Eigenlijk was ik in de veronderstelling dat ik bij het afscheidsconcert – ik denk ergens in 2009 – van Beu geweest was, maar de Arnhemmers blijken nog steeds muziek te maken. Aan de ene kant is er tegenwoordig de theatergroep B.O.T. – met twee leden van Beu – die landelijk aan de weg aan het timmeren is, aan de andere kant is er dus de band Beu die vooral in de studio aan het werk is. In de huidige samenstelling is het een vijftal. Als ik ze vroeger zou moeten bespreken dan had ik ze omschreven als een mix van Fratsen/Krang en De Kift, maar dan wat meer richting de kleinkunst door hun theatrale Nederlandstalige teksten. Naar het schijnt is er drie jaar gewerkt aan hun album Hoogtepunten Uit Een Ander Leven. De liedjes en teksten van hun voorman Job van Gorkum (B.O.T.-lid nummer 1) zijn nog steeds wat theatraal. De Nederlandstalige teksten zijn minder diepgaand dan van de eerder genoemde vergelijkingen. Meestal zijn het losse frasen die op de muziek drijven zonder nou echt een compleet verhaal te willen vertellen. Eigenlijk moet ik zeggen dat vooral de muziek prachtig is, met name de toetsen van Tomas Postema (B.O.T.-lid nummer 2) meandert op creatieve wijze rond de gitaar-, bas- en drumpartijen. Zelf zeggen ze dat hun composities geïnspireerd zijn door Talk Talk, Jaga Jazzist en Sufjan Stevens. Daar kan ik me wel in vinden, al vind ik dan dat Tom Waits er ook wel bij moet. En De Kift (“Slachtofferrol’). En André Manuel (“Jaag Mij”). Hoogtepunten Uit Een Ander Leven is een geslaagde comeback, maar wel een waar ik eigenlijk wel een instrumentale versie van wil hebben. De zangpartijen leiden mij net teveel af, al zijn de vier (van de twaalf) nummers met een gastrol voor Lydia Van Maurik (ex-Brown Feather Sparrow) een goede zet,
mij=Eigen beheer