnen. Dear Companion is dus geen protestplaat geworden waar de woede vanaf knalt, maar een waarop het woord het wapen is. Kwaad zijn ze echt wel, dat klinkt door in alle songs. Maar ook realistisch. ‘I would’t make a sound / if I wasn’t so angry’ wordt niet voor niets gevolgd door ‘This is only a song / It can’t change the World’ in het zoete “Only A Song”. Hoe het berggebied zou moeten blijven, laten ze zien in de mooie zwart-wit foto’s die in het boekje te zien zijn.
mij=Sub Pop / Konkurrent